My name is Hell

Chapter 24

Chapter 24

"Feelings got involved." 

Nagkatitigan pa muna kami ni Sir Gerard for a while bago siya nagsalita.

"You know, work is work right? We shouldn't involve our emotional feelings here. This is purely work. How can you fall inlove with your target Hell? After what happened to Tanner? Ganun na lang yun?" sabi niya. 

"I didnt fall in love. He did." mariin na sabi ko. Napatulala naman siya.

"Oh." That's what all he could say. Then he cleared his throat. "Well, i expected that you wuldnt fall in love. Well if that's the case, just continue your mission. It's not you who have feelings but him. Okay parin yan. You cant drop the mission." sabi niya. Napatayo naman ako dahil sa sinabi niya.

"What?! So saka mo lang ako pakakawalan sa mission na toh pag pati ako nahulog narin? I want this to end!" sigaw ko.

"Why, are you afraid you might totally fall in love with him? Are you afraid you might forget Tanner?" hindi naman ako nakasagot agad. "Hell, you also have the right to be happy. Huwag mong ikulong ang sarili mo sa madilim na mundo na yan."

Nakulong na ako sa madilim na mundo na ito mula nang pumasok ako dito. Naging magulo lahat. Pero hindi naman ako agad agad makakaalis dito. Kung makakaalis ka pa dito nang buhay.

"You deserve to be happy. Just move on. Let Tanner go and make yourself happy." sabi niya. Napayuko ako.

"Sir, how can i move on when everynight i see the nightmare. I killed him. We know that. In every morning i wake up, hindi maalis ang bigat sa aking dibdib na ako ang dahilan nang pagkawala niya. Hindi ko alam kung panong ang daling sabihin na mag move on ako, pero para sakin ang hirap gawin?" 

Natahimik naman siya. Sinabi ko lang naman ang gusto kong sabihin. Yun naman talaga. At mahal ko si Tanner walang duda.

"No Hell, you just gave him a big favor for doing that. You did kill him but with good purpose." sabi niya.

"What are you talking about?" naguguluhan ko na tanong, yan kasi ang sinabi niya ulit nung nagtanong ako. Na i just did him a big favor for killing him. 

"Nakatakda na siyang mamatay Hell. kahit hindi mo man siya binaril, mamamatay parin siya. Diba nadatnan mo siyang nakapikit noon? It's because sumasakit na ang buong katawan niya. May tinurok na drug sa kanya that he will surely feel all the pain. From head to toe. Konting hawak mo sa kanya masasaktan siya. Just a single step can make him feel death and even just by breathing he can feel the pain."

"Ganun yun Hell. Kaya okay na rin ang ginawa mo. Magtatagal yun nang tatlong araw. Hindi ka mamamatay pero makakaramdam ka lang ng sobrang sakit. But pag nawala na ang epekto nito, ikukulong siya ang they will torture him. Buti sa ginawa mo, hindi na niya mararamdaman pa ang mga yun."

"Now taht you know, there's nothing really to be guilty of."

Napaalis ako nang wala sa oras. Ayoko magwala doon. Kahit pala hindi ko ginawa yun mawawala parin pala siya. Kaya pala ginawa ni Tanner na galitin ako dahil nahihirapan na rin siya.

Pumunta ako sa school, pero nasa parking lot lang ako. Hindi ako umalis sa loob ng kotse ko. Ayoko, dahil ayokong makita nila akong umiiyak.

Ganito pala yung pakiramdam nang sobrang nasasaktan ka na. Bakit kasi ganun ang nangyari. Bakit kelangan niyang mawala? Ano ba talaga?

Nabigla ako dahil may naglakas nang loob na hampasin ang bintana ko. Nagulat ako nang makita na si Brick yun.

"Open this damn door Hell!" sigaw niya, kaya binuksan ko iyon. Bigla niya akong hinila at niyakap. Kaya napaiyak ako lalo.