Hate Me | Complete ✓

Chapter 9 - Suffering

ISANG MALAKAS na sampal ang bumungad sa aking mukha. Napasalampa ako sa sahig at tumulo ang aking luha habang hinahawakan ang namumula kung mukha.

"BA'T KAPA BUMALIK HA!" my father shouted angerly at me. Matapos ang paglabas namin ni Kratos agad akong umuwi.

I lowered my head that I always doing infront of him and remaining silent.

"Wala kanang kwenta! 'Di kapa makikinabangan sa dito!" he shouted again.

My tears falling in my checks. Masaya ako kanina, malungkot naman ako ngayon.

"Hon, ako na ang bahala sa batang 'yan.." I heard my stepmother soft and calm voice. Nadinig ko ang mabigat na buntong hininga nang aking ama.

"Bigyan leksyon mo ang batang 'yan!" madiin na sigaw nito bago ko nadinig ang papalayong yapak nito.

"Ahhh.." daing ko namay marahan na humablot nang aking buhok. Marahas n'ya akong kinaladkad na ikinapumiglas ko sa hawak nito.

"P-pakiusap.. 'wag po.." pakiusap ko habang hinawakan ang kamay nito sa aking buhok.

"Aray.." mahinang daing ko nang malakas n'yang hinawi ang aking kamay.

"I hate all about you! I just pretended your mother when you're was a child but I always disgusting to you!" she shouted angerly at me. It's knowing she's pretended being my mother before. Mahina akong humikbi habang walang humpay na lumuha.

"Sukang-suka na'ko s'ya! Nanatili lang akong mabuti noon kahit gusto kitang katayin at patayin!" she shouted again. Ramdam ko ang pangngingigil sa kanyang tono. She really hate me so much.

Dinakma n'ya ang aking buhok ulit at malakas na kinaladkad patungong kusina.

"Ahhh.. tama na.." daing ko habang hinahawakan ang kamay n'ya.

Malakas n'ya akong binagsak sa sahig nang kitchen area. "Ahhhhhh.." malakas kung daing sa pagsalampa ko sa sahig. Naramdaman ko ang likido sa aking braso na ikinasisiguro kung panibagong sugat.

Nagulat ako nang tadyakan n'ya ako gamit nang sandal n'yang suot. "Ahhhhhh.. huhuhu.." malakas kung daing nang matamaan ang mukha ko. Ramdam ko ang kirot at sakit.

"I REALLY HATE YOU!" nangangapoy n'yang sigaw at sunod-sunod akong tinadyakan na parang basura at hayop.

"Tama.. na.." paos at hina kung pakiusap subalit kahit anong pakiusap ko 'di kailanman n'ya ako pakikinggan. Hinayaan ko s'ya dahil wala na'kong laban sa kanyang.

Umilangaw-ngaw ang daing, sigaw at iyak ko sa kanyang ginawa. Subrang pagod at hina nang katawan ko bago n'ya ako tinigilan.

"Ba't ba kasi pinili ka pa n'yang mabuhay!" I last heard she said at ang palayong yapak n'ya.

Wala akong ibang ginawa kundi tumingala sa pisara habang umaagos ang walang tigil kung luha. This is my life inside this house. At wala akong karapatan na umangal dahil 'to rin naman ang aking gusto. Manatili hanggang kamatayan, manatili para sa inaasam kung pagmamahal, manatili para sa salitang pamilya, manatili kahit nakakapagod na.

"D-diyos ko.." bulalas nang familiar na boses. Kahit nanlabo ang aking mata Kita ko ang kanyang naawa at subrang nagaalalang mukha.

"M-manang.." mahina kung bulalas sa kanyang pangalan.

Nadinig ko ang hikbi n'ya, "B-ba't ba kasi pinagpipilitan mo sa sarili mo dito.." dinig kung mahihirapan n'yang sabi.

I smiled, "B-because of love..." tungon ko kahit subrang nahihirapan na'kong idilat ang aking mata. 'Di ko naman naramdaman ang aking katawan.

Naramdaman ko ang pagbuhat n'ya sa aking ulo at pinatong sa kanyang hita. "S-sumuko kana... 'di ka mamahalin nila kailanman.." nahihirapan salaysay nito.

Tipid akong ngumiti, "H-hangga't kaya ko, kakayanin ko.. hangga't may pag-asa, aasa ako.." hirap kung bigkas nang salita.

"T-tumigil kana kasi.. pakiusap 'wag munang saktan ang iyong sarili.." humihikbi n'yang sabi. Pumatak maliit na likido sa aking noo mula sa kanya. She was crying because of me.

It's hurt knowing na nasasaktan s'ya dahil sa akin subalit masarap maramdaman na nag-alala s'ya. 'Di ako susuko at kaya ko pa. I'll not give up kahit anong magyari. Gusto kung makamtan ang salitang pamilya. 'Yung maipagsisigaw ko sa buong mundo, 'yung maipagmamalaki ko, 'yung mamamahalin ako.