Bisaya Stories

BISAYA 047

Akong gitan-aw ang tibuok palibot aning among eskwelahan, akong nakita ang mga estudyanteng nagrupo-grupo—nagkataw-anay, nagkantyaway, og malipayon kaayong nagkuyog.

Nakaginhawa nalang kog lalom. Unta ing-ana sab ko. Nganong dili na nako mahimo?

Naa diay koy social phobia also known as social anxiety, mga tutok palang sa mga tawo mura nakog gipatay sa kakulba og kusog kaayong buto-buto sa akong dughan. Bisan sa mga public vehicles, magduha-duha pako og ingon og 'para' 'lugar lang' og 'diri ra'. Mahadlok sab ko mo socialize. If naa ra gali mangutana nako, mag panic nako unsay buhaton. It sucks.

Gilibot nako akong panan-aw pag-usa og nitindog na pero nahunong lang ko kay nakit-an nako akong crush nga daghan kaayong gasunod og gitagaan siyag agianan.

Famous siya, campus hearthrob. Daghan kaayong mga nagagukod niya. I don't know if he's that type na player, pero ana gali sila nga don't judge a book by its cover.

Hapit na siya maabot sa akong atubangan og wala ko mahimutang og maong nahulog akong dalang mga libro sa iyang atubangan.

Nahunong siya, then he just look at me blankly. Iya pang gitumban akong mga libro og nisaylo ras akong atubangan og ako, murag sakit siyas dughan. Mura siyag gikumot og taman sa kasakit.

Naka-imagine ko nga ako to. Nag confess of feelings niya then mura rakog wala, iya rang tumban or i-reject.

Kita ko nga daghan kaayong naghunghunganay sa palibot nako. Daghan kaayo nakasaksi sa nahitabo og ako nagsugod nasad akong pangulba. Di nako mahimutang.

Akong gikuha og dali-dali ang mga libro, wala ra nako paspasi og hugaw kay kahalikon na ko ari. Hadlok kaayo akong paminaw og kusog na gyud kaayo og buto-buto akong dughan.

Fvck! Naa sad ni, nganong karon pa? Mao pag pagsugod nako og dagan, nikalit rag tulo akong mga luha. Please, kapoy na. Gabakho nako nga gadagan og naay nikalit og bangga nako maong nalabay ang libro nako nga dala sa ubos—ni diretso siya sa kilid sa hallway naa ko sa second floor. Ako nalagpot sa daplin og napadungo.

Trying to force myself not to cry, pero dili gyud. Akong gikuha akong eye glasses og akong gipahiran akong luha, then nakadungog kog kataw-anay nga nagpakurog sa akong kamot—nahadlok nasad ko. Mahadlok kos ilang katawa og pagpaulaw nako sa public.

Akong gihalog akong tuhod og naay nikalit og patid nako og gibira akong buhok. Nakasyagit kos kasakit pero wala siya ni undang.

“Pa inusente ka! Kabalo ko nga gi flirt nimos Theo, pero dili na maimuha! Igat kayka! Bigaon!” Daghan kaayo siyag gipanulti nako nga sakit og ako, padayon ra gihapon sa paghilak.

Tungod sa kasakit, tungod sa kaulaw og daghan pa.

Iya kong gibuy-an og luya nga niluhod. Nihangad ko niya og ni ngisi pa siya.

“Luoya nimo uy, walay molaban?” Pero naigking siya kay nadungog siya og baritono nga tingog og nilingi siya, napadungo siya og dali-dali nga nipahawa.

“Take my hand.” Si crush, pero ako gahilak ra gihapon ko. Nitunol siya og panyo pero gaduha-duha ko og dawat pero gidawat rapud nako kadugayan.

“Again, take my hand.” Gidawat nako iyang kamot og ni smile siya nako, natanga ko kay gwapo kaayo siya pag smile niya.

Ga tutok ra gihapon ko niya og nakalit ko og kalagpot kay naay nituklod nako. Diretso ko sa kilid og mahulog na unta ko, nakagunit ko sa railing og naay ni tunol og kamot and I saw him. Shock kaayo iyang nawong while ako ga pugos og katkat.

Kadungog ko nga nagsyagitanay na ang mga estudyante, nagpanic na ang uban. Bisan unsa na ang gisyagit nila nako.

Akong gidawat iyang kamot, he smiled.

Mao nalay nakasupport sa ako, and hoping nga iya kong tabangan nga makasaka.

Ni smile pako niya og he also smiled at me—but it turned devilishly.

“So, you think nga tabangan tika?” Nahunong ko og nitan-aw niya nga natingala.

“All of this were planned out. Nisakay sad kas among plano.” Nikatawa pa siya while holding sa akong kamot, naka feel ko nga ni luag iyang paggunit.

No! No! Dili pako ganahang mamatay!

Nakahilak nasad ko.

“Antisocial students aren't allowed in this school, so bye!” In a snap, nagtan-aw nakos langit og blurry akong panan-aw.

I smiled and tried to reach the sky, sakit kaayo akong lawas then a tear escaped from my eye.

I heard someone's shouting, shouting my name. That voice seems familiar. Maybe I'm just hallucinating. Any minute from now, I might die.

Someone hugged me, then kadungog kos iyang pagbakho. Natuluan sad kos iyang mga luha, wala ko kabalo nganong nasakitan sad ko. Klaro kaayong nasakitan siya base sa iyang paghilak.

“No, don't leave me Kate! No!” Wait, iyang tingog. Bisan blurry kaayo akong gihikap iyang nawong, bisan dili nako kaya I tried.

Ni smile pako, maybe this is just a dream.

Siya ang nagbuhi nako maong na ing-ani ko pero nganong naghilak siya nga ing-ani akong kahimtang?

“He won. No, dili ka pwede mamatay. No! He didn't won! No!” Akong naklaro ra kay 'He' wala ko kasabot sa iyang gipasabot.

“My other identity killed you, my love. I'm sorry.” Mao rato akong nadunggan og nakahilak pako before ko nakapiyong.

Nibalik sa akong huna-huna iyang gisulti, my other identity killed you, my love.

He loves me? Naa pay identity nga lain?

And it was the one...

𝙒𝙃𝙊 𝙆𝙄𝙇𝙇𝙀𝘿 𝙈𝙀?

𝑻𝑯𝑬 𝑬𝑵𝑫.