Roberts #1: My American Apparel Underwear #netties2016#netties2016

20. Blake: Historische gebouwen en ontkenningsfases

‘Nou eigenwijsje, dat krijg je als je toch midden in de nacht wil zwemmen.’ Hij grinnikte nog eens en gaf haar een glas water met een paracetamol. ‘Terwijl je echt niet teveel hebt gedronken,’ mompelde hij erachter aan. Hij zag nog net hoe Bailee hem een boze blik toewierp.

‘Kun je lopen met dat been?’ Hij knikte naar Bailee’s rode been.

‘Denk het wel,’ antwoordde ze.

 Ze namen de metro richting Plaça Catalunya. Voor de verandering hadden ze weer een overvolle metro, aangezien ze vroeg waren en er veel Spanjaarden gewoon naar hun werk moesten. Bailee en Blake stonden naast elkaar in de metro, allebei zwijgend. Hun armen waren tegen elkaar gedrukt en de spanning was om te snijden. Blake klemde zijn kaken op elkaar. Het enige waar hij het afgelopen uur aan kon denken waren Bailee’s lippen op de zijne. Hij moest weten wat het allemaal te betekenen had, maar een overvolle metro was daar niet de juiste plek voor.

 Blake was blij dat ze de metro uitkonden. Hij trok Bailee mee aan haar arm, dwars door de mensenmassa. Bailee keek achter zich en wees. ‘Kunnen we daar even kijken voor kleren?’ Blake bleef abrupt staan en keek om. Voor hem stond een enorm winkelcentrum. Hij zuchtte en wreef langs zijn kaak.
‘Bai, niet nu. Wilde je niet naar La sagrada familia?’ Hij keek haar bijna smekend aan.
Ze begon in haar tas te graaien en viste er twee kaartjes uit. ‘Klopt. Ik heb de kaartjes al.’
‘Misschien is het dan een idee om dat eerst te doen. Er zal nu al wel een enorme rij staan.’ Hij pakte haar hand weer en begon vooruit te lopen. Bailee trok haar hand los.
‘Kun je even normaal lopen?’ vroeg ze een beetje beschuldigend. Blake keek haar vragend aan.
‘Je loopt aan me te sjorren alsof we de marathon gaan verliezen,’ zei ze zuchtend. Hij haalde zijn hand eerst door zijn haar en daarna langs zijn kin. Hij graaide het pakje sigaretten uit zijn zak en haalde er één uit.
‘Bai, ik word hier nerveus van,’ zei hij en stak een sigaret aan. Hij inhaleerde de rook diep en keek naar zijn tenen.
‘Waarvan?’ vroeg ze schouderophalend. Hij nam nog een trekje van zijn sigaret en wees met diezelfde hand van zichzelf naar haar. Blake begon verder te lopen over las Rablas, richting La Sagrada. Bailee kwam achter hem aan gehuppeld. ‘Blake stop!’

Hij draaide zich geïrriteerd om. ‘Waarom? Je wilt toch naar dat gebouw?’ Blake keek haar woedend aan en zag haar vragende blik.
‘Wat is er?’ vroeg Bailee. Hij voelde hoe ze hem opnam. Zijn arm bewoog richting haar gezicht, maar trok zich net op tijd terug.
‘Niks,’ antwoordde hij met zijn kaken op elkaar geklemd. ‘Helemaal niks.’ Hij draaide zich weer om en liep verder. Achter hem kwam Bailee weer in beweging. Ze probeerde zijn arm te grijpen maar hij liep te snel. Hij nam nog een laatste hijs van de sigaret en trapte het ding toen uit. Op dat moment trok Bailee aan zijn arm en draaide hem om.

‘Wat is er?’ gilde ze tegen hem. Een aantal mensen keken hen aan in het voorbijgaan. Blake klemde zijn kaken op elkaar. Bailee gaf hem een duw. ‘Zeg het dan!’ Ze wilde hem nog eens duwen maar Blake pakte haar polsen vast.

‘Waarom hebben we het er niet over?’ spuwde hij uit.

Bailee verstarde. ‘Waarover?’

Blake snoof. ‘Je weet best waarover Bai. Over Parijs en gisteren.’ Bailee kon hem voor een moment alleen maar aanstaren.