Hate Me | Complete ✓

Chapter 25 - Hurting

TWO MONTHS later he absented and I always alone even Liam absented too for one week and I don't know why either. Stella, Gion, and Sandre was absented also. I always alone at laging umiiyak nang iyak magisa. I feel lonely, at malapit na'kong bumitaw sa kinakapitan ko. I'm so much tired for everything.

I was walking to go home habang subrang tamlay na tamlay ko. Napahinto ako sa isang store at napatingin sa salamin. Nakita ko ang reflection ko at subrang putla ko.

Napahawak ako sa tiyan kung kumulo dahil sa gutom. Malapit ako sa mall na kaya agad akong naglakad para bumili nang pagkain do'n. This two months later I always hungry and wanting to eat foods. I always bought sweet foods such as chocolate, cake and cupcakes.

Napahinto ako nang may naamoy na 'di kaaya-aya. Subrang matapang ang pabango nang lalaking nadaanan ko. Nagpatuloy ako sa paglalakad habang hinahawakan ang aking ilong. Naiirita ako ako pabango nang mga lalaki 'di katulad nang kay Kratos.

Napabusangot ako. I badly missing him and wanting to see him. Everyday I texted him subalit 'di naman s'ya sumasagot sa lahat nang text ko. I always hurting kapag nalalaman kung wala s'yang balak pang bumalik.

"Iha!" napatingin ako sa matandang tumawag sa'kin.

I pointed myself, "Ako po?" takang tanong ko.

She smiled so widely kaya mabilis akong pumunta sa kinaroroonan n'ya.

"Pwede bang mahawakan ang kamay mo?" tanong nito. Nalilito man ay kalaunan binigyan ko ang aking kamay sa kamay.

Hawak n'ya ang kamay ko at may sinuri habang tinitingnan aking aking kamay. Ilang sandali pa her eyes widened at lumungkot ang kanyang mukha.

"Isa kang busilak na tao, simpling mga pangarap subalit 'di mo nakakamit. Nakikita ko rin ang maganda mong hangarin sa buong pagkatao mo.." nagtaka ako sa kanyang sinaad sa'kin. Maghuhula pa s'ya?

"Subalit subrang lungkot ang kahihinatnan mo.." may nakita akong matinding lungkot at awa sa kanyang mata.

"Sana'y magingat ka palagi, sana'y makakaya mo ang lahat.." paalala nito at mahinang hinimas ang kamay ko.

"Tatandaan ko po 'yan, maraming salamat po.." pasasalamat ko nang ibaba n'ya na ang kamay ko.

She smiled back at me. " 'Wag kang magalala lagi s'yang nandyan sayo.. nakikita kung makakamit mo ang lahat.." makahulungang sabi nito. Ngumiti nalang ako at nagpatuloy sa paglalakad. Sa palagay ko maghuhula s'ya dahil nababasa n'ya ang aking palad.

Nagpatuloy ako sa paglalakad nang may nabangga ako. There's a old lady and old man at ang matandang babae ang nabangga ko.

"Pasensya na, 'di ko sinasadya.." hingi ko agad nang patawad at tinulungan na itayo 'to nang maayos.

Napatingin s'ya sa'kin at bahagyang namilog ang mata.
"You're familiar.." bulalas nito at pinagaaralan ang buong mukha ko.

Napakunot-noo rin akong napatingin sa kanya sa kadahilanang she's familiar too.

"Thenia.." bulong nito na nadinig ko.

"Anthenia po ang pangalan ko." patatama ko sa kanya.

Mas lalong lumaki ang kanyang mata. "A-anthenia Legaspi..?" utal na tanong nito. Mas lalo akong naguluhan nang alam n'ya ang aking apelyido.

I nodded, "Bakit po?" magalang kung tanong sa kanya pabalik.

Nanunubig ang kanyang mata at umiling-iling. Parang iiyak s'ya sa kalagayan n'ya. Bakit naman s'ya iiyak?

"Pasensya nasa abala. Masama lang siguro ang pakiramdam nang aking mahal.." napatingin ako sa katabi nitong lalaki. He's familiar too. Parang nakita ko na sila dati, 'di ko lang alam kung saan.

I smiled, "It's ok po.." nagpaalam akong aalis na dahil kumukulo na talaga ang tiyan ko.

Nagtaka naman ako nang bumaling ako nang tingin sa dalawa. The old lady was crying so loud. Pinapakalma naman s'ya nang kanyang asawa.

Napalungkot akong isipin na sana pagtanda ko kasama ko rin s'ya. Nagbuntong hininga nalang ako at nagpatuloy sa paglalakad.

Papasok sana ako sa coffee shop na mahagip nang mata ko ang dalawang familiar na tao sa'kin. They both happy habang nagsusupuan nang pagkain. Umurong ang paa at gutom ko sa nakita. It's hurt too much na halos wasak-wasakin na'ko sasakit.

My boyfriend and bestfriend cheating on me. Ang saya-saya nila samantalang ako nakatingin sa kanila habang naluluha at nadudurog ang puso. I want to asking them a many questions. Halos sabugin na'ko nang mga tanong sa aking isip.

Sa lagi kung ginagawa humakbang ako palayo habang lumuluha sakit. Wala na'kong pake alam sa mga taong nagkatingin sa'kin. I am in pain na halos mabibitawan ko na ang sariling salita ko. Can I still be with him If I know he didn't love me? Can I still fight If there's no way to fight for? Can I still stand If there's no place to stand of?

Araw-araw n'yo akong sinasaktan at nilulubog sa sa'kin. Subalit 'to parin ako bumabangon kahit subrang bigat-bigat na ang dinadala ko.
Siguro nawala kayo dahil buong dalawang buwan kayo magkasama. Ang sakit-sakit tanggapin na halos 'di kayang ipasok sa utak at puso ko ang lahat. This the love right, can blind and fooling yourself cause you love him so much.