Hate Me | Complete ✓

Chapter 21 - Great Pretender

I'M GREAT pretender, I was really good one. Prentending that nothing happened. Walang nadinig mula sa kanila. Pagpapanggap na 'di alam ang lahat. Could you blame me kung subrang mahal na mahal ko ang taong nagloloko sa'kin. Could you judge me kung nagmahal lang naman ako nang subra. Could I blame myself to hoping na makakaya n'ya akong mahalin higit pa sa bestfriend ko na totoo n'yang mahal.

"Hey, are you ok?" he asked at nagaalalang nakatingin sa'kin. Napakagaling mong magpapanggap na ako'y iyong nabitag. I want to say I'm not ok but I just smiled at him. Ngiting para itago ang lahat-lahat na sakit.

"I'm ok.." those words really truly hurting my heart because I knew I'm not ok. I'm really hurting and just pretender infornt of them. We all pretending each other.

Pumunta ako sa kwarto namin at doon natulog habang walang humpay na umiyak kasabay nang pagulan. Alam kung natulog silang lahat sa tent na ginawa namin.

We're eating our foods subalit parang wala akong ganang kumain. I'm really in pain that no one know expect my father in heaven.

"Wala kabang gana?" napatingin ako sa bestfriend kung nagpapanggap rin sa aking harapan. Why are you doing this to me?

"Oo eh.." tipid kung sagot. Subalit subrang nasasaktan ako nang makita ang taong nanloloko sa'kin.

"Gusto mong subuan kita?" tanong naman ni Kratos. 'Gusto kung mahalin mo'ko' 'yun ang gusto kung sabihin sa kanya.

Ngumiti nalang ako, "Talaga?" 'di makapaniwalang tanong ko. But deep inside I'm really dying because of them.

He smiled back at me, "Of course, you're my girlfriend.." those words really hurting my heart. You're girlfriend that you didn't love . You're Girlfriend na niloloko mo. Girlfriend na sinasaktan mo.

Masaya akong tumango-tango naikina-tawa nito. Sana kahit tawa mo, totoo. Sana kahit ngiti mo, totoo. Sana lahat nang pinapakita mo, totoo.

Sinubuan n'ya ako nang pagkain at masayang nilunok ko ang pagkain. Sana pagkain mo nalang ako nakakailanganin mo. I hope that I was her that you can love me. I hope I was there in your heart.

Gusto kung umiyak sa harapan nila subalit mas pinili kung manahimik at magpapanggap na walang nadinig. Could you blame me kung sila nalang ang pag-asa kung mabuhay. Kahit 'di totoo lahat at least nakaramdam ako na nagpagmamahal mula sa kanila. Subalit ang masakit isang palabas lang 'to lahat. Palabas namay hangganan.

___

I'm here in cr inside our room. Umiyak ako nang iyak para ilabas ang subrang sakit na aking naramdaman. It's really pain to accepted the fact they fooling me around. Subalit ayokong mawala sila kahit niloloko nila ako. Mas gugustuhin kung masaktan para manatili sila. Mas gugustuhin kung manahimik, 'wag lang silang mawala.

"Love, Are you ok?" dinig kung boses n'ya habang mahinang kumakatok.

'You not.'

'You not.'

'You not.'

Sigaw nang utak at puso ko na pilit kung pinipigilan. Sarili ko pinagsisinungaling ko subalit ang puso at utak ko 'di ko kayang magsinungaling sa totoong nararamdaman ko.

"Are you crying?" dinig ko muling tanong nito. Gusto sabihin ang totoo subalit 'di ko kayang mawala ka.

"N-nadapa lang ako.." sagot ko at lumuhod sa sahig. Napahikbi ako sa iyak.

"Open the door!" dinig kung nagaalalang sabi nito at kinatok nang malakas ang pinto.

Mas masakit pala kung nalaman mong nagaalala s'ya sayo subalit alam mong 'di talaga s'ya nagaalala sayo. Dahan-dahan akong tumayo at bumuntong hiningang hinawakan ang door knob tsaka binuksan ang pinto.

Bumungad sa aking ang nagaalalang mukha n'ya. Umiyak ako sa kanyang harap dahil masakit na pinapakita n'yang nagaalala s'ya kahit 'di naman talaga.

He hugged me immediately kaya mas lalo akong umiyak at mahigpit s'yang niyakap pabalik. Wala akong sinayang na panahon at umiyak sa balikat nito. I tried so much for everything. Tried that want to rest at all.

"D-do you love me?" garalgal kung tanong kahit alam na alam ko ang sagot sa aking katanungan.

"Of course.." malumanay na sagot nito at hinahagod ang aking likod. Mas lalo akong napaiyak sa naging sagot nito. I'm not happy because I'm hurting. Umaasa parin ako kahit ang nakakatawa walang akong nakikitang pag-asa.

'Ba't of course? Diba pwedeng I love you?'

Gusto kong itanong 'yun sa kanya subalit mas nanatili akong napakatanga upang 'wag lang s'yang mawala. Ito pala ang pagmamahal, kahit alam mong mali at masakit na, pilit mo paring pinagsiksikan ang iyong sarili. Love is powerful that can lead me in pain and happiness. Can hurt me so much. Can make me blind and fool myself just to make him stay with me.