Unlocking Truth and Lies

Chapter 5

Chapter 5

KINABUKASAN maagang nagising ang lahat syempre maaga ring naprepare ang breakfast namin.

Minsan I mean palagi kapag nandito ka magiging masaya ka talaga kapag may kasama kang iba. You will feel happy to the fullest kapag nandito ka at kinukwento mo yung gusto mo pero iyong mga bagay na kailangang sekreto lang magiging sekreto lang talaga.

You can do whatever you want here with discipline.

Mga bagay na nangyayari dito will remain here at iyong mga bagay naman na nangyayari doon will remain there.

Parang pwede mo lang ikwento yung nangyari doon dito kapag pinagkakatiwalaan mo iyong kinakausap mo. Lahat naman mapagkakatiwalaan pero hindi rin naman lingid sa amin na may isang taong nakakaalam nang nangyayari sa buhay namin.

I believe everything is fine. Kaya okay lang.

Matapos kumain pumunta akong sala at umupo. Nakasunod naman yung iba.

Tumabi sa akin si Giselle at niyakap ako. "Kuya! I have something to tell you."

"Bakit ano ba yun?" Tanong ko naman.

"When I grow up I wanted to be professional pianist." Masayang ani nito.

"That's good then kung magpoproceed ka bilang pianist." I answered her while smiling.

"And also kuya may gusto pa akong maging." Ano naman kaya? Alam kasi naming lahat na mahal na mahal niya ang pagiging pianist. She embrace it more and more while growing up. My personal piano iyan eh. "Gusto kong maging passion designer paglaki ko." For me hindi na nakakagulat dahil lahat silang magkakapatid binayayaan ng kagalingan sa pagdodrawing. Ang isa photographer, ang isa naman painter tapos iyong isa pa fashion designer so the result blessing.

"Basta kahit anong gusto mo suportado kita. Nandito lang ako. Tutulungan kita hanggang kaya ko. I promise." At niyakap ko rin siya pabalik.

"Thanks, kuya. But I have a problem." Owws.

"'What is it? Sabihin mo sa akin para matulungan kita." Sa pangarap mo talaga sa buhay hindi talaga mawawala ang problema. Kailangan mo itong lampasan para masabing ika'y maaasahan sa pangarap mong patutunguhan.

"Kuya sa Italy ako nag-aaral atsaka I can't imagine myself leaving that place. I used to live there after all. Tapos sa Paris naman ako mag-aaral bilang isang fashion designer."  Hindi ko nga rin aakalain na iiwan ko ang Pilipinas.

"Eh bakit ka nandito?" Natatawang tanong ko sa kaniya.

Hinampas niya naman ako ng unan at tinignan ako ng masama. "Ibang usapan iyon ano. Alam kong babalik kami ng Italy any time soon, kuya. Parang ayoko lang talagang umalis doon kahit pangarap ko na ang nakataya."

"Bakit mo ba iniisip iyan? Eh ang bata-bata mo pa. Stop worrying about the future as you know God is already there. Hindi ka niya pababayaan, okay."

"Hindi ko lang kasi maiwasang isipin kuya." Bulong nito.

"Bakit naman?" Nag-aalala kong tanong.

"As I know na you'll stay here. For good? I don't know. Hindi ko masasabi pero I hope so." Lahat naman siguro hangad ang kasiyahan para sa mga taong kanilang minamahal.

"Alam mo Giselle baby sa buhay there will always be an unexpected things that happened kahit ayaw mo pero kung iyon ang itinakdang mangyari and if it's God's will you can do nothing about it. Just obey and you'll see." I smiled at her that says everything is going to be alright.

Ngumuso siya bago nagsalita. "Sabihin mo nga sa akin kuya may naiwan ka ba doon?"

"Doon? Saan?" Nakakunot noo kong ani.