Moonlight War (Gazellian Series #5)

Chapter 1

Chapter 1

Imbitasyon

Isa lamang ang naiisip kong kasagutan sa katanungan ng ikalawang Prinsipe ng Deltora. Ito'y ang punyal na ngayo'y aking pag-aari, ang siyang naging saksi ng lahat ng paghihirap ko simula nang ako'y nasa Deeseyadah hanggang sa mundong ito.

"Ang punyal..."

Inilabas ko ang punyal at mariin ko iyong hinawakan habang nakaharap kaming lahat sa nakasaradong kweba.

Malakas ang kutob ko na susi ang punyal ngunit alam kong parte lamang ito. Ang susi'y mananatiling nag-iisa lamang kung ito'y ang kapangyarihan ni Dastan, ngunit kung bubuksan ang kweba ng ibang kamay ay may karampatang susi na siyang hinihingi ito.

"Hindi sapat ang aking punyal, Rosh..."

Sa halip na manatili sa tabi ko'y nagsimula siyang maupo sa ilalim ng isang puno habang naglalabas ng kanyang plauta.

"Paumanhin ngunit ako'y isang hamak lamang na nakatataas na kawal, ang pagsagot sa mga bugtong ng paglalakbay na ito'y tanging nasasa'yo lamang, Mahal na Diyosa mula sa Buwan."

Sina Hua at Nikos ay nanatiling nasa tabi ko habang nakatitig din sa kweba at nag-iisip ng paraan upang matulungan ako.

Sa pagitan nang aming katahimikan ay nagsimula nang humalo ang musika mula sa plauta ng ikalawang Prinsipe ng Deltora, humalimuyak din ang mababagong rosas mula sa paligid na tila kinikilala ang kanilang dapat paglingkuran, at ang liwanag ng papalubog na araw na sumisiwang sa malalaking puno'y patuloy sa pagsayaw.

Ang buong paligid ay tila kay banayad, na parang walang batalyong siyang humahabol sa amin upang kitilin ang aking buhay.

Nagpahid ako ng luha habang patuloy na nakatanaw sa bukana ng saradong kweba. Ang himig ng plauta ni Rosh ay kay sarap pakinggan, ngunit ang bulong nito sa puso'y matinding kalungkutan.

"B-bakit?"

Hindi ko mapigilang magsalita at magtanong na sa mga nangyayari sa akin. Hinintay kong may sumagot sa kanilang tatlo ngunit wala akong narinig at nagpatuloy lamang ang plauta ni Rosh.

"Wala akong maintindihan... hindi ko nais gawin iyon kay Dastan. M-mahal ko siya..." pumiyok na ang boses ko.

Kay sakit isipin na nagawa ko iyon sa sarili kong minamahal, ang gulat at matinding pagtataka sa kanyang mga mata, ang sakit, at pagdaramdam. Mga emosyong hindi ko nais igawad sa kanya. Isinubsob ko sa aking mga palad ang aking mukha at hinayaan ang sariling humagulhol.

"Leticia..." usal ni Nikos. Lumapit siya sa akin at hinawakan niya ang siko ko para pakalmahin ako.

"Hindi ko na alam kung sino ang kalaban ko... kung sino ba ang dapat kong pagkatiwalaan... natatakot na 'ko..."

"Ako, Leticia... pagkatiwalaan mo 'ko..." lumapit na rin ang binatilyong anyo ni Hua.

"I-ikaw? Kayong dalawa ni Nikos? Hanggang ngayon ay isang matinding katanungan pa rin ang bigla n'yong magkawala at pagpapakita sa akin na tila alam n'yo nang lahat na mangyayari ang mga ito."

Kapwa sila natigilan sa sinabi ko.

"Nagkaroon nga tayo ng pangako sa isa't-isa, ngunit hindi ko pa rin maiwasang isipin na bawat isa sa inyo'y may mas mataas sa akin na siyang inyong sinusunod. Ang inyong katapatan ay hindi lubos na para sa akin..."

Bago kami makarating sa harap ng kwebang ito'y buo na ang loob kong ipagkatiwala sa kanilang tatlo ang kaligtasan ko, ngunit tila may kakaibang kakayahan ang presensiya ng kweba kung saan nagagawa nitong ilabasa ang kinatatakutan ng nilalang na siyang nais pumasok sa kanya.