"Love is not all about jealousy; there should be trust, respect, and of course love itself."
I've been avoiding Dave for almost three (3) weeks now. I can't stand his presence.
Tuwing nakikita ko sya, naaalala ko lang ung ginawa nya sa 'kin noon. Pag nakikita ko nang palapit na sya sa 'kin, hihilahin ko na agad ang mga kaibigan ko. Buti na lang naiintindihan nila 'ko. Sila ang nagsisilbing bantay ko pagdating kay Dave.
Heto na naman ako...
Flashbacks were rushing on my mind. Masyado syang nagpadala sa selos nya. Selos lang nya ang pinairal nya kay nagkaloko-loko na ang relasyon namin. Hindi nya 'ko nagawang pagkatiwalaan...
Samantalang ako...
Ibinigay ko sa kanya ung nararapat na tiwalang ibigay sa taong mahal mo. Buong tiwala ko ibinigay ko na sa kanya...
Noon...
Akala ko Dave is the right guy for me. He's perfect, he's gentle and sweet.
Pero ngayon...
Nawala na ang paniniwala kong un. Sinira nya! Sinira nyang lahat ng un!
Nung mabanggit ko sa mga kaibigan ko ung "pagseselos" ni Dave, (pero syempre, hindi ko na sinabi ung ... Ayoko nang pag-usapan pa un. Masyadong masakit isipin.) yan na yung paulit-ulit nilang sinasabi sa 'kin...
"Love is not all about jealousy; there should be trust, respect and of course love itself."
Totoo naman ii. Hindi naman dahil sa may nararamdamang selos eh mahal mo na. Hindi lang selos ang sangkap ng pagmamahalan.
Kaya ...
I've decided na magkaroon na ng closure ang relationship namin ni Dave. Dahil obviously, wala pa ang official break-up.
Umiiwas lang talaga ako sa kanya and he can still brag that I'm his girlfriend.
Well...
Not until afterschool. Dahil yun na ang gagamitin kong oras para makipag-usap sa kanya. I'll go with my friends, ayokong mapagsolo nang siya lang makakasama ko. HINDI KO KAYA!!!
"Let's talk afterschool. At the glasshouse, please?! I MISS YOU! :("
Yan ang nakasulat sa papel na bigla-bigla na lang bumalandra sa mukha ko habang ako ay nagmumuni-muni dito.
Sino bang hudas barabas 'to ha???
Pag-angat ko ng tingin ko, I met his gaze...
His pleading gaze.
He's looking straight to my eyes...
It's Dave.
From his looks mukhang nadepress sya.
Mejo pumayat sya at grabe rin ang eyebags nya. Sa kabila nun... Hindi mo pa rin maipagkakailang gwapo talaga sya.
Pero...
Ayoko na.
Hindi na 'ko magpapadala pa. Sinayang nya lang ang tiwalang ibinigay ko sa kanya.
Kung nagtataka naman kayo kung paanong nakalapit sa 'kin ang isang 'to... Simple lang... Nagsosolo ako ngayon. Wala ang mga kaibigan... Mga takdor pag gutom... Nang-iiwan.
Teka! Mamaya na yan! Eto munang nasa harap ko ang iintindihin ko... Nakikipagtitigan lang sya sa 'kin. Kahit ano ung nangyari... Ung puso ko, mukhang may nararamdaman pa rin... Pero...
When I looked deeper in his eyes... May naalala na naman ako, so I shifted my gaze to the window on my left. Hindi ko na sya kayang tingnan. Ayokong makita ang taong nanakit sa 'kin. Kaya tumango na lang ako without looking at him and whispered ... "Ok."
At dali-dali na akong lumabas ng room, leaving him behind.
*******
A/N: another update after the long wait. hehe. salamat po sa nagbabasa. :))
YOU ARE READING
VANDALISM ♥ or ★ -- (COMPLETED)
Teen FictionPaano kung dahilan lang sa isang vandal ay magkagulu-gulo na ang lahat?? Tipong na-fall out of love ka... Tipong lumandi ung puso mo at nagkagusto sa "DESK"... Tipong nagkasira kayo ng boyfriend mo... Anong gagawin mo?? Let's find out kung anong gag...
