Chapter 42

5.7K 185 11
                                    

Chapter 42


Pumasok ako sa school. Lahat napatingin sakin. Siguro alam nila na nawala ako ng ilang days. They keep whispering and looking at me. I sighed. Mabuti pa sila, they don't have to deal with things i'm dealing with.

Habang naglalakad ako ay nakita ko si Jerry na nakasunod ang tingin sakin. Umiwas lang ako ng tingin at dahil dun ay nahagip ng tingin ko si Brick. Sa likod niya ay ang friends niya and those two girls, Mariel and Jenny.

Gusto kong umalis, gusto kong takbuhan siya but I can't. Nakabantay na sakin si Jerry ngayon, utos rin ito ni Sir Gerard. Naiinis ako, bakit ba ako nagpapagamit sa kanila ng ganito.

Brick caught me looking at him. We stared at each other instead of just looking away. Why can I see sadness through his eyes? Is he hurting too? But why is he doing this?

Lalapitan ko na sana siya pero nagsimula na siyang maglakad ulit kaya sumunod yung mga kasama niya. Hindi ko kinaya kaya nagsimula rin akong salubungin sila. I even saw Jenny smirk at me.

"Brick." Hindi ko napigilan kaya hinawakan ko ang braso niya that made him stop. He just looked at me.

"Can we talk?" sabi ko. Bigla na lang niya ako niyakap! But..

"Please stop it. Don't chase me." bulong niya sakin saka siya humiwalay at nagsimula na silang maglakad ulit. Alam kong may girlfriend na siya, pero gusto ko lang siyang kausapin.

What happened to me? I am not like this. Why do I look like a pathetic attention seeking bitch? This is not me anymore. Or maybe this is the real me? The other side of me.

The next day was the same. Iniiwasan parin niya ako. But I wont give up. It's not because the organization told me but because I wanted to.

Nakakita ako nang pagkakataon para lapitan siya. Mabuti at iniwan rin siya sa wakas ng mga kaibigan niya. Pero nung makita niya akong papalapit ay bigla siyang naglakad palayo sakin.

"Brick!" sigaw ko sabay habol sa kanya. Pero nung lumiko na siya ay ang dami nang tao sa hallway and I lost him. Sumandal ako sa dingding to calm myself down.

"No worries Hell. Try again tomorrow." sabi ko sa sarili ko.

The organization are keeping tracks of what I am doing. Sinabi ko naman ang totoo na iniiwasan parin niya ako and they said I have to do my best to get him back. They also keep asking if my memories are starting to comeback and I keep saying no.

Papasok na ulit ako sa school nang makita ko si Brick na nakasandal sa kanyang sasakyan dito sa paring lot. Tulala siya na nakatingin sa kawalan. This is my chance!

"Hi." sabi ko nang nalapitan ko na siya. Bigla siyang napalingon sakin. Handa na sana ulit siyang umalis kaso hinawakan ko ang braso niya and I let out a loud sigh.

"Aalis ka na naman. Tatakbuhan mo na naman ako, iiwasan. Nakakasawa. All I see is you turning your back at me. You used to chase me but I think the tables turned now. Dahil ako na ngayon ang gumagawa nun."

I saw him looked at me. Nakatingin rin ako sa kawalan dahil ayoko siyang tignan baka kasi maiyak lang ako. Because the man that used to be mine is no longer with me and it's killing me.

"I would give up a lifetime just to go back to that day where our love started to be.. different. I would fix it because look how it turned out."

"Do you still love me?" tanong ko dahil hindi parin siya nagsasalita. "Please answer me." pagsusumamo ko.

"Y-yes." Napalingon ako sa kanya. Mahal parin niya ako.

"But why can't you fight for us? Brick I am trying. I am here. We can fight together." sabi ko. I want him to know that we can fight this together.

My name is HellWhere stories live. Discover now