Bisaya Stories

BISAYA 056

Gakatol na gyud ning akoa. Nangita kog pwedeng idasuk sa akong kuan, basta kuan. Nangita ko sa akong kwarto pero wala gyud koy makit-an nga taas og dako-dako.

Wala gyud koy makit-an nga mga gamit diri sa akong kwarto, makatapol ba. Pero, okay rasad kay gakatol gyud ning ako.

Niadto ko sa ilang Mama, gabie diay ron mga   ala una og ako untang ablihan ang pultahan sa ilang kwarto pero wala diay nakasirado og maghinay-hinay unta ko og sulod pero natuskig ko, akong lawas nanggahi sa akong nakit-an.

“UGHHH! GA! KANA, DASUK!” Dali-dali kog talikod kay nakita nako ang tambok nga lubot ni papa, niya ga kiyod-kiyod og taman, hastang paspasa.

“Hapit nako maabot.” Mao toy akong ulahing nadunggan og ni diretso nako og sutoy.

Naabot kos kwarto ni Ate, nangita ko og mga gamit pero wala gyud. Unsa nis Ate? Baye gyud ni? Murag inusente man kaayo.

Naabot kos kusina og nisiga akong mata pagkakita og murag gamit sa kusina ako siyang gikuha og niadto kos cr.

Akong gilockan og gipaagas ang gripo aron dili madungog akong pag-ungol, akong gidasuk sa akoang kuan og lami kaayo siyas pamati.

Humok-humok, dako, og lami gyud kaayo.

Atong time nga nahuman ko, nga gigawsan nako. Ako siyang gibalik sa kusina og naligo nako.

Paggawas nako, naas Papa. Singot pa kaayo og iya nang gikaon ang..

Pan?

Pan diay to?

“Lami lage kaayo ning Pan de Oten ba. Pero basa-basa siya og lain siya, pero lami ra gihapon.”

Nagkulismaot akong nawong og ni diretso nas akong kwarto. Yawa, sorry kaayo pa.

Pan de Oten diay to, mura nasad og gikaon akong basa ni Papa yw. Laina! Dili nako mo usab!

𝓣𝓱𝓮 𝓔𝓷𝓭