Bisaya Stories

BISAYA 037.5

Di mawala akong ngisi sa nahitabo, karon lang. In this morning, at exactly 3:00 AM. But,  natingala sad ko nganong ni anhi siya and nganong karon nga sayo pa kaayo? Pwede man siya makaari sa balay, if ever ganahan siya moari para bisitahon.. ko. Ako?

Wait, I just remember those words he told me earlier that he loves me. Was it real? Basig gibinuangan nasad ko ato ba, pero di nako I deny nga ni assume ko. Heck? What's wrong with me? Nganong mag assume ko? Nganong ing-ani ang epekto niya nako. Ngano, di ba? Di man kaayo mi magkakuyog and if ever naa koy feelings niya na.. nganong dali ra kaayo? But, sa iyahang physical features naa koy nahinumdoman nga tawo but wala na lang.

When my phone rang, ako dayung gi tubag. But tanan nakong ngisi nawala, akong gibati is kabug-at.

“Oh, Allyson? It's still early in the morning nanawag dayun ka.” Ana nako sa akong best friend sa pikas nga linya.

“Arra..” Mura siyag namatyan sa iyang tingog ba, nakalit sad kog ka worry.

“What happened?” I worriedly asked, but she didn't answer me instead she ended the call.

Nikalit nasad og vibrate akong phone og her name was the sender maong akong gi check dayun. Pagkabasa niya, nikalit nakog nabuhian ang cellphone nga gigunitan nako.

Allyson:

Do you Evan? My long time crush, he just died an hour ago.

Then there are pictures attached sa message and kita kos sakyanan nga guba kaayo og kita sad kos lawas nga gidayungan nas mga rescuer.

Tinuod ni?

I talked to him earlier, wa siyay samad. Way makita, kanang normal ra.

Please, wako kabalo unsay masulti.

Nakit-an nalang nako akong kaugalingon nga naas, morgue. Gi pa diretso ko diri ni Ali, then kita ko nga nasakitan siya pag-ayo and he even hugged Evan's cold body. Ako, ga tan-aw ra while forcing myself nga di mohilak. Wako kabalo nganong affected ko. Wa sad ko kabalo, nganong nasakitan sad ko. Deep inside, I'm heart's breaking into pieces. While watching his cold body, nga wa na ni lihok. Di nako kitas iyang smile.

While I'm rushing padulong sa ospital, dili ko mahimutang. I know, that smile ganihas kwarto. Pero, gi unsa niya pagpakita nako nga diba namatay na siya?

Dead on arrival siya nga gidalas ospital. I want to beg the doctors nga I revive siya, but kabalo kong wa silay powers nga nakabuhi og tawo. I'm still, forcing myself to now show my real emotions. Kay matingala si Ali nga mas labaw pako maghilaka niya.

Wa na nako napugngi akong kaugalingon og niduol nas patay nga lawas ni Evan, I hold his cold hand nga lain kaayo siyas paminaw. But wa to nako gi mind, then I silently cried.

“Ngano?” Ga hilak nako, og ganahan nako siyang suntokon. Pero, di na nako mabuhat. Di na nako madungog iyang katawa. Nakakita ko nga naay panyo sa iyang kamot, nagsugat akong kilay og nailhan na to.

Diba mao man to ang panyo nga iyang gipahulam nako? Nauli ba to nako or wala. Pero di gihapon mahunong sa pagtulo akong mga luha while ga tan-aw sa iyang nawong, mura siyag ga smile. Nga maoy rason nga makahilak nasad ko.

Naay nisulod nga mga tawo but wa nako gi mind, kay ga tutok ra gihapon kung Evan and I felt someone hugged me. I saw Ali.

“Wa naka nakahinumdom niya?” She smiled, pero nawala rasad.

“Who?” I confusedly asked, he pointed Evan who's now peacefully sleeping.

“Siya, Evan. Kyle Evan Montealegre.” Iyang go sulti ag name, nganong familiar.

“The little boy, who promised you. Nga mobalik siya, di daw siya mapul-an nga makipag-ilaila nimo pag usab. He wants to tell you everytime nga he loves you.” She was smiling while ga share.

“Wait, nganong kabalo ka ana ako wala?”

“I lied. Di nako siya crush, og ako siyang gitabangan para makaduol nimo. Nagduha-duha siyag duol nimo kay basin daw di nimo siya tagdon, og imong gibuhat. Wa ka kabalo, siya. Siya ang imong first love when we were young. But nakalimtan nimo na tanan, all about him. When you two naas usa ka bukid og ga dula, pero diay mo ng confess sa feelings sa usa't usa. Feelings ninyo kay mutual, I know puppy love but wala nawala ang kay Evan.” Taas kaayo siyag gi sulti pero wakoy masabtan.

“Naay nahitabo, nadagma ka or wa nako kabalo basta daghang samad si Evan that time while ikaw sa ulo. Nga maoy reason nga naa kay nakalimtan, but sadly tanan about ni Evan imong nakalimtan.” Nikalit rag sakit akong ulo, as in di siya madala. But when I looked at Ali, nagsmile ra siya.

“Let your memories flashback.”

Ga hilak gihapon ko og gahalog nakos lawas ni Evan, nganong karon pako nakabalo ani? Nganong karon pako gi sultian.

Ana si Mama, wa daw siya nag apil-apil kay kabalo siya nga naay plano si Evan, how to win me back. Ni palayo daw silang Evan, kay iyang gi blame iyang kaugalingon sa nahitabo. Sa tanan-tanan nakong nahibal-an, wa nako kabalo asa akong gihilakan.

Ni tan-aw ko pagbalik kay Evan, I whispered something near his right ear.

“I love still, Van.” Then kita ko nga naay nitulo nga luha sa iyang usa ka mata, then nahulog na ang panyo nga ana ang mga tawo nga di daw to makuha kay gahi kaayo kwaon pero nganong nahulog to.

Tinuod sad ang gisulti nila nga, di mo shutdown ang imong five senses dayun kung mamatay ka.

Letting go sa panyo, means something..

He wants me to let him go.. that morning, nagpakita siya para masulti og usab ang ganahan niyang isulti unta nako pero wrong timing kay nakit-an mi niya ni Sis Kaleb, iyang na misunderstood. Nga wa nahitabo sad ag aksidente.

Should I blame myself, then?

Akong gi kuha ag panyo nga nahulog. Naay nakasulat didto.

'I'll met you, at 3:00 AM.'

I think, ganahan siyang makipagkita nako pero naaksidente siya. Pero, nakakita siya nako pag 3:00 AM but kalag na diay to niya.

End.