The Bad Billionaire Series 4: Mirror Of Pain

Twenty-one

Twenty-one

He kissed my neck while massaging my breast. And I didn't even feel disgusted or scared. I just let him touch me.

But he suddenly stop. Nang tignan ko s'ya tulog na. Napabuntonghininga ako at inayos ko s'ya na makahiga sa kama kahit pa hirap na hirap na ako. Nang akma na akong aalis ay mabilis nitong pinigilan ang pulsuhan ko at hinila ako pabagsak sa ibabaw nito. Siguro nga masyado s'yang malungkot. Baka ayaw n'yang mapag-isa. Kaya naman hinayaan ko lang na yakapin ako nito.

"Bakit ka ba malungkot? Dahil ba kay Mommy? Hindi n'ya dapat ginawa iyon sa'yo. Hindi n'ya dapat sinaktan ang napakabuting tao na tulad mo.

Sa sobrang antok na rin dahil sa paghihintay dito hinayaan ko ng igupo ako ng antok. Bukas ko na lang s'ya kakausapin.

•••

Marahan akong nagmulat ng mata. Pakiramdam ko ang gaan-gaan ng pakiramdam ko. Himala, dahil sa tuwing umiinom ako ang laging resulta ay hangover. Pero ngayon bahagya lang may kirot pero kayang-kaya namang ihandle ng hindi umiinom ng gamot.

Natigilan ako ng bahagyang may gumalaw---no way? Isinama ko bang pauwi ang mga babae sa club? No! No way. Mabilis na sinulyapan ko ang babaeng ngayon ay ipinatong pa sa braso ko ang ulo at mahigpit na yumakap sa akin. Pamilyar ang mabangong amoy nito.

"N-azneen?" mahinang usal ko ng hawiin ang buhok na tumabing sa mukha nito. Tumambad sa akin ang maamong mukha nito na di ko napigil haplusin.

Nagising ito dahil doon at dahan-dahang nagmulat ng mata. Agad na sumilay ang matamis na ngiti sa labi nito.

"Masaya ka na ba?" malamyos ang tinig na waring hinihila ako para pumikit at damhin ang tinig nito.

"Malungkot ba ako?" patuloy na hinahaplos ang makinis nitong pisngi.

"Sabi mo kagabi malungkot ka, wag kitang iiwan! Malungkot ka pa rin ba?" mabilis akong umiling.

"Hindi na." Hoping na wala na akong nasabi rito. Bakit nga ba nagpakalasing ako ng sobra.

"Nakakapagpasaya ba ang paghawak sa dibdib?"

"What?" nagsalubong ang kilay ko ng sinabi nito iyon.

"Sabi mo malungkot ka, tapos pinaupo mo ako sa lap mo. Naisip ko na kapag ginawa ko iyon, kapag sinunod kita sasaya ka tulod ng sabi mo. Then you asked me if pwede mo bang hawakan ako. You touched my breast--- I like it though." She's too innocent. Oh my gosh. Ginawa ko talaga iyon? No way.

"Kapag malungkot ka pa, pwede mong hawakan okay lang." Inosenteng sabi nito. Napailing ako.

"I'm sorry, hindi ko dapat ginawa sa'yo iyan."

"Bakit ka nag-sosorry? Naging happy ka naman, diba?" tanong nito na nangalumbaba ang siko ay nakapatong sa dibdib ko. Napakaganda nito, ito 'yong view na hihilingin ng kahit na sinong lalaki na makita sa bawat paggising nila.

Ang alon-along buhok nito ay bahagyang magulo dahil kagigising lang. Pero hindi naging kabawasan iyon para maemphasize ang kagandahan nito. Bahagya pa nitong nakagat ang labi habang nakatitig sa akin. I'm so tempted to grab her and kiss her.

That lips is so tempting.

"Hindi ko pa rin dapat ginawa iyan sa'yo. Kahit pa malungkot ako. Hindi kita kasintahan para hawakan ka sa ganoong paraan."

"Kailangan ba maging kasintahan muna bago mo ako hawakan ng ganoon? Pero diba nawawala ang lungkot mo? Gusto kong mawala na 'yang bigat sa dibdib mo. Gawin mo na lang akong kasintahan para magawa mo ulit iyon at maging masaya ka."

Napabuntonghininga ako. Nasobrahan ang pamilya nito sa pagsheshelter dito. Kaya sobrang walang alam sa reality ng buhay.

"Your lips is so red!" marahang hinaplos nito ang pisngi ko." Am I allowed to kiss you?"

"Hindi natin dapat iyon gawin." Hindi nakakatulong ang kainosentihan nito lalo sa ganitong umaga na ramdam ko ang pagkagising ng alaga.

"Bakit? Dahil hindi tayo magkasintahan? Si Quinn, sabi n'ya hindi n'ya raw kasintahan si Abe. Pero kinikiss s'ya nito."

"What?"

"I saw them, sinundo ni Abe si Quinn. Sabi ni Quinn sa akin masarap daw ang halik. Gusto ko ring subukan." My gosh, mukhang hindi magandang idea na kinausap ko ang asawa ni Abe na makipaglapit kay Nazneen. Nadudungisan ng mga ito ang pagiging inosente ni Naz.

"I want to try it!" sabi nito na umusli ang labi."But I don't know how."

Mabilis kong kinabig ang batok nito at inilapit ang labi sa mga labi nito. Magkadinikit lang iyon. Pero ng kusang gumalaw ang labi nito hindi na ako nakapagtimpi at tumugon na rin.

Pinagpalit ko ang pwesto naming dalawa. Nang maghiwalay ang labi namin nagkaroon ako ng pagkakataon na pagmasdan ito.

Mamula-mula ang pisngi nito. Habang ang labi na natural na mapula ay waring namaga sa mariing paghalik ko. Pero nagawa pa rin nitong ngumiti.

"Hahalikan mo pa rin ba ako?" inosenteng tanong nito.

"W-hat?" hindi ko naitago ang pagkamangha.

"Nagustuhan ko. Gusto ko pang ulitin." Hindi ko na napigil ang matawa."Kung ayaw mo akong maging kasintahan, turuan mo na lang ako para kapag nagkaroon ako ng kasintahan ay ituturo ko rin sa kanya ang matutunan ko sa'yo." Oh God. I can't imagine Nazneen kissing another man. I can see blood everywhere from that fucking idea.

"No, I can be your 'kasintahan' but promise me, ako lang ang magtuturo sa'yo, ako lang din ang hahalikan mo." Para akong nakikipag-usap sa bata dahil sa sobrang kainosentihan nito. Alam kong matalino si Nazneen, pero hindi batayan ang lahat ng libro para matuto. Experience talaga ang isa sa mahusay na guro pagdating sa reality ng buhay. Kahit pa alam nito ang mga bagay-bagay, ang mga ganitong idea ay masyadong puro sa paningin nito.

Ito 'yong klase ng kainosentihan na madalas itake advantage ng iba. At hindi ko hahayaan na mangyari iyon dito.

Itaga mo sa bato, simula sa araw na ito. Akin si Nazneen. Akin lang s'ya.