A thousand Sunset with Denise

29

GTKTA: I have 3 niece, 1 alive 2 is in peacefully heaven.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~•~•

"Mom! We're going to daddy's grave right?" I nodded at her. "I can go to tita Amethyst and tito Ivon's grave?" I nodded too. Magkakalapit lang kasi ang mga puntod nila. Mas okay na 'yon, less hassle sa'min.

"After that, we're going to your tita Jayra and your cousin  Ira. I think they would love you," I smiled at her. She giggled. She really want to be want. Sawa na ata s'ya sa'kin. Nawalan kasi s'ya ng mga kaibigan noong nalaman nila na wala nang tatay si Roline.

Masakit sa'kin bilang nanay n'ya na nilalayuan s'ya ng mga bata. Hindi ko alam kung bakit naging big deal masyado sa kanila ang pagkawalan ng ama ng anak ko. Pero kahit na nilalayuan s'ya ay pinipilit n'ya pa ring maging masaya.

"Mommy, there's a guys who gave this to me," she showed a red roses. "And this one, is for you." It's a wedding ring. It's a familiar ring.

"Where's the guy?" I ask her. She pointed someone from a far and I look at it but there's no one.

"Wait, I know he's there mommy. But where is he? I can't find him. Wait lang po," pagpapaalam nito. Pinigilan ko nalang si Roline na hanapin pa 'yung lalaki dahil kailangan na naming umalis. Kailangan ko pa kasing ayusin ang pagmomodelo nila ni Jasmine.

Habang nagpo-photoshoot silang dalawa ni Jasmine para sa audition—kahit hindi naman kailangan—ay pinagmamasdan ko ang wedding ring na ibinigay sa akin ni Roline kanina. May nakita akong nakaengrave na pangalan.

Agad na nanlaki ang mga mata ko nang mabasa ko iyon. Parang nanginig ang buong katawan ko. Nanlalamig at pinagpapawisan, isang basa pa muli sa pangalan n'ya...

"Kaya ka pala pamilyar," I wipe my tears. "Totoo ka ba? O panaginip ko nanaman." I stand to go to the comfort room. I can't face my daughter in this kind of situation. I can't cry in front of her. Baka mag-alala nanaman s'ya sa akin.

Nang matapos ang photoshoot ay agad kaming pumunta sa bahay nila Jayra. I wear the ring that Roline gave me. Mukhang pagod na ang anak ko pero kita pa rin ang excitement sa kanya.

"Mom, would Ira love this top?" Kanina pa n'ya ito tinatanong sa akin. Bakas ang kaba sa kanya dahil sa pag-iisip kung gugustuhin ba s'ya ng pinsan n'ya. I know they would love her. She's easily to be loved.

"Baby, of course. It came from you." Nakangiting sambit ko. Nang makarating kami sa bahay nila Jayra ay nakakita ako ng dalawang batang naglalaro. Agad na kumunot ang aking noo dahil alam ko na si Ira palang ang anak nito.

"Oh, ate, nandito ka na pala," nakangiting sambit nito sa akin. "May surprise ako sainyo ni babygirl!" Natutuwang sabi ni Jayra.

"Kuya..." nagulat ako sa kanya. Kuya? Paanong... imposible. Baka naman kamag-anak or driver or kahit ano. "Ang bagal naman kuya." Natatawang sabi pa nito.

Agad na nagsibagsakan ang mga luha ko nang makilala ko ang lalaking nasa harap ko. Napahawak ako sa bibig ko. Agad akong napayakap sa lalaking ito.

"Mom, he's the guy who gave me roses!" Nakangiting sambit ng anak ko. "But... what's happening?" Nalilitong sambit ng anak ko.