She could tell… It’s been three days… She saw three dark nights and three sunshines peeked on the window… She’s just lying there… She never moves… She’s waiting for death to fetch her… But it’s still not coming… Her eyes can no longer spill any tears… The pain in her heart had become so numb… Her whole body can no longer feels…
For days, she keeps on ignoring the ringing of the telephone… For days, the ringing keeps on reminding her that she’s still not dead…
She hears footsteps inside her condo... She hears worried voices calling her name. How she wishes they are just thieves so they’d just kill her…
Mike: Mikay! Jusko! Mikay!
Lumapit ito sa kanya. But she chose to stare on the ceiling above her…
Mike: Mikay! Anong ginagawa mo sa sarili mo?! Jusko! Kelangan natin siyang ipunta sa ospital!
Naramdaman niya ang pagbuhat sa kanya. Ang pagsakay sa sasakyan…. Ang pagkislap ng mga camera… Ang kakaibang amoy ng ospital…. Marami ang lumapit sa kanyang nakaputi ng damit… Hindi niya maintindihan ang mga sinasabi ng mga ito… But they gave her oxygen… Then, she felt a needle inserted on her veins… Next thing she knew, she’s falling asleep really fast…
_____________________________________________
Unti-unti niyang minulat ang kanyang mga mata. She remembers everything. Alam niyang nasa loob pa rin siya ng ospital. Nilibot niya ang kanyang paningin. Nakita niya si Mike na nakaupo sa ibaba ng kanyang kama… He’s looking at her. Mababasa ang pag-aalala sa mga mata nito…
Mike: Mikay… Kamusta ka na?...
Nagbigay siya ng matipid na ngiti.
Mikay: A-Ayos na ako… Salamat, Mike…
Paos na boses ang namutawing salita mula sa kanya.
Mike: Wala ‘yun te… Jusko! Tinakot mo naman ako kahapon nung makita kita sa condo mo… I thought you’re not gonna make it!…
Mikay: It’s all over the news, isn’t it?
May simpatya ang tingin nito sa kanya. At bahagyang tumango.
Mikay: S-Si Gino?... P-Pumunta ba siya dito? Dinalaw ba niya ko?...
Hinawakan nito ang isang kamay niya.
Mike: Hindi, Mikay… Hindi siya pumunta dito… But Julia called… And she’s so worried about you… But I told her your fine. Kaya ikaw, dapat nagpapalakas ka na ha… Kasi maraming taong nag-aalala sa ‘yo…
Halatang iniiiwas nito ang usapan.
Mikay: Siya lang ang rason kung bakit ako nabubuhay, Mike…
Akala niya ay naubos na ang luha niya. Pero sagana pa rin itong tumutulo sa kanyang mga pisngi.
Mike: Mikay… Kelangan mong malaman na hindi lang sa kanya umiikot ang mundo. Oo, alam ko, masakit… sobrang sakit… For now, just try to feel the pain… But sooner or later, it has to stop… And you’ll need to move on…
Mikay: H-Hindi ko kaya… Iniisip ko pa lang… Para na ‘kong mamamatay…
Patuloy siya sa pag-iyak. Pinunasan naman nito ang kanyang mga luha.
Mike: Kakayanin mo… Andito lang ako… Hindi kita papabayaan… For now, I’m gonna be your bestfriend… Substitute muna ni Julia…
YOU ARE READING
A Sweet Mistake
FanfictionMikaela or Mikay, as what friends call her, grew up a spoiled brat with a silver spoon in her mouth. Her mom died when she was still young. Having been an only child, she has always been daddy's little girl. At the age of 21, she still enjoys a care...
