Artius Academy :The Unknown Girl

Chapter 52

Chapter 52: Helping to find.

"Azriel's POV"

Napatigil ako ng makita ko si Akira na nakalutang, gusto kong masiyahan na nakaya na niyang lumabas ngunit ang kinababahala ko ay ang bilog na itim na patama sa kanya. Alam ko ding nagulat ang iba kong kasamahan. 

Wala sa pag-iisp kong tumakbo ako at niyakap si Akira at ginamit ang kapangyarihan ko upang talunin ang itim na kapangyarihan. Nakapikit lamang si Akira kaya hinigpitan ko ang yakap ko. Naramdaman ko naman na umibo siya kaya tiningnan ko siya 

"Azriel, mag-ingat ka. Huwag kang mag-alala. Ilang taon na-intay mo ako kaya alam kong kakayanin mo pa" ika niya saka ako ipinasok sa nyebe niya at  ramdam ko na pabalik ako sa mga kasmahan ko na parang tumigil. "Akira!" hiyaw ko at pinupokpok ang nyebe  ngunit hindi ko kaya hindi ko rin magamit ang kapangyarihan ko. Lumakas nga si Akira

"Akira!!!" ika ko ngunit ngumiti lang siya. Nawala na ako sa lobb ng nyebe at nakatayo na ako. tatakbo na sana ako ng bigla akong hawakna ni Diamond na akala ko ay tumigil din ngunit umiling siya saakin saka ginamitan niya ako ng kapangyarihan. 

Kita ko namang tumngo siya kay Diamond saka pumikit siya at ang kanyang barso ay nakabuka na parang yayakapin niya ang bilog na itim na pinatigil ko kanina. Doon sa taas nakita ko si Eir na nakangiti. 

"Avvedeci" rinig kong sabi ni Akira saka ang pagtama ng bilog na itim. 

"Akira!!!!!" ika ko ng makita kong wala na siya sa kinatatayuan niya at nyebeng puti ang nakita ko na naging abo. Napaluhod ako at napatungo. 

Kasalan niya ito. Inangat ko ang tingin ko at nakita ko si Eir na nakangiti. 

Hidni ko na iinisip ang mg agalaw ko at sinugod siya. Ginamit ko lahat ng kapangyarihan ko hanggang sa makita ko siyang duguan. Wala akong pake kung babe siya marahil nagpapanggap lang siyang babae, 

"Mamatay ka!" ika ko. Saka susuntukin na sana ng parang may pumigil saakin "Avvedeci"

"Alis, Lumayas ka na kung ayaw mong mamatay" ika ko sa pekeng Eir. Hindi ako tumingin sa kanya. Napaluhod nalamng ako ng umalis siya at nawla na rin ang mg akalaban na iba. 

"Azriel.." rinig kong sabi ni Ingrid

Marahil ang pagtitiwala ang magpapahamak. Kung ano  man ang gustong ipahiwatig ni Akira hihntayin ko ang oras na malaman ko iyon at bumalik siya. Alam ko sa sarili ko na buhay pa siya. Hindi siya mahina.

"Magkanya-kanya na tayo." sabi ko saka tumayo at nakita ko nalamng ang sarili ko na nasa kwarto sa palasyo at doon nakita ko si Ina na nagbabasa sa upuan ko. Napaluhod ako at naramdaman naman ni Ina ang presensiya ko at pinuntahan ako. Niyakap ko si Ina at doon ako umiyak. 

"Ina, nawala na talaga siya ng tuluyan.."

"Azriel.." hindi makapaniwala ang boses ni Ina "bakit ka umiiyak"

"Ina.. isa na naman sa mahalagang tao sa buhay ko ang nawala dahil sa mga kalaban. Pagod na po ako" 

Hinawakan ni Ina ang mukha ko at pinagkatitigan ako " hindi ka umiyak ng mawala ang kapatid mo at alam kong iniipon mo lamang iyon dahil nakita mong  naging malungkot ako noong umiyak ka dahil nawala ang pinsan mo. Alam kong pagod ka na kaya maaring sumandal ka saamin ng ama mo. " sabi niya. 

"Ina, gabayan niyo po ako. Kailangan kong lumakas" sabi ko sabay punas ng mga luha ko. napangiti naman si Ina saka ngumit at niyakap ako 

"Bumalik ka Azriel"

"Harmonie's POV"

"Anong nangyari?" tanong ko kina Ingrid ngunit thaimik lamang silang. Kakagising ko lamang at isang linggo akong tulog  kaya naman hindi ko alam ang mga nangyayari.