Hate Me | Complete ✓

Chapter 23 - Last Room

KINABUKASAN ay agad kaming umuwi. Hinatid ako ni Kratos sa mansion sa kadahilanang masakit parin ang pagitan nang mga hita ko. Subrang sakit kapag humahakbang ang aking paa.

"Talagang umuwi kapa!" isang malutong na sampal ang bungad sa'kin papasok. Napasalampa ako sa sahig.

"Ba't 'di ka nalang umalis ha!" my father shouted again. Nakalimutan ko palang magpaalam dahil bigla-bigla rin kaming umalis.

"I'm sorry po.. nalimutan ko.. kasi magcelebrate kami nang kaarawan ko.." utal at hikbing paliwanag ko. Mabigat ang dinadala nang nararamdamn ko.

"I don't f*cking care about it! Kagaya ka talaga nang malandi at puta mong ina! Subrang makati-kati na kung sino ang nilalandi!" he shouted angerly at me. Halos madurog ang puso ko when he mentioned my mother. Gano'n ba talaga aking aking ina?

"Ahhhhhh!" he kicked me na natamaan ang tagiliran ko. I was hurting so much.

"Tama na.." please stop hurting me like this. Is very too much that I can't hold anymore. Sariling boyfriend at bestfriend ko nagawa akong lokohin. Manang left me here. My family didn't love me nor accepted me. Wala na'kong natira even my body and heart.

Dinakma n'ya ang aking buhok at mariin na hinawakan. Napataas nang bahagya ang aking ulo dahil sa kanyang ginawa.

"Please.. tama na.. po.. maawa kayo.." pagod at hirap kung pamamakaawa. I always beg for love, and stay. They doesn't listen me. Ngayon nakaramdam na'ko na paunti-unting napapagod. Tao rin akong napapagod at nasasaktan.

He slapped me naikinatakilid nang aking mukha sa lakas nang sampal. And now I'm crying like a baby. Ano bang ginagawa ko parati kundi ang umiyak nang umiyak.

"I hate your face that reminds her." dinig kung mariin n'yang sabi. I know na ang aking ina ang kanyang tinutukoy.

Mas lalo n'yang hinigpitan ang paghawak sa aking buhok naikinangiwi ko. "I happy kung mamatay kana.." he whispered in my ear. Pumatak ang walang humpay kung luha. He really love hurting me. He really happy kung mamatay na'ko.

Subalit ang nakakatawa ayaw ko pa sa kadahilanang gusto ko silang makasama. Naranasan mahalin at tanggapin. Call me stupid or anything subalit gano'n ko silang kamahal.

Mariin din n'yang hinawakan ang panga ko sa magkabilang kamay nito. I meet his eyes into mine. Matang naliliyab sa galit. "I want you to out of my life forever."

Napahiyaw ako nang mas diniin n'ya pa ang paghahawak sa'kin.

"Ahhhhhh!" malakas kung daing when he punched my face. Subrang hapdi at namamaga ang mukha ko. Subalit walang makakapantay sa sakit at nadudurog kung puso.

He kicked me again kaya humiyaw lang ako sa sakit. Habang namimilipit sa sakit nang katawan at puso ko. Halos mawalan na'ko nang hininga.

"Kung gusto mong mabuhay! Lumabas ka sa buhay ko!" huling dinig ko sa kanya at papalayong yapak nito. He really anger at me. Halos gusto n'ya na'kong patayin.

Dinig ko ang paglakas nang ulan kasabay nang kidlat. Mas lalo akong napaiyak sa nadinig.

"L-lord, ikaw na ang bahala sa'kin.." I whispered. Because anytime baka tuluyan akong bumitaw.

Umagos ang 'di nauubos kung luha. Subrang sakit na sakit na'ko to the point parang gusto ko nang sumuko.

Napahawak ako sa aking dibdib nang biglang pagkirot nang malakas.

"Ahhhhhh.." daing ko at napapikit. Kahit ba naman puso ko naghihina narin.

Namimilipit ako sa sakit nang katawan, gitna nang hita at puso ko. Sabay na sabay talaga ang lahat. Para na'kong pinapaluhod sa lupa na pilit na bumabangon. Ang aking mga butuin ay unti-unting nawawala, at ako'y unting-unting naghihina.

"Oh, masakit ba.." napadilat ako at napatingin sa taong nasa aking harapan. Si Samantha.

Naluluha ko s'yang tiningnan, umaasang tutulungan n'ya ako subalit masaya lang s'yang tumawa. "You deserve that bitch! Kulang na kulang pa 'yan!" she shouted angerly at me. Why they all this? Galit sa'kin na 'di ko alam ang kadahilanan.

"Ahhhhhh.." daing ko nang inapakan n'ya ang aking hita.

"Makati ka talaga." madiin na sabi nito at mas lalong diniin ang pagtatapak sa aking hita.

"Tama.. na.." paos kung pagmamakaawa. Kailan kaya matatapos ang lahat na pinagdadaanan ko?

"Don't worry, may masakit pang dadating sayo.." makahulungang huling sabi nito at agad na umalis sa aking harapan.

Mariin akong napapikit kasabay nang sunod-sunod na pagpatak sa aking luha. Pinilit kung tumayo na halos gumapang na'ko. Napangiwi ako sa kirot nang buong katawan ko at umalalay sa pader.

Nahirapan akong umakyat sa hagdanan habang kumakapit. Halos mapaluha ako sa sakit nang buong katawan ko nang makarating sa taas. Gumapang ako muli sa pader at dahan-dahan na naglakad. Subalit napatigil ako sa last room bago ang hagdanan na maliit papunta sa taas nang kwarto ko.

Is really weird because the room was locked since I was child. 'Di ko kailanman nakita ang loob nang kwarto.

I heavy signed at patuloy na humakbang. I know there's secret behind this mansion. When I was child marami nagsasabi na kasumpa-sumpa ang pamilya namin sa 'di ko alam na kadahilanan. They never, ever mentioned my mother or any information about her. My grandmother and father ay wala dito and I don't know where they are but I sure they still alive. I never, ever meet them in my life like they hiding something from me. I wanting to meet them and ask for many questions about my real mother. Ang buong pagkatao ko ay pawang isang misteryo na 'di ko alam ang bawat detalye. My life is many hiding behind those people surrounding me.