Moonlight War (Gazellian Series #5)

Chapter 10

Chapter 10

Lihim

Simula nang ako'y isilang mula sa mahiwagang puno ng Deeseyadah at magkaroon ng isipan at pananaw sa buhay, kailanman ay hindi dumating ang pagkakataong maiisip kong may salitang gandang makikita sa isang uri ng labanan. Labanang may nakatayang buhay.

Ang labanang umiiral ay karahasan, danak ng dugo at matinding galit ay kailanman ay walang maidudulot na maganda. Bilang isang diyosa, iyon ang siyang pinakamatinding iniiwasan ko. Iyon ang pananaw na siyang iminulat sa akin.

Ngunit isa na bang kapangahasan bilang isang diyosa ang humanga at makakita ng kakaibang uri ng ganda sa kasalukuyang nasisilayan ng aking mga mata?

Tila nagkaroon ng malaking sapot ng gagamba sa himpapawid na gawa sa mga halamang baging may tinik, patuloy sa pag-ulan ng mga piraso ng rosas, ang maliliit na asul na apoy ay tila mas dumadami at ang aking mga punyal ay hindi tumitigil sa pagliliwanag.

Hindi na makagalaw ang mga bampirang lulan ng kanilang malalaking ibon dahil sa mga halamang ngayo'y mas pumupulupot sa kanila. Ngunit wala na sa kanila ang aking atensyon, kundi kay Nikos na sa unang pagkakataon ay ipinakita ang kanyang kapangyarihan.

"Pakawalan mo kami, Le'Vamuievos!"

Muling humalakhak si Rosh, hindi alintana ang hanging ngayo'y nililipad ang perpektong ayos ng kanyang buhok.

"Mukhang kayo'y nagkakamali. Ako'y isang hamak na kawal lamang." Sinalubong niya ang aking mga mata.

"Mahal na diyosa, ano ang siyang nais mong gawin ko sa mga hangal na ito?" Hindi agad rumehistro ang kanyang katanungan sa akin dahil hanggang ngayon ay nakatitig pa rin ako kay Nikos.

Katulad ni Hua ay nanatili siyang nasa likuran ni Rosh habang gabay ng mga halaman sa himpapawid. Si Rosh lang ang siyang nasa gitna at unahan na may hawak na isang rosas at nakaharap sa mga kalaban.

Ang tanging nais lang namin ay makarating sa kubo kung saan nagsimula sina Haring Thaddeus at Reyna Talisha, wala akong balak kalabanin ang kanilang emperyo at lalong may saktan.

Ngunit sa sandaling pakiusapan ko ba sila'y pakikinggan nila ako? Hindi lingid sa aking kaalaman na ang Parsua Sartorias ay mainit sa mga mata ng iba't ibang emperyo.

"Nais ko silang kausapin muna, Rosh."

"Masusunod."

Hinayaan ako ni Rosh lumipad papalapit sa kanila at pumosisyon mismo sa kanyang unahan, ang nagliliwanag kong katawan ay pinanatili ko at maging ang aking mga punyal.

"Ako ang namumuno sa grupong ito at naririto kami sa inyong emperyo sa isang payapang misyon. Ipinapangako kong wala kaming hatid na gulo at kapahamakan sa inyo..."

Patuloy sila sa pagpiglas sa halamang nakagapos sa kanila at wala silang balak pakinggan ang mga sinasabi ko.

"Sa tingin mo ba'y ang iyong presensiya'y isa nang dahilan upang si Gazellian ang ituring hari ng lahat?! Isang kahangalan!"

Ramdam ko ang biglang paggalaw nina Rosh, Nikos at Hua nang marinig iyon, ngunit mabilis kong iginalaw ang aking mga punyal upang harangan sila.

"Hayaan n'yo ako..."

Mariin akong pumikit at huminga nang malalim. "Kung ganoon, sinong hari ang siyang nais n'yo at kinikilalang nararapat?"

Hindi sila sumagot sa akin sa halip ay tinapulan lang nila ako ng titig ng panunuya. Isa-isang naglakbay ang aking mga mata sa bawat bampirang ngayo'y nakagapos at kumuyom na ang aking mga palad nang may maramdaman akong kakaibang presensiya.