Bisaya Stories

BISAYA 040

Naa mi sa akong uyab sa plaza, ako siyang masakpan nga mopasiklap sa mga mangagi nga baye sa among atubangan. Then magpanglingo.

Akong nahuna-hunaan nga basin iyang ginahunahuna nga unsa ko ka bati og nawong, gi compare nako niya sa mga baye nga iyang mga nakit-an.

Maong nikalit kog tindog og na shock siya akong gibuhat kay ga alagbay man siya nako. Ni tindog sad siya og wala siya gadahom nga ako siyang sampalongon.

“Ikaw, sige ra kag pasiklap anang mga bayeng mangagi! Kabalo ko nga bati kog nawong, ginacompare nako nimo sa imong huna-huna!” Gisyagitan nako siya taman, og akong gi palo-palo iyang dughan.

But he just smiled at me, bisan kato na akong nabuhat.

“You know nga dili ko kabuhat ana. I appreciate you, the you are. Wala tika ginacompare sa uba—,” Wala nasad niya napadayun iyang gisulti kay ako siyang gisampalong, pero wala siya nanapat nako. Wala siya nibalos, instead he laughed at me.

“Ali na, paulit na ta.” Ana niya og gikuha akong kamot, pero wala ko nisugot.

“(name), please ayaw na ba ani. Ikaw raman gud akoa. Dili ko mangita og lain kabalo ka ana.” Ana pa niya, kanang lambing ra kaayo nga way. Nganong dili siya maglagot?

Dapat maglagot siya! Ganahan ko maglagot siya.

“Sige, adto sa karsada. Patunga. Paghulat if naay bus moagi. Ayaw pahawa, paligis. If makabuhat ka ana dili nako mag ing ani. Dili nako magduha-duha og tuo nimo.”

In a snap, naa na siya sa tunga. No traces of fear, he's smiling at me. Naa siyay gi whisper nako, og klaro raman kaayo sa pagbuka sa iyang baba.

“I love you that much, Aia.”

Then nakadungog nakog busina sa usa ka bus, the bus is fastly approaching padulong niya. I want to shout and help him, but before I ran. I saw naunsa siya pagkabalibag after ma igo sa bus, as in naabot siyas akong atubangan.

Wala ko kabalo unsay bation, I want to shout at him nganong nisugot siyas akong gusto.

Nakafeel ko nga naay nigunit sa akong tiil. I saw him, bisan dili kaayo kalihok iyang gipugos og abot akong tiil. Gipugos sad niya og hangad iyang ulo, still even he's suffering too much pain. Ga smile ra gahipon siya.

“I hope, I proved how much I love you Aia.”

Wala kos kaugalingon nga napaluhod, nisunod og tulo akong mga luha. Then I looked at him once more, ga lisod na siyag ginhawa.

“I'm sorry, KD. I'm sorry if, I didn't trust you. Sorry, sorry...” Ga bakho nako og akong gigunitan iyang kamot pero nahulog na iyang kamot, that means...

Ako nang gihalog iyang lawas, wala nako gi mind ang mga tawo nga pasahero sa bus nga nag panic na. Basta nakapungko ko og gihalog iyang lawas, dili siya pwedeng mamatay. Dili!

Dapat, dapat akong maipafeel nako ang paghigugma nako niya. Dili pa ni late, it's not late. I can wake him up.

“KD, wake up!” Ikapila nako nang gi ingon, pero still.

He's peacefully...

Sleeping.