14 თავი.
სასწავლებლიდან გამოსულს ალექსანდრე დამხვდა.გამიკვირდა და გამიხარდა მისი დანახვა.
-აქ არ გელოდი.-ვუთხარი ღიმილით.
-ჰო რავი,ვერ მოვისვენე და წამოვედი შენთან,წამო სადმე წავიდეთ,ცოტა ხნით მაინც დაივიწყე სწავლა.-მითხრა და კოცნა დააპირა.
-უხერხულია ხალხი გვიყურებს-სახე ამიჭარხლდა.
-მკიდი*-უხეშად გამოუვიდა ნათქვამი.
-ლექსო რაღაც ძალიან არ მომწონხარ ეს ბოლო კვირაა,ჩაფიქრებული და გაღიზიანებული დადიხარ,რამე ცუდი ხდება?-თვალებში მივაჩერდი.მზერა ღიმილით ამარიდა.
-არაფერია ისეთი.ნუ ხარ გოგო შენ ეჭვიანი.-ლოყაზე მსუბუქად მიჩქმიტა.-მიდი,მიდი ჩაჯექი და წავიდეთ.
-კარგი,წავიდეთ.-მანქანისკენ წავედი.სანამ ჩავჯდებოდი თავბრუ დამეხვა,ხელით დავეყრდენი მანქანას რომ არ წავქცეულიყავი.
-რას შვები ანა,კარგად ხარ?-გამომძახა მანქანიდან ალექსანდრემ.
-კი,კი კარგად ვარ.-სახეზე დადენილი ცივი ოფლი ხელის გულით მოვიწმინდე და მანქანაში ჩავჯექი.
-ფერი არ გადევს,რა მოგივიდა?-შეშფოთებით მკითხა ლექსომ.
-არვიცი,ალბათ გადავიღალე.-ვნახე გამოსავალი,თუმცა მეც არ ვიცოდი რა მჭირდა.
-ჰოდა წავიდეთ ახლა და ბუნებაში დაგასვენებ.გაზაფხული და აპრილი ხომ გიყვარს?ვიცი რომ გიყვარს!-გადმომხედა ღიმილით.
-შენ საიდან იცი?მე არ მითქვამს შენთვის.-გავხედე სასიამოვნოდ გაკვირვებულმა.
-ანა,შენ მსგავსი ხარ გაზაფხულის,შენი სული კი აპრილივით სპეტაკია.გაზგაფხულთან გაგაიგივე და ყოველი გაზაფხულის მოსვლა შენს თავს გამახსენებს.შენ ხარ ჩემი ცხოვრების გაზაფხული.-თმებზე მომეფერა და სევდის ფერი ღიმილით გამიღიმა.
-შენ კი წელიწადის ყველა დრო ხარ ჩემვის.-ვუთხარი ღიმილით-გაზაფხული-იმიტომ,რომ გაზაფხულივით ლამაზად შემოხვედი ჩემს ცხოვრებაში და სულში.ზაფხული-იმიტომ,რომ მასსავით მათბობ და მწვავ შენი ალერსიანი და ვნებიანი მზერით.შემოდგომა-იმიტომ,რომ შემოდგომის ფერებივით ბრწყინავს ჩემი სიყვარული შენდამი.ზამთარი-ზამთარი იმიტომ,რომ ზოგჯერ მასსავით ცივი ხარ ჩემს მიმართ.-ბოლო სიტყვები გაბუსულმა წარმოვსთქვი.
-რა მაგარი გოგო მყაავს!-წამოიძახა,ორივე ხელი გაუშვა საჭეს და ზემოთ აღააპყრო თან იღიმოდა.-მართლა ასე გიყვარვარ?-მკითხა უცებ.
-ამაში ეჭვიც არ შეგეპაროს ალექსანდრე.
-მე არ ვარ შენი სიყვარული ღირსი ანა,მე საერთოდ არ ვარ სიყვარულის ღირსი.-უცებ ნაღვლიანი გახდა.
-შენი ცხოვრების წესს თუ გულისხმობ,მე გითხარი ჩემთვის არ აქვს მნიშვნელობა,მაინც მეყვარებითქო და ასეც იქნება.
-მაპატიე ანა,წარსულში თუ გატკინე და მომავალში თუ გატკენ..
-რა უცნაურად ლაპარაკობ-გამეცინა-პატიება მიღებულია.ახლა ის მითხარი სად მივდივართ?
-კახეთში,კახეთში მივდივართ!-თვალი ჩამიკრა ღიმილით.
-მაინტერესებს!-წამოვიძახე-თან კახეთში ნამყოფი არ ვარ.
-ჰოდა ექსკურიაც გამოგვივა,თუ რამე და დავრჩეთ დღეს იქ.ლოპოტაზე ავიდეთ-შემომთავაზა.
-სასწავლებელი?
-დილით ადრე წამოვიდეთ და მოუსწრებ.-მომეწონა ეს იდეა და დავთანხმდი.მთელი გზა თბილი სიტყვებით მამკობდა ბურდული,ჩემი ხელი მის მარჯვენაში მოიქცია და დროდადრო მეამბორებოდა.მეტი ბედნიერება მე არ მინდოდა სიხარული,სიყვარული.. ყველაფერი ერთად მქონდა.
