The Elusive Bachelor 3: Sebastian 'Baste' Alcaraz (My Gorgeous Model Mechanic)

Chapter 19

"Pasok!" may kalakasang wika ng dalagang si Maxene ng makarinig siya ng mararahang pagkatok mula sa pinto ng kaniyang silid.

Kagaya ng kaniyang inaasahan ay ang lolo Nick niya ang bumungad sa kaniya ng bumukas ang pinto ng kaniyang kwarto.

It's been ten long years pero sa eksenang ito, parang kahapon lang nangyari ang lahat kay Maxene.

This same scene. Same place. And almost the same time of that night na nagbigay liwanag sa kaniyang pagkatao.

Agad siyang ngumiti sa abuelo nang magtama ang kanilang paningin, na kaagad din namang sinuklian nito ng matamis na ngiti.

Sa sampung taong nakalipas, parang walang ipinagbago ang kaniyang lolo. Maliban sa kulay ng buhok at ang nadagdagang kulubot sa gwapong mukha nito.

"Going to bed now?" nakangiting wika ng matanda sa dalaga.

"No, Lo." sagot naman ni Maxene.

"How have you been?" malambing na tanong ni Lolo Nick nang maka-upo ito sa tabi ng apo sa may bandang paanan ng kama.

"I'm good, Lo."

She tried to smile sweetly pero alam niyang hindi iyon umabot sa kaniyang mga mata. Kaya hindi na siya nagulat nang bigla siyang kabigin ng kaniyang abuelo at mahigpit siya nitong yakapin.

"I missed you so much, Maxene."

Pagkarinig sa mga katagang iyon ng matanda ay agad dumaloy ang mga luha sa mga mata ng dalaga. Agad siyang gumanti ng yakap sa kaniyang lolo at hinayaang magtuloy-tuloy ang pag-agos ng kaniyang mga luha.

"I'm sorry for living you this long, Lolo. I am very sorry..."

Wala siyang natanggap na pagtugon sa kaniyang lolo. Pero sapat na ang higpit ng yakap nito upang maramdaman niya ang pagmamahal at pag-intindi nito sa kaniyang paglayo noon.

Ilang sandaling katahimikan pa ang namagitan sa mag-lolo bago sila muling nakapagsalita.

"H-How long will you be staying here, apo?"

Gustuhin man ng matanda na gawing casual ang tono ay hindi nito naitago ang lungkot sa tanong nito.

Matamang tinitigan ni Maxene ang kaniyang abuelo bago niya ito nginitian.

"I'm staying here for good, Lo." pagkasabi n'yon ay muling bumuhos ang luha sa mga mata ng dalaga. "Ten years without you by my side was a total hell for me." Nagpunas siya ng kaniyang luha at masuyong ginagap ang kamay ng kaniyang lolo. "Though, I need to endure the pain and longing, for me to cope up with my life's changes."

"I understand everything, apo." Mapang-unawang sagot ni Lolo Nick. "Sometimes, we need to be alone for us to process everything. We need time to heal. We need time to grow." Iniangat ni Lolo Nick ang isang palad upang masuyong haplosin ang pisngi ng apo. Ginagap naman ni Maxene ang kamay na iyon ng matanda at nakangiting inihilig ang ulo upang namnamin ang pagmamahal sa haplos na iyon ng abuelo. "And seeing how far you've been right now... I am more than grateful and proud in every achievements you've got."

"That's all thanks to you, lolo."

           

               K I N A B U K A S A N

"Good morning, everyone!"

Pumailanlang sa buong talyer ang masiglang pagbati ni Maxene sa kanilang mga empleyado na kababakasan ng gulat at saya nang makita siya ng mga ito.