Moonlight War (Gazellian Series #5)

Chapter 9

Chapter 9

Surpresa

Habang nagpapatuloy ang paglalakbay na ito, mas nagiging malinaw na sa akin ang lahat. Ang mga katanungang pilit akong ginagambala nang sandaling itakas ako nina Rosh, Hua at Nikos mula sa Parsua.

Akala ko'y isa itong parusa, hadlang at pagpapahirap sa pag-iibigan namin ni Dastan. Ngunit mula sa mga nakaraang aking nasasaksihan mula sa kamay ng dalawang bampira, mukhang naiintindihan ko na ang siyang totoong dahilan ng mga pangyayaring nararanasan ko.

Ito'y mga dapat ko lamang pagdaanan upang maging isang ganap at karapat-dapat akong reyna. Isang reyna sa tabi ng magiting na hari, at isang reyna na magsisilbi niyang lakas at hindi kahinaan.

Tila isa itong misyon na inatang sa akin ng hari at reyna na magbibigay sa akin ng karapatang umupo sa tabi ng kanilang anak. Si Dastan na simula pagkasilang sa mundong ito'y kapwa na nila inihanda sa responsibilidad na kanyang kakaharapin sa hinaharap.

Ang misyong pasukin ang mahiwagang kweba ang siyang mas huhubog at magtuturo sa akin ng mga bagay na siyang dapat kong matutunan bilang isang reyna. Dahil sa sandaling ako'y magbalik sa Parsua, hindi na ako ang diyosang kilala ng lahat na dapat ingatan at protektahan, kundi isang reyna na nasa tabi ng kanyang hari at handang lumaban sa unahan ng isang labanan o giyera.

Kilala ang mga diyosang katulad ko sa pagiging malambot pagdating sa emosyon at ngayo'y iyon ang unang sinubukan sa akin, kung hanggang saan ang kayang panghawakan ng aking damdamin. Kung paano ako babangon sa isang biglang sitwasyon?

Ngunit halos kitilin ko na rin ang lalaking pinakamamahal ko, tila isa na iyong kalabisan kung parte pa rin iyon ng pagkilala o pagsubok sa akin.

Matapos magbitaw ang aming mga kamay ni Rosh ay namayani nang muli ang katahimikan sa pagitan namin. Gusto ko man magtanong sa kanya ng ibang detalye mula sa kanyang nakaraan ngunit pinili ko na lamang itikom ang bibig ko.

Ibinahagi na sa akin ni Rosh ang nararapat, siguro'y mas makabubuti na ako na ang tumuklas ng kasagutan sa sarili kong mga katanungan.

Dumungaw akong muli sa labas ng bintana na karwahe. Hindi na pamilyar sa aking mga mata ang emperyong siyang dinadaanan namin.

"Araw ba ang aabutin natin sa himpapawid, Rosh?"

"Ilang oras lang, Leticia."

Tumango ako.

Humawak na ako sa hamba ng bintana at patuloy ako sa pagtanaw sa ibaba. Hindi mawala ang paghanga ko sa mga ibon na siyang gumagabay sa amin dahil nagagawa rin ng mga itong itago ang presensiya namin.

Naniniwala ako na hindi lang ang Emperyo ng Parsua ang may mga malalakas na bampira na maaaring makaramdam sa amin, kaya malaki ang pasasalamat ko sa tulong ng mga ibong tinawag ni Rosh.

Kung maaari ay hindi ko na gusto pang mapalaban ang grupo namin, ngunit kailangan ang lubos na paghahanda dahil ang bawat lugar na maaari namin daanan ay siguradong may kani-kanilang mga taga bantay.

Makalipas ang ilang oras ay tanging plauta na lamang ni Rosh ang naririnig ko. Ang kaninang umaga'y ngayon ay nagsisimula nang dumilim, na ang sikat ng araw ay unti-unti nang napapalitan ng sinag ng buwan at mga bituin.

Noo'y buwan ang tanging Paraiso sa aking mga mata, ngunit nang makilala ko si Dastan... kanyang mga bisig at halik ay higit pa sa Paraisong dati'y kinasasabikan ko.

Nakapangalumbaba akong nakatitig sa buwan habang inaalala ang mga karanasan ko roon. Nang nasa buwan ako'y iisa lang ang problema ko at iyon ay ang balanse sa mundo ng mga lobo... ngunit nang sandaling sinubukan kong sumugal at buwagin ang siyang nakasanayan, unti-unti nang lumitaw ang mga responsibilidad na hindi ko akalaing lalapat sa aking mga kamay.