Hate Me | Complete ✓

Chapter 16 - "Don't Believe Him"

ONE DAY later, we're also busy from tha program that we held in Hallway tomorrow. I being with Liam that always weird. But he's too nice and kind to me kaya mas lalo kaming naging close.

"Let's plan it." seryosong sabi ko sa kanya.

He looked seriously at me. "What kind of plan?" he asked.

I smirked, "Ang magpapahiwalay sa kanila.." ngising demonyong sagot ko.

He laughed so hard, "Bagay na bagay sayo ang role.." habang hawak ang kanyang tiyan.

Napabusangot ako sa kanyang pahayag. "Panira ka talaga nasa magandang eksena na tayo.." he always laughed so hard kapag subrang intense ang scene. We both practice our lines together at madalang narin kami nagkikita ni Kratos dahil nado'n s'ya parati kay Stella. 'Di ko talaga maiwasang magselos sa kanila.

"Hey, tulala ka naman." napakurap-kurap ako at tumingin sa kanya.

"May iniisip lang.." tungon ko. Lagi ko s'yang iniisip kahit saan. 'Di s'yang maalis sa isip ko.

"Is him." kumpirma n'ya naikinatango ko nalang. 'Di ko s'ya kayang magsinungaling.

" 'Wag mo s'yang isipin kasi.." ang ganda nang advice n'ya, nakakatulong talaga.

"Ewan ko sayo.." nakakainis s'ya talaga minsan.

Napatingin ako sa direksyon ni Stella at Kratos na masayang nagtatawanan at kwentuhan. My heart feel hurt seeing them like that, they really good each other. Halos mapapagkamalang sila sa inaakto nila. 'Di ko namalayang tumulo na pala ang luha ko.

Kusang naglakad ang paa ko palayo sa Hallway at namalayan ko nalang ang paa kung huminto sa Hardin. Napatakip ako nang mukha at mahinang humikbi. Ganito pala kung magmahal nasasaktan kahit sa maliit na bagay.

"Stop crying.." dinig kung familiar na boses nang lalaki.

Mas lalo akong lumuha, nasasaktan ako dahil parang 'di ko kayang magawa s'yang pasiyahin sa sariling kung paraan kagaya ni Stella. Naiingit at nagseselos ako sa kanya. Could I blame myself to hope that I was her to makes my boyfriend happy like she can.

"It's hurt.." mahinang usal ko at naramdaman ko nalang ang pagalalay n'ya sa aking umupo sa isang bench.

"Don't believe him." napatingin ako sa kanya habang pumapatak ang aking luha.

"A-ano bang pinagsasabi?" takang tanong ko at mahinang humikbi.

"You feel hurting right?" balik n'yang tanong at 'di pinansin ang tanong ko.

I nodded at mas lalong humikbi sa sakit na naramdaman ko.

"You'll not hurt If you'll not love that person. That's love right, you'll feel happy and same time the pain.." napatahimik ako sa kanyang sinabi. Because he was right.

"M-masakit makita s'yang masaya sa iba habang 'di s'yang masaya sa piling ko.." pumatak ang sunod-sunod kung luha.

"T-they say, masyadong paraniod, at selosa ang babae. At iiyak sa maliit na bagay piro masisisi ba nila kami kung gano'n kami magmahal nang subra na halos ibigay ang lahat para maipasaya ang taong minamahal namin.." 'di tumigil ang luha ko sa aking mata. Subrang nasaktan ako sa simpleng nakita ko.

"Alam kuna ngayon ang pakiramdam dahil isa na'ko sa iyaking babae na walang ibang ginawa kundi magmahal.." I added. Lagi akong nagmamahal kahit 'di sinusuklian.

"I'm so much afraid when even he leave me.. 'di ko makakaya kung pati ang huling dahilan ko para mabuhay mawala pa sa'kin.." those words trembling my system. Ano nalang ang magyayari sa'kin kapag nagyari 'yun?

I shook my head of my throughs. I can't live without him. Masyado na'kong nagiisip nang kung anong-ano.

"Girls sense is much stronger than boys at kadalasan magkakatotoo ang mag hinala nila.." 'di ako umimik sa kanyang sinabi. Because he was right again subrang sensitive at magkakatotoo ang mga hinala namin. Subalit iyon ang igugulo nang mundo ko kapag lahat nang mga hinala ko magkakatotoo.