Bisaya Stories

BISAYA 037.3

[𝖢𝖮𝖭𝖳𝖨𝖭𝖴𝖠𝖳𝖨𝖮𝖭, 𝖡𝖤𝖥𝖮𝖱𝖤 𝖳𝖧𝖤 𝖠𝖢𝖢𝖨𝖣𝖤𝖭𝖳]

Nakadecide kong mo diretso nalang sa bench nga ako untang stay-an gahapon, bwesit!

Pero kailangan chill rako. Di ko paapekto, marupok ni. Okay rana, crush maakoa tika puhon. Ni sugod nakog smile, pero nikalit rag naay ni katawag taman layo-layo gamay nako. Ako siyang gi taasan og kilay nga mas nagpakatawa niya.

Unsay hotline paras mental hospital? Naay bag-ong pasyente sa eskuylahan. Banha kaayo, lami kaayong busalan ang baba.

“Katawa ka, because?” Pangutana nako, gi try ra nako ng ni trend nga because-because abi palang naulahi nas panghitabo.

“Nah, wako nikatawa.” Pero mura siyag kalibangon tungod kay gipugngan niya iyang katawa. Wa man koy gibuhat niya, nganong manghilabot man gud ni siya.

“Pahawa bi, get lost! My sight is darkening coz of you!” English-english pa nako, pero murag apiki ko ato. Nga maoy rason, nga murag naa guro kos kids show ba. Clown nako ani?

“Ha ha ha.” Sarcastic nga katawa nako, gisabayan iyang katawa nga kulang nalang mahulog siyas kanal kay nagligid-ligid na siyas semento. Mobuag kalipay aning tawhana uy.

Motindog na unta ko, para biyaan siya. Anad na bitaw guro na siyang biyaan. But before, makuha akong bag. I saw, Kaleb. A smile immediately curved into my lips.

Gi flip nako akong hair, while galakaw padulong sa iyahang gi tindogan. Wala na nako gi mind si Evan? I think. Kay, nahilom man sad siya. I don't care about him, man sad.

Mag pa impress unta ko niya, but naay nihalog niya nga nagpahunong nako. Mas wala nako nadawat, nga naghalok sila. Wait? Naa siyay uyab?

Wa ko kabalo, nga naghinay-hinay na diay kog atras. Ni kalit nalang og paspas og buto-buto akong dughan, di nako masabtan akong gibati. Wala sad ko kahibalo nga sunod-sunod na diay ni tulo akong mga luha.

Nganong nihilak ko?

Dapat diay kong mohilak? Ngano if naa siyay uyab? Nganong affected ko. Nidagan nalang ko og wako kahibalo asa ko gidala sa akong mga tiil. Basta, kabalo kong nasakitan ko sa akong nakit-an.

Crush raman gud na uy, hilakan man. Dapat, inspiration ra na. Di na mo cross og line. Pwede ma na nimong di na himuong crush, tapos mag-ilis di ba?

Nganong affected ko. Kaila nako ni Kaleb, since grade school. Everytime nga magkakita mi, always kong nagpatagad. Pero way pulos akong efforts. Diri nalang siguro ko kutob?

Di na nako kayang makakita pa niya, nga naay kahalokan nga lain sa akong atubangan.

I'm in the corner, watching you kiss her, oh oh~

I'm right over here, why can't you see me, oh oh~

Akong gi tabunan ang akong dalunggan para di madungog ang kanta, wako kalihay ba. Pero dapat si na lagi nako ni I mind. Kalimtan na nakog sugod si Kaleb. Mo likay nako niya.

Naabot diay ko sa usa ka dike/dayk, ni lingkod og gadungaw nako ang dagat ng linaw kaayo. Kakita pa kog gagmay nga isda, tapos nilantaw sa sunset.

Ako nalang ning suliton, humana bitaw ang klase. Wa sad ko kabalo nga diri diay ko gidala sa akong mga tiil. Ni lingkod ko, og wa na sad mapugngan ang akong mga luha.

“Nganong, ikaw pa man?” Pangutana nako sa hangin, ga imagine ko nga si Kaleb akong ka estorya.

“Pwede ba tikang kalimtan?” Napangisi kog pait, marupok raba ko basin kutob rakos sulti ani.

“Wa ko ga regret nga ikaw akoang gusto. Di sad ko ganahan nga kalimtan tika.” Naigking kog kalit kay naay manly voice nga akong nadunggan sa kilid og nakit-an nakos Evan. Tears, visible on his eyes. Gahilak siya? Why?

“I can wait, love you from afar. Bisag wa ka kabalo, bisag di ka ganahan. Akong antuson, kay love tika.” Ni likaw siyag tan-aw og nitalikod, naghinay-hinay siyag lakaw. Eh? Artistahin ang buang ay.

“It's a prank!” Nikalit na pud siyag siyagit, nagkatawa nasad siya. “Mura kag mambabarang sa imong hitsura. Taronga sa nang imong nawong oh.” Iya kong gitunulan og panyo, nagduha-duha pako kung dawaton nako pero gi dawat ra gihapon nako.

Nagpahid kos akong nawong pero nahunong kay ga tutok siya nako, while ga ngisi. Manyakas buang! Unsa na kaha ning iyang gihuna-huna. Akong gilabay sa iyang nawaong ag panyo, og kita ko ng nagsugat iyang mga kilay pero nikatawa. Amputa. Buang na gyud ay.

Wa ko kapugong, pero ni katawa kog taman. Ngano? Nikalit rakog katawa, tungod siguro niya.

“Kana, nice na if magkatawa ka.” Ni smile siya nako, na shock pakos akong gibuhat pero ni smile sad ko niya. Atleast, iya kong gipakatawa.

“Thank you.” Ana ko, pero mura na sad siyag bata sa iyang gi tubag.

“Aye aye captain! Crush ni Arra iyang gihilakan.” Nakasense ko nga murag di kaayo siya kuan ato nga part pero ni try siyag katawag taman. Nikatawa sad ko.

Nakatan-aw ko sa sunset, then sa laki nga naas akong tapad nga gakatawa ra gihapon. Well, nice siya nga panghitabo ron.

“Evan clown...” Ana nako kanang hinay ra nga di niya madunggan, og nisabay nakos iyang katawa.

Napunog kataw-anaw ang kahapunon. Sa di nako kaayo ka close, pero iyang napagaan akong gibati. Thankful sad ko.