Welcome, Player: Grand Quest

Chapter 114: A Slayer's Vow

-chapter one-hundred-fourteen-
____________________

SOLACE

"Alas. Ang sakit no'ng pagkakahampas mo!"

MALAKAS AKONG napadaing. My back feels like it's been lashed a thousand times. Ang sakit din kayang mahampas ang likod mo sa mga kahoy!

Tumayo ako at inilibot ang tingin sa paligid. Saan ba 'to? Umikot ako at nanlaki ang mata nang makita ang puno na hinati ko kanina sa dalawa. This is the Forest of something chuchu? Anong ginagawa ko dito?

Gano'n ba talaga kalakas ang hampas ni Alas?

Nagsimula akong maglakad. Ngunit, sa laking gulat ko ay nahulog lamang muli ako sa lupa. My knees are weakened and damaged. Bakit ba kasi sobrang sakit no'n?

I sighed. Is this really just the weight of my powers? Can I just enter the palace but not leave it alive?

Ni hindi nga ako masyadong makagalos kay Alas, pero nabato niya ako palayo. Now, I'm weakened and disappointed in myself. Can I really beat that monster? Especially that he's the creator of this game?

The flames in my sword dies down with my will. Inilapat ko ang noo sa hilt nito at bumuntong-hininga. Am I really doing the right thing? Is this really what's supposed to happen?

Or maybe... I can just leave right now. A life with no responsibilities. But then, it'll be filled with regret. Regret na sana ginawa ko ang lahat sa abot ng makakaya ko.

But... then.

I made a promise. The greatest adventure and to save him. I can't just give up now.

Ipinikit ko ang mata at dahan-dahang nagbilang sa sampu. When I opened them once again, I could feel the insane burst of power travelling through my veins. Muli ring nabuhay ang aking espada at kuminang ang gintong apoy sa langit.

I stood up and started travelling towards the castle. Tumatalon-talon ako sa mga puno. When Alas threw me, para naman kasi straight 'yon kasi hindi ako nagzigzag. Kaya siguradong mahahanap ko ang palasyo. Besides it's actually very large and eye-catching. Finding it will be a piece of cake.

I suppose...

Napalunok ako nang makita na nga ang highest tower ng kastilyo. Binilisan ko ang pagta-talon talon sa mga puno. Wait for me, Hiraeth. I promise I'll-

Nanlaki ang mata ko nang biglang mawalan ng balanse. Something really strong slaps my side, making me fall down to the ground. I groaned in pain and glared at the assailant. The dragon!

Bakit nandito 'yan? Bakit ba ang malas-malas ko? Nasaan na ang dalawang lalaki na pumipigil dito?

The dragon roars and stomps its way towards me. Gumulong-gulong ako sa lupa para maiwasan ang bawat pagtapak niya. The dragon huffs, annoyed by my reflexes and speed. He stops for a bit and looks at the sky. Nagsusummon ata ng powers niya.

Pero- mabilis kong itinusok ang espada sa nakataas nitong paa. The sword pierces through the hard skin and the dragon lets out a piercing cry.

Lumayo ako mula sa kaniya at inihanda ang weapon. Shit, I can't possibly leave with this dragon on my tail? Hindi din ako pwedeng gumamit ng ibang daan dahil baka maligaw lamang ako.

I gripped my swors tighter. There's no other way but through this dragon then.

Inunahan ko na ito sa pag-atake. I jumped and slashed its wings. The dragon staggers to the side. Umikot muli ako at pinadaanan ng espada ang kabila niyang pakpak. I passed and slashed his sides and wings with lightning speed.