Moonlight War (Gazellian Series #5)

Chapter 32

Chapter 32

Unang destinasyon

Nang sandaling matapos sambitin ni Divina ang mensahe ng unang punyal na konektado sa unang relikya, agad nawala ang pagliliwanag ng kanyang mga mata, mabilis siyang sinambot ni Caleb na punong-puno ng pag-alala.

"Divina..." tawag niya sa munting prinsesa na ngayo'y kasalukuyan nang natutulog.

"Divina..." ulit ni Caleb.

Maging si Rosh ay tulala kay Divina na nasa bisig ni Caleb. Pansin ko rin ang pagpipigil niya sa kanyang sarili na hawakan ang natutulog na prinsesa.

Hinawakan ko ang braso ni Caleb. "Natutulog lamang siya..." mahinahong sabi ko.

Iyon ang siyang gumising sa pangamba ni Caleb, napahinga siya ng maluwag at mas kinabig papalapit sa dibdib niya ang kanyang pamangkin.

"Sorry... nabigla lamang ako."

Makikita sa mabilis na pagbabago ng reaksyon ni Caleb ang kanyang matinding pagmamahal kay Divina. Hindi na ako nagugulat, sinuman sa mga Gazellian ay siguradong ganito rin ang magiging reaksyon.

Mahal na mahal ng lahat si Divina, na maging si Desmond na mula pa sa malayong mundo'y handang tawirin puntahan lang ang tawag ng munting prinsesa.

Saglit pang napapitlag si Caleb ng hawakan ko si Divina at haplusin ang pisngi. Tila hindi pa nais pahawakan ng prinsipe ng kanyang pamangkin.

"S-Sorry..." muli niyang usal. "Zen will kill me, you know that... hindi pwedeng masaktan ang sutil namin..."

"Natutulog lamang siya, Caleb." Ulit ko.

Ilang beses siyang tumango. "Yes... yes..."

Nang saglit kong haplusin si Divina ay tumuwid na ako sa aking upuan at muli akong humarap kay Rosh na nasa akin na rin ang atensyon.

Nang sandaling hawakan ni Divina ang punyal at sambitin ang mensahe, kusa rin naglaho ang punyal sa huling katagang binitawan ng munting prinsesa.

Usok na nakapupuwing

Sa lugar ng unang pag-ibig

Unang sumpang sinambit

Binhing iniwang may sakit

Inulit ni Rosh ang mga kataga habang hawak ang isang tangkay ng pulang rosas.

Marami nang naglalaro sa isipan ko, ngunit hindi ko alam kung bakit hindi ko iyon magawang isasalita. Lalo na't hindi ako sigurado, ngunit hindi ba dapat ay nasasanay na ako sa ganito?

Ang lahat ng maaari naming tahakin sa paglalakbay na ito'y walang kasiguraduhan.

Tila nagpapakiramdaman kami ni Rosh kung sino ang siyang unang magbibigay ng komento tungkol sa mensahe.

Ramdam ko ang biglang pagkawala ng putil ng pawis sa aking noo. Bakit kailangang makaramdam ako ng tensyon?

Ang tanging siyang namayani'y ang ingay ng gulong ng karwahe at yabag ng mga kabayo sa unahan.

Muli kong inulit ang mensahe sa aking isipan. Ang unang linya'y nasisiguro kong may malaking koneksyon kina Adam at Lily, ngunit sa ikalawa, ikatlo at ika-apat ay nag-aalinlangan na ako.

Usok na nakapupuwing

Sa lugar ng unang pag-ibig

Unang sumpang sinambit

Binhing iniwang may sakit

Sa pagkakataong ito'y ako naman ang umulit nito sa sarili kong mga labi. Kapwa na nakatitig sa akin sina Rosh at Caleb. Alam kong hinihintay nila ang sasabihin ko.