"Eyes like the Atlantic, and I'm going down like the Titanic"
Yesterday, is a history... tomorrow is a mystery, but today is a gift. That's why it's called the present.
"Help, will always be given at Hogwarts, to those who ask for it."
•Ho...
Medya; Remus ve Amelia (Kendi editim ve ben bir işsizim) Şarkı aşırı güzel tavsiye ederim 🦋 ——————- ~Amelia'dan
Anlam veremediğim ses bir kadının sesiydi. Kafamda yankılanan bu ses hafif sendelenmeme sebep oldu. Dorcas ani bir hızla bana döndü ve kolumdan tutup iyi olup olmadığımı sordu. Fakat ben transta gibiydim, duyduğum tek şey rüzgar sesi ve o kadındı.
"Beni sadece sen duyabilirsin küçük Amelia." Bu cümlesi ile kaştığım çatlarım şaşkınlıkla kalktı ve ani bir hızla ayağa kalktım. Etrafıma dönmemle herkesin gözünün bana döndüğünü fark ettim. "B-ben. Özür dilerim Profesör." Derin nefesler almaya çalışarak gözümü Profesöre kilitledim. "S-sanırım panik a-atak geçiriyorum."
Söylediğim bu cümle Remus ve Sirius'un aynı anda ayaklanmasına sebep oldu. Etrafım ağır çekimde hareket ederken Dorcasın elini belimde hissettim. Fakat alana ihtiyacım vardı. Beni çıkartmaya çalışırken "D-dorcas. A-alan ver" zorla söylediğim kelimeler ile kendini biraz geri çekti ama yanımdan ayrılmadı. Hızlı adımlarla ilerlerken herkesin derste olmasının verdiği rahatlıkla döndüğüm köşeyle duvara tutunmam ve yere düşmem bir oldu.
"Amelia!" Bağırdığını duyduğum Remus beni anlamış bir şekilde biraz ilerimde diz çöküp yere oturdu. Elini saçıma attı ve parmağıyla çenemi tutarak kafamı kaldırmamı sağladı.
~Remus'dan "Amelia!" Korkuyla peşinden koşarak gittiğim Amelia'yı yerde, Dorcas'ı onun yanında ayakta görmem ile koşuşum hızlandı ve kayarak yere oturdum. İhtiyacı olduğunu bildiğim alanı ona verirken parmaklarım saçlarını buldu, diğer elim çenesine gitti ve bana bakmasını sağladım. Gördüğüm şey dilimin tutulmasına ve olduğum yere çakılmama sebep oldu. Gözleri tamamen kırmızı rengini almıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"A-amelia?" Bana bakan kızıllarını kapatıp ellerini başının iki yanına aldı. Acı çeken yüz ifadesini gördüğümde parçalanmış hissediyordum. "Sesime odaklan güzelim. Bana bak." Cümlem bittiğinde gözlerini açıp başını bana çevirdi, daha da yaklaşıp kafasını ellerim arasına aldım.
"Benimle birlikte derin nefes al prenses." Korkak kızıllarını elalarıma kenetledi. Derin bir nefes aldığımda zorlukla o da benimle birlikte nefes aldı, verdiğimiz nefesler birbirine çarparken ellerinin titremesinin azaldığını farkettim. Bir süre bu şekilde nefes alıp verdikten sonra gözlerinin o öldüğüm yeşili yavaşça geri geldi. Gözünden düşen bir damlayı parmağımla sildim. Güçlü oluşuna hayran kaldığım o güzel kız titrek ellerini hızla boynuma doladı, ellerim saniyesinde belini bulurken onu sanki bıraksam toz olup gidicekmiş gibi sıkıca kendime çektim.
Hıçkırdığında saçını hafifçe okşadım ve dizlerinin altından kaldırıp kucağıma aldım. Bana sorguyla bakan arkadaşlarıma sadece kaşımı kaldırdım ve kolları omzuma hafifçe düşmüş ve başı boynuma gömülü olan kızı odasına çıkarmaya başladım. Revire gitmek istemiyordum çünkü biliyordum ki sorgularla uğraşmak istemiyordu. Arkadaşlarım peşimizden gelen Profesöre durumu anlatırken ben çoktan Kuleye gelmiştim. Şifreyi söyleyip açılan tablodan içeri adım attım. Dakikada bir saçlarının arasına öpücük kondurduğum güzel Amelia'yı odasına çıkardım ve yatağına uzanmasını sağladım. Perdeyi kapatıp yanına çöktüm ellerim saçlarında dolanırken dolu gözlerle bana bakıyordu.
