Hate Me | Complete ✓

Chapter 30 - The End

Him Pov.

10 YEARS later

I was standing infront of many people. They're listening of my discussion about my work. I was holding na subrang makapal na libro. I wearing a eye glasses.

"There's a girl with golden heart. She's very good person you ever meet. She's lived for suffered from his own family.." kuwento ko. I feel sad nang maalala s'ya muli.

Nakita ko ang pagiyak nang kanyang pamilya kasama ang aking mga kaibigan. They very sad when they heard the news and readed the letter she made.

"She meet a man na nagpatibok nang puso n'ya. Nanligaw ang binata sa kanya at naging sila sa huli." pagpatuloy ko sa kwento. That's the most precious day when I've met her and became my classmate.

"But the man cheated on her with her bestfriends, she trusted the most.." I added again. That's my biggest mistake I've ever done of my life when I cheated on her.

Nakita ko ang mas lalong paghagulgol nila. Ang taong minahal n'ya nang subra.

"But do you know? 'Di s'ya nagalit o ano. But she fooled herself for the man she love." I amazed that time na alam n'yang naloloko na s'ya mas pinili n'yang maging bulag-bulagan sa sarili upang 'di umalis ang taong mahal n'ya. She gave everything for me.

"Subalit nasaktan s'ya nang malaman na pinaplano lahat ang mga magagandang nagyari sa buhay n'ya by her own siblings.." nanlambot ang tuhod ko. I hurt knowing ako ang isa sa mga rason kung ba't s'ya nagdudusa no'n.

Napatakip nang mukha si Samantha at Samuel habang humihikbi. Marami nang nakatingin sa kanila subalit 'di nila 'to pinapansin. They hurt and guilt, pinagsisihan nila ang ginawa even me.

"B-but the hurt the most nang malaman n'ya ang kanyang ina at ama ay magkapatid.." nalaman ko lahat nang sabihin nila sa'kin. She's surrendered for all pain sa kasalanan 'di dapat n'ya pinagdudusahan.

Napasinghap ang marami habang si Tito Andrew malakas na humangulgol kasabay ni Tita Amanda. Subra silang nagsisisi.

"Wala s'yang kasalanan sa lahat, dahil do'n naman tayo nagmula na sina Adan at Eva pa ang tao, ang kanilang mga anak ay nagpakasal sa isa't-isa. Ibig sabihin nagmula tayo sa isang lahi at kadugo bago dumami ang tao sa mundo." I explained at them. Walang s'ya kasalanan sa lahat-lahat. Isang pagkakamali ang lahat na s'ya ang sumalo.

"Sa mata nang karamihan at Diyos kasalanan talaga subalit kasalanan ba nang walang kamuwang-muwang na nabuhay s'ya? Kasalanan bang mabuhay ang kagaya n'ya? May karapatan ba tayong kunin ang buhay nang isang kagaya n'ya?" sunod na sunod kung tanong sa kanila.

Umiling-iling silang lahat kahit ang kanyang pamilya. We all realized na mali ang ginawa namin subalit huli na ang lahat.

"We don't have a right para kunin ang buhay nila kahit sila pa ay nagmula sa magisang dugo. Diyos lang makakadikta nang lahat at balik-baliktarin man natin ang mundo tao parin sila na nasasaktan at nagmamahal kagaya natin. May karapatan silang mabuhay sa mundong 'to.." mahabang paliwanag ko sa microphone.

"S-subalit napakasaklap nang kapalaran n'ya. Pinalayas s'ya nang pamilya n'ya, she had heart cancer stage four, she's pregnant and she accident.." pinilit kung pakalmahin ang aking sarili para magsalita.

Napasinghap sila lahat at halos umilingaw-ngaw ang hangulgol sa harapan.

"S-she died.." kahit anong pilit ko pumatak ang aking luha. Garalgal ang aking boses. Because of me she's died. She saved me for accident na dapat ako ang masasagasahan.

Nabigla sila sa kanilang nakita at nadinig sa aking bibig.

"H-her family and all love ones, nagsisisi sa kanilang maling ginawa..." nilayo ko ang microphone sa aking bibig. Sunod na sunod na pumatak ang aking luha.

Mariin akong pumikit at agad tinapat ang microphone sa bibig ko.

"Tama talaga ang kasabihan na sa huli ang pagsisisi.. " patuloy ko kahit nanlambot ako sa kinatatayuan ko. Nagsisi ako sa lahat-lahat when I lost her the only person in my heart. Wala ako sa sarili ko nang mga oras na muntik akong maaksidente dahil s'ya ang iniisip at nasa puso ko.

"T-they've received a letter from her. Nakasulat ang pagpapatawad n'ya nang buong puso at pagmamahal. Sulat kamay n'ya bago s'ya tuluyan mawala. Nakasaad din do'n sa kanyang malalang sakit at ang batang nasa sapupunan nito.." halos araw-araw akong umiyak. When I had lost her and our baby inside her tummy because of me. Halos 'di ako makabangon sa malalim na bigat nang aking dinadala.

"Tandaan natin, Forgiveness is the key for freedom. Kahit mahirap magpatawad dapat tayong magpatawad dahil do'n lang tayo makakawala sa sakit at sa lahat nang ating mabibigat na dinadala.." I explained at them.

"Also forgiveness is the key of happiness. Do'n lang tayo sasaya kapag magpatawad tayo. Subrang madaling sabihin subalit subrang hirap gawin. 'Di naman ang pagpapatawad madali dapat dahan-dahan bago mo buong mapatawad ang isang tao. Step by step until makakaya mo nang bitawan ang lahat nang mabibigat na dinadala.." I added again.

Hanggang sa natapos ang mesa. I decided to become priest for her. I don't have a reason para hindi maging. I continue my dream before because of her.

"May gwapong pare! Gwapong pare!"

"Handsome and cool!"

Hiyaw nang dalawa nang lumapit ako sa kinauupuan nila. Mahina akong natawa sa kanila.

"Walang naman nagbago sa inyo." seryoso sabi ko at tiningnan sila.

"Hoy, pare! I'm here with only wife in my life!" confident na sigaw na sabat ni Sandre. Naging seryoso lalaki na s'ya comes in relation matapos ang lahat. He with his wife now.

"Ehem, may meron rin ako noh!" sabat naman ni Gion. Nakita narin n'ya ang para sa kanya.

"Ang ingay-ingay ninyo!" inis na sita ni Stella with his husband. Nawalang iba ay si Samuel. I broke up with her immediately before.

"Maingay na tao ay kinukulong ko rin.." paririnig ni Samantha na isang officer na pulis. I know because of my love. She's decided na ipakulong ang lahat nang abusong tao. She doing her job very well.

"Sorry na po.."

"Tahimik na'ko.."

Sabat nang dalawa at umaktong sinisira ang bibig.

"Tumahimik na nga kayo.." saway naman ni Tita Amanda beside with Tito Andrew.

"Mga kabataan talaga ngayon.." napailing-iling na commento ni Lola Thania beside with Lolo Andro. Everyone's here except her kaya subrang nalulungkot ako.

"Sana nandito rin s'ya.." I whispered na ikinabaling nilang nang tingin sa'kin.

Lumungkot ang mukha nila sa nadinig at tumahimik ang paligid. Nagsisisi talaga kami sa lahat-lahat.

"Hey, 'di n'ya gugustuhin na makita tayong malungkot kaya cheer up. I really sure she's happy now in heaven.." pagpapagaan nang loob ko sa kanila.

Napabuntong hininga sila.

"I miss my best friend.."

"I miss when she laugh and smile dahil sa kalokohan natin.."

"I miss her love.."

Nanlilisik kung tiningnan si Sandre.

"Oh, calm down. Kaibigan lang naman, grabe ka.." natarantang tungon nito.

Lahat tumawa sila dahil sa sinagot nito. We all happy because of you. Ikaw ang naging dahilan nang lahat. You're the hope in our life. You're the shiny star in our life. We're are thankful na naging parte ka nang buhay namin.

'I love you.' I said in my mind. Huli ko na marealize nang subrang nahulog pala ako sayo. I missing for everything about you.

Alam kung masaya ka ngayon kasama nang anak natin dahil na tupad na ang lahat nang mga pangarap mo. 'Di ka talaga sumuko at lahat nang ito dahil sayo. You made us like this. You taught me na 'di susuko agad sa kahit anong laban. Ikaw 'yung tipong gagawin ang lahat para sa mga taong minamahal mo.

"Magkikita tayo muli.." I whispered.

Even in my second life I'll find you. I'll not stop find you until we meet again. We'll continue our story for another life and another years.

The End