The Girl who can smell death(Completed)

B11

Kabanata 11

"The Girl who can smell death"

Written by Shirlooocks

Neo's POV

Habang nag dadrive papunta sa bahay nina Archa dahil nag text ang mama niya sa cellphone niya na hindi daw ito makakauwi dahil may ka meeting raw at nabuhayan ako ng loob dahil pwede kong idiritso si Archa sa bahay nila.

"Hoy sino kaaa? nung ginawa mo saken?" napasulyap ako kay Archa na ngayon ay parang lasing.

Actually kanina pa siya tanong ng tanong kong kung sino ako at anong ginawa ko sakanya.Hindi ko alam kung epekto ba yan dahil sa pag collapse niya kanina or dahil doon sa pulang likido na pinatak ng babaeng yun kanina lang.

"Yaw mokong sagutin? pwes balakajan" sabay pout niya at humiga sa hita ko ayst.

"Archa umayos ka ng upo mababangga tayo" sita ko sakanya ag laking gulat ko ng bigla siyang tumayo at galit na tumingin saken.

"Kilala moko? sino ka ba ha? kidnapper ka? o rapist? o baka naman drug lord?!!" giit niya habang nakataas yung mga kamay sa ere niya na para bang kakaritihin niya ako anytime.

"Hindi hindi..ihahatid kita kaya umayos ka." mahinahong sambit ko.

Sa wakas nakarating na kami sa bahay nila at agad pinapasok sa village at buti mababait ang mga guards dito tinuro ang bahay nina Archa.

--------------------------------------

Nagising ako.Hingal na hingal.Pawis na pawis. parang nag sslowmo ang boung paligid dahil sa bilis ng tibok ng puso ko. Ramdam ko ang mga luhang nangingilagid sa mga mata ko.

Pinikit ko ang aking mga mata,panaginip lang ang lahat ng iyon.

Dali dali akong bumangon sabay labas sa mismong kwarto ko, pero bago paman ako makalabas rinig na rinig ko yung iyak ni Mommy sa kabilang kwarto.

Dahan dahan kong pinihit ang pintuan ni Mama at nandoon siya sa mismong kama niya umiiyak habang akap akap ang isang litrato. Litrato iyon ng aking namamayapang kapatid.

Dahan dahan ko siyang nilapitan sabay hamas sa braso niya.

"Mom, stop crying" sambit ko sakanya at napatingin siya saken sabay tayo niya at maluha luhang tumingin saken.

She really suffering so bad right now and then,hindi niya talaga nakakalimutan ang nangyari sa kapatid ko 11 years ago.Siya yung nag iisang kakambal ko,kaibigan ko at lalo na ang nag iisang bestfriend sa boung buhay ko.

"Today is her death anniversary Zan and til now miss na miss ko parin ang kapa--" i cut her off

"Mom stop calling me Zan..please" mahinahong sambit ko sabay hawak sa magkabilang balikat niya.

Ayaw na ayaw ko yung tinatawag akong Zan dahil sa bwesit na ama ko.He used to call me Zan back then.

Kitang kita ko ang pagka dismaya ni Mommy dahil sa sinabi ko at agad ko siyang niyakap at tinapik tapik ang likuran niya.

"Please mom stop crying, bibisitahin ko nalang si Yona ngayon para hindi ka na malungkot, gusto mo bang sumama?" tanong ko sakanya pero dahan dahan siyang umiiling sabay hawak sa magkabilang pisngi ko.