BROKEN STRINGS (COMPLETED)

BS #30:LET'S MAKE UP

 BS #30: LET’S MAKE UP

************

MELISSA QUIZON

Pagbukas ko palang ng pinto ng kwarto ko ay  bumungad na sa akin ang iaang punpon ng pulang rosas.

“Good morning, Beautiful.” Nakangiting bungad sa akin ni Wright. Nagpabalik-balik ang tingin ko sa hawak nitong rosas at sa mukha nito.

Ngumiti ako ng peke at tinanggap ang rosas. Kumislap ang mga mata nito. “For me?”

Tumango ito. “One and only.”

Itinapon ko ang rosas sa sahig ng aking kwarto. Nalusaw ang malawak na ngiti ni Wright. Tinapakan koi yon ng tinapakan hanggang sa malagas ang mga petals ng rosas.

“W-Why did you do that?” Nasasaktang sabi nito.

Tiningnan ko siya at tinaasan ng kilay. “It was a gift, right? Since akin na iyon, gagawin ko kahit ano ang gusto ko.”

“Mel—“

“Male-late na kami ni Reid. Mamaya ko nalang lilinisin ang kalat sa kwarto ko.” Sabi ko at isinarado ang pinto sa likod ko.

Mabilis akong naglakad papunta sa sasakyan. Wala itong imik na sumakay sa driver’s seat. Halata ang lungkot sa mga mata nito. Wala akong pakielam kung ano ang maramdaman niya sa ginawa ko. Si Bobbie at Reid lang ang lumilikha ng ingay sa loob ng kotse. Nang maihatid naming sila ay katahimikan ang naghari sa loob ng kotse.

Itinigil nito ang kotse sa harap ng gate ng paaralan na pinagtuturuan ko. Hinawakan nito ang kamay ko kaya napatingin ako sa kanya. “Hindi kita masusundo mamaya kasi may aasikasuhin ako. Mag-ingat ka ha, mamahalin pa kita.”

Suddenly, I felt like I can’t breathe. I hate this feeling.

Hinigit ako ang kamay ko sa kanya at walang salitang bumaba ng kotse. Hindi pa rin ako kinakausap ni Ellyza. Parang kaswal lang kami sa isa’t-isa kung makitungo.

I felt so alone.

 Again.

Malapit ng mag-uwian nang makatanggap ako ng text galling kay Eugene na nais niyang makipagkita sa akin. Sinabi ko sa kanya na pwede ako ngayon kaya napagdesisyonan naming kumain sa isang kilalang restaurant.

“Ang kalat mo talagang kumain.” Natatawang sabi nito habang pinupunasan ang gilid ng aking labi.

Ngumiti ako. Hiniwa ko ang karne ng baka sa plato ko at tinusok ng tinidor. Inumang koi yon sa bibig ni Eugene na agad naman nitong kinain. “Akala ko wala ka ng balak magpakita sa akin.”

“Madami lang akong pasyente ngayon. Namiss mo naman ako kaagad. Kamusta ka?” Tanong nito.

“Nahihirapan na ako.”

“Saan?”

“Sa nangyayari.”

Hinawakan ni Eugene ang aking kamay na nasa ibabaw ng mesa. Tinitigan ko siya. “Wala namang madali sa buhay. Life is all about sacrifices, Melissa.”

Sacrifices? Yeah. Fuck those sacrifices.

“No matter what, once in your life, someone will hurt you, that someone will take all that you are, and rip it into pieces and they won’t even watch where the pieces land. But through breakdown, you’ll learn that you’re strong, and no matter how hard they destroy you, you can conquer anyone. You’re strong, Melissa. I know, I’ve witnessed it.” Malambing na sabi ni Eugene.