Blame it on the Rain [B×B]✓

28: Freya Tan

CHAPTER 28: Freya Tan

Ice’s Point Of View

“Turn-off your cellphone until we finished the meeting,” sambit ni Coach kaya wala akong nagawa kundi ang patayin ito pero nabasa ko na ang mensaheng dumating.

Your mother is here, Sir Ice. That’s what the message sent by my Mom’s bodyguard.

“Sino ’yon?” bulong na tanong ni Levi habang nakatingin kay Coach na nagsasalita sa harapan tungkol sa darating na match next week.

“Mom’s bodyguard.”

“Bakit daw?”

I leaned on my chair then gazed at Yulo worriedly. “Mom’s here. Alam kong sisiraan na naman niya ako. Lalayuan ko muna si Yulo.”

“But—”

“Hindi ko ipapahamak si Yulo at hanggat maaari ay ilayo mo siya.” Seryoso kaming nagtitigan ni Levi. Alam kong alam niya kung ano ang mangyayari kapag nakita ni Mom si Yulo.

“Natatakot ka bang malaman niya—”

“Levi!” I shouted. Alam niyang natatakot ako. Ayokong kamuhian ni Yulo dahil sa nakaraan ko.

“Levi and Ice? Are you listening?”

Si Levi ang unang pumutol sa pagtitigan namin saka tiningnansi Coach. “Sorry, Coach.”

“Hindi ako nakinig, pwede pakiulit?” Galit akong tiningnan ni Yulo saka sumenyas na umayos ako ng upo kaya sinunod ko na lang.

“Get rid that lame attitude of yours.”

Hindi na inulit ni Coach ang sinabi niya at nagpatuloy na. Hindi ko magawang makinig dahil hindi ko mapigilang isipin kung ano ang mangyayari sa amin ni Yulo kapag nalman niya ang totoo. Ano ang magiging reaksyon niya? Lalayuan ba niya ako? Or worst, he will be going to break up with me.

Bakit pa ba kasi bumalik ’yon. Natapos ko na ang problema ko kay Rachelle saka sa Phersimone na ’yon pagkatapos ay ito na naman.

“Ice? Ayos ka lang ba? Tapos na ang meeting at tulala ka lang.” Nakita ko si Yulo na nag-aalalang nakatingin sa akin habang nakasapo sa mga pisngi ko. Napatingin ako sa paligid at kakaonti na lang ang nandito.

Tumayo ako saka ngumiti sabay hawak sa kamay niya at lumabas na sa cafeteria. “I’m fine. I just badly need to rest but I need to talk to Coach first.”

“Sige. Goodnight.” Baka pa ako makapagsalita ay tumakbo na siya papalayo. Napahawak ako sa pisngi kong hinalikan ni Yulo. For a moment, I forget my problem.

I’m sorry, Yulo. I lied to you. I need to clear out my mind.

“Ice, stop running away! If you keep on running, your relationship with Yulo also fading.”

Nakalimutan kong nakasunod pa rin sa akin si Rai.

“Hindi mangyayari ’yon.” Nakasunod pa rin siya sa akin. Papunta na ako sa kwarto ko at pinagtitinginan na kami ni Rai.

“Hindi mo alam ang takbo ng panahon. Mas gusto mo pang malaman niya sa iba?” sigaw niya sa akin.

Alam ko naman ’yon. Hindi pa ako handang sabihin sa kanya. Hindi ganoon kadali ’yon lalong-lalo na’t sangkot ako sa iligal na gawain. Tatanggapin kaya niya ako?

“Konting panahon—”

“Ice, it’s your decision. Pero huwag kang magluluksa kapag nawala siya sa buhay mo.”

Napahinto ako at nilingon si Levi pero naglalakad na siya papalayo. Hindi ko alam kung susundin ko ba ang puso ko o ang isip ko. Ang sinasabi ng isip ko ay huwag munang sabihin sa kanya pero kabaliktaran’yon ng puso ko. Siguro, tama nga si Rai. Kung hindi ko sasabihin kay Yulo at patuloy lang ako sa pagtakbo papalayo sa problema ay hindi ko ’to maayos at baka ay may maidulot pa itong hindi maganda.