Loving Lara (Karugtong Ng Isang Pag-ibig Revisited) PREVIEW ONLY

9. Love Me

AUTHOR'S NOTE:
Isa ang scene na ito sa limited POV ni Gab sa story. Happy reading!

MAY kalahating oras nang nakatingin si Gabriel kay Lara nang hindi alam ng babae. Tahimik lang ito sa isang sulok ng music room, kinakalabit ang electric guitar. Sa music room ang rehearsal place ng Heart's Limit. Nasa bahay iyon ni Hugh, kaibigan at kabanda. Sina Louie at Paige ang dalawa pa nilang kasama ni Lara sa banda.

Oras ng break. Nagkape sila kanina bago nagkanya-kanyang pahinga ang mga kasama. May nanigarilyo sa labas, may nagte-text, may busy sa kausap sa cell phone. Naiwan silang dalawa ni Lara sa loob. Drums ang kaharap niya kanina. Tumigil lang siya nang mapansing parang malalim ang iniisip ni Lara. Gumagawa nga ng tunog sa gitara pero ang layo naman ng lipad ng isip.

Tumigil din ang dalaga sa ginagawa sa gitara. Tumitig na lang nang tagusan sa dingding. Isa lang ang laging iniisip ni Lara kapag ganoon ito, ang kakambal niya. Ilang taon pa ba ang kailangan bago matanggap ni Lara na wala na si Miguel at hindi na babalik?

Malungkot na napailing si Gabriel. Bumalik sa isip ang mga eksena sa pagitan nila ni Lara pagkamatay ni Miguel. Hindi naging madali sa kanya ang mga sumunod na buwan. Saksi siya kung gaano naging mahirap kay Lara ang pagkawala ni Miguel. Araw araw na natatakot siyang iwanan ang babae. Lagi siyang nagigising noon sa boses ni Miguel—na later on, na-realize ni Gabriel na binuo lang siguro ng utak niya dahil sa nakita niyang paghihirap ni Lara. Hindi nagpaparamdam sa kanya si Miguel. Nasa isip lang niya ang boses ng kapatid. Paalala na kailangan niyang tulungan ang naiwan nitong girlfriend. Tingin niya kay Lara noon, maglalaslas na lang ng sariling pulso kapag napag-isa.

Hiniling man ni Miguel o hindi na huwag niyang pababayaan si Lara, pipiliin pa rin niyang hindi na muna bumalik ng Amerika. Wala siyang pinagsisisihan sa ginawang desisyon. Hindi rin niya pinanghihinayangan ang mahigit isang taong lumipas na nanatili siya sa Manila. Masaya siya sa condo. Masaya siyang kasama si Lara. Kung may hindi man siya gusto, ang parang torture na laging pagtitig ni Lara sa kanya bago nagiging misty ng luha ang mga mata. Nakikita ng babae sa kanya si Miguel. At kung may paraan lang na pabalikin si Miguel at mabuhay sa katawan niya, ginawa na siguro ni Lara.

Hindi rin iisang beses lang na natawag siyang Miguel ni Lara. Madalas din niyang makitang napapatitig ito sa kanya sa paminsan-minsan niyang pagtawa. Naisip nga niya, kung posible lang na maibalik si Miguel kapalit niya, ginawa na sana ni Gabriel. Hindi na sana niya nakikitang nasasaktan si Lara. Galing siya sa parehong sitwasyon kaya naiintindihan niya ang babae. Ang lungkot at sakit sa mga mata nito, nasa mga mata rin niya. Ang bigat sa dibdib na nagpapahirap sa babae, pinagdaanan na rin niya.

Hindi madali at hindi magiging madali kahit kailan. Nasaan man si Miguel ngayon, alam niyang wala na itong maisusumbat sa kanya. Ginawa niya ang lahat maibalik lang ang dating Lara na nakita niya sa pictures—ang babaeng kapag ngumiti, buhay na buhay ang glow sa mga mata. Senend sa kanya ni Miguel ang picture na iyon kasama ang message na humihingi ng pabor—ang kumanta siya para kay Lara, nahihirapan daw ang babaeng makatulog dahil sa mga bangungot. Tandang-tanda pa niya ang mahabang minutong napatitig siya sa natutulog na picture ni Lara na senend rin agad sa kanya ni Miguel.

Napahagod si Gabriel sa batok. Gaya nang maraming pagkakataon na hindi niya matiis makita si Lara na malungkot, lumapit siya. Tahimik siyang umupo sa tabi nito. Wala pa ring kibo si Lara.

"What's wrong, beautiful?"

Walang reaksiyon si Lara, parang tulala na.

"Lara!"

"Mag-drums ka lang," ang sinabi nito. "May iniisip ako, Gab."

Gusto nang magalit ni Gabriel na si Miguel na naman ang iniisip nito. Nate-tempt na siyang alugin ang dalaga para matauhan. Para tanggapin na sa sariling wala na ang kambal niya. Hindi nakakatulong ang ginagawa nito sa sarili.