Moonlight War (Gazellian Series #5)

Chapter 41

Chapter 41

Ikalawang bugtong

Hindi na kami nag-aksaya ng oras sa ilalim ng karagatan, matapos kong angkinin ang ikalawang relikya ay agad na kaming bumalik sa pangpang.

Liwanag na ng umaga ang siyang sumalubong sa amin.

Tanging ako na lamang at si Divina ang siyang malapit sa dagat, sina Nikos, Hua, Rosh at Lucas ay kapwa na nakahanda sa tabi ng aming karwahe.

Ang aking mga paa'y nakayakap na sa mga buhangin habang si Divina ay tila ayaw humiwalay sa mga sirena. Hindi mawala ang paghanga ko sa munting bata at sa mabilis niyang pagkakalapit sa bawat nilalang na aming nakakasalubong sa paglalakbay na ito.

"I know that the time will come that you'll grow like your mother, even better." Ani ng kasalukuyang reyna ng mga sirena kay Divina, Reyna Almera.

Bata pa man si Divina ay nakikitaan ko na siya ng ganoong ugali, karakter na hinahangan ng lahat sa kanyang ina.

Ngumiti si Divina at pilit yumakap sa kanya, hindi alintana ang pagkabasa ng kanyang kasuotan.

Ibinalik ko ang aking atensyon sa sirenang siyang tagabantay ng ikalawang relikya.

Kapwa sila nakadapa ni Reyna Almera sa mababang parte ng dagat habang ang kanilang mga buntot ay sumasabay sa alon ng tubig.

"Sana'y magtagumpay ka sa 'yong paglalakbay, Leticia..."

"Maraming salamat..."

Lumingon muli ako kay Divina upang kuhanin na ang kanyang atensyon nang bigla kong maalala ang siyang katanungan ko.

"Hindi ko pa nalalaman ang iyong pangalan."

"Rohana..."

Ngumiti ako sa kanya at tipid na tumango. "Isang karangalan ang personal na makilala ang isa sa babaeng kinilala ni Haring Thaddeus bilang nararapat na umupo sa makasaysayang pitong trono."

Mapait siyang ngumiti sa akin.

"Divina..." tawag ko sa munting prinsesa.

"Coming!"

Nakita ko siyang muling yumakap sa sirenang isa sa naging matalik na kaibigan ni Claret, bago siya nagsimulang tumakbo patungo sa akin.

Ilalahad ko na sana ang aking kamay nang pilit lumabas sa isipan ko ang katanungang iyon...

"R-Rohana, ikaw ba'y isa sa mga babaeng nabihag ng hari?"

Hindi ko alam kung bakit nagpumilit lumabas ang katanungang iyon, kung tutuusin ay hindi na iyon mahalaga sa aming paglalakbay, ngunit tila may bumubulong sa akin na alamin ang bagay na iyon.

Sinalubong niya ang aking mga mata at tipid siyang ngumiti, inakala kong may dala pa ring pait iyon, ngunit maaliwalas ang ngiting iyon, magaan at masarap pagmasdan.

"Makisig siya, matalino at mabulaklak ang pananalita, ngunit sinuwerte akong hindi nahulog sa kamandag ng hari, may iniibig na ako bago ko siya nakilala."

Galak ang siyang unang naramdaman ko nang marinig iyon sa kanya, galak sa kaalamang hindi siya natulad sa kinahinatnan ng puso ni Ressa, ang puting lobo.

Ang paghawak ni Divina sa aking kamay ang nag-alis ng titig ko sa sirena. "Let's go?"

Tumango ako. "Maraming salamat muli..."

Tatalikod na sana kami ni Divina nang magbigay ng huling mensahe si Rohana.

"Lagi mong tatandaan na ang mga sirena at ang bawat nilalang na nabubuhay sa ilalim ng karagatan ay mananatiling tapat sa 'yo at sa lahat ng pinaglalaban mo, Leticia. Ang karagatan ay hindi lamang nasa likuran mo... nasa paligid, nagkalat at nagmamasid... at naghihintay ng iyong hudyat."