Bisaya Stories

BISAYA 038.4

Wait, unsa to iyang gi tubag gabie?

Mura kog buang sige nakog ligid-ligid sa akong kama, gi sampalong akong kaugalingon pero walay effect. Dili nako mahinumdoman ang iyang gi ingon.

Was it, I love you? I assumed.

Mura kog gigitik sa akong kalag og di ko mahimutang kung galing kato ang iyang gi sulti, pero nag pout nalang kadugayan kay basin dili, assumera na siguro ko. I hate being assumera, it sucks!

Pero dili mawala akong ngisi while doing my morning routine, then in a snap naa nakos akong kama galingkod nasad og gihuna-huna ang nahitabo gabie.

Maybe he confessed his feelings towards me? Maybe yes, maybe not. I shrugged.

Don't assume things, Arra. Makamatay na, wait naa nay namatay sa sayop nga akala? Search nako na unya.

While gi lantaw ang tibuok kwarto, organized naman siya but nahunong akong panan-aw sa picture nga lalaki nga ga ngisi nako, well picture.

My eyes grew bigger when I recognized the guy! It's Evan! Evan visits me every 3:00 am, maybe this letter can answer my questions. I immediately grabbed the picture then read the letter written at the back.

“Dear Evan,” Basa nako, while gi subay si Charo Santos sa MMK. Ga ngisi pako, then ako nang gibasa ang body of the letter.

.

Ga hinuktok nalang ko after mabasa ang letter, kuha nasad ko og tissue og akong gi trapo sa akong luha. Sakita uy, ka tragic sa ilang love story. Mura siyag pang teleserye, like sakit kaayo.

Pero, was it real?

Nakahilak sad ko sa akong pangutana. I don't know, pero atong ni debut nako sige na siyag visit nako. What if, this Evan and my Evan kay usa ra?

What if ghost siya? What if.. So many what ifs in my mind.

Wala kos akong kaugalingon nga naabot sa basement, akong gi tan-aw ang frame nila Lola og Lola. So, love triangle?

Then naadto kos tapad nga frame, katong naay gisi. I looked at the picture what I'm holding then akong gi compare, mao ra. So this is Evan huh?

Evan.. Lola's first love. And my first love?

Pangutana nako, pero sa akong pagpangutana ato nidagan nako padulong sa kwarto.

Wala ko kabalo nganong dili mahunong akong paghilak, ngano? If ever ghost siya, nganong nagpakita siya nako? If ever dili, then I need an explanation nganong dili siya magpakita nako if buntag.

Daghan kaayong ga tuyok-tuyok nga thoughts sa akong utok og hangtod nag 2:47 am na.

Naghigda ko og nagpiyong but, “Arra,” he hoarsely whispered. But then, my tears started to fell, in a blink.

“Arra,” he repeated. Pero wako nilingi og ni anhi siya sa akong atubangan, then he confusedly looked at me with questioning eyes nganong gahilak ko. I smiled at him—bitterly.

“Kinsay gaaway nimo? Atong resbakan.” He jokingly uttered, pero ako gahilak ra gihapon og nahunong siya.

“What happened?” He worriedly asked me, then he wiped my tears.

“Kyle Evan Montealegre.” I uttered that made him stop for a while.

“Is that you?” I added, pero hilom ra gihapon kaayo siya.

“Ikaw ba na, ha?!” Syagit nako og nilingkod while dili gihapon mahunong akong luha. He looked at me, with pain on his face.

“Ako.” Nahunong ko.

“Why?” I asked him desperately, ngano? I need answers! Ngano?!

“Arra...” Ingon pa niya og nilingi nako with tears forming in his eyes, he touched my face then asked, “Can't you remember anything about me, or you're trying to forget everything about me?”

Now, I saw how his tears fell and his expression, he was in pain.