Bisaya Stories

BISAYA 022

So, here na me sa gedli sa karsada sa city. Like iw, the air was so polluted na, ugh. Maka stress sa vulvul. That's why, I don't like talaga sa urban areas. Mas ganahan gyud kog sa rural ra ba, madaot akong clear skin. Oh, wa ka ana.

Ganiha ra diay ko galibot-libot diris gedli, the target is nowhere to be found. Oo, naa koy usa ka mission. Di pwedeng makabalo mo. Secretong malupet, pwedeng pabulong~

Oh, shit. Tarong na, ang armas check. Sige, naa nag target.

Duol na lang og..

“Ma’am, gae kog blue bill!” Pinalibat nakong pangayo aning nawong sa usa ka baye nga hastang kunota, murag bulldog ba. Mamaghot gale ni ron, modagan gyud ko ba.

“Dara.” Ana siya, akong armas ganiha rang nakation sa iyaha. Unsa akong armas?

Edi, kamot. Unsaon man diay nimo pagdawat sa kwarta, hastang bogoa uy.

Nidako akong mata og gihapak nako niya ag sinsilyo, “Ana ko blue bill, dili coin. Unsa man na, 25 cents!” Yawyaw pa nako, yawa uy.

Mission ni nako, mission nako kada adlaw manglimos kay usa ko ka batang musmos. Syempre, ang intro imagination mo ang limit rato uy.

“Agay!” Sakitas akong kahayag uy! Also known as airport. Nganong manghapak man gud og agtang?! Ha?! Palaparon ni niyag taman? Ipuli ni niya sa adlaw?

“Ikaw panang gihatagan, ikaw pa nang moreklamo!” Syagit niya, ako siyang gi tutukan og mura gyud siyag bulldog ba. Ni katawa kog taman sa iyang nawong, yawaa nawonga uy. Nawong pa na?

“Buang ka?” Pangutana niya, nitubag sad ko. “Bulldog ka?” Piste, tabang di gyud ko ka pugong og katawa ba. Please busa—

Waaaaah! Dagan! Gi paghot kos bulldog!

Sharot, ga dala siyag baseball bat og ga yawyaw. Pero mas ganahan kog gi paghot kos bulldog.

Waaah, ag bulldog tabang!

Huhuhu.

End.