AFGITMOLFM (2019 version)

23 [ answer ]

( no spoilers! )

IANNE, break na tayo.

Paano napunta sa isang sentence ang mga salitang "break", "tayo" at ang magandang pangalan na "Ianne"? Valid ba 'yun? Pwede bang mangyari 'yun?

Ianne, break na tayo.

Apat na salita. Paano nangyaring apat na salita lang ang magbibigay sa akin ng milyon-milyong tanong sa utak ko? At milyon-milyong sugat sa puso ko? Sa isang gabi lang?

Ianne, break na tayo.

Nate, anong nangyari? Panaginip ko ba 'to? Nasasaktan na ako. Pwede bang pakigising na ako?

Bakit kapag sobrang saya na ng mga nangyayari, parang panaginip lang at kailangang gumising pero kapag sobrang sakit at totoo na, hindi na pwedeng matulog?

Bakit kailangang namnamin ang sakit?

Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatulala sa kisame o kung nakatulog ba ako. Wala akong matandaan sa mga nangyari kundi ang apat na salita lang na 'yun.

Ianne, break na tayo.

Nagugulahan ako. Gusto ko siyang makausap para malaman na joke time lang 'to at may surprise pa siya sa akin. Pero hindi ako makagalaw. Nakakaubos ng lakas.

"Ianne." Kumatok si Kuya Angelo sa pinto ng kwarto ko. "Are you there? Not going to school? You're going to be late."

Niyakap ko lang ang unan ko hanggang sa makatulog akong umiiyak. Nagising ako nang sobrang pagod. Hindi ko alam kung anong oras na pero mukhang hindi na umaga.

Narinig kong may kumatok ulit.

"Kuya Angelo, hindi ako papasok sa school," nanghihina kong sabi. Hindi pa rin tumigil ang katok. "May sakit ako. . ." sa puso.

Nagulat ako nang bumukas ang pinto. 

Nakita ko si Emotionless Guy na naka-uniform habang hawak ang bag ko. Nagkatinginan kami sandali nang ilapag niya ang bag ko sa tabi ng kama.

"A-Ano—" Hindi na niya ako pinatapos nang lumabas na siya ng kwarto. Napatitig ako sa bag ko . . . dinala ni Emotionless Guy . . .? 

Pero mas nanaig ang sakit sa naalala ko.

Kung gaano kami kasaya ni Nate nang iwan namin ang bag namin kay Manong Guard. Ang ganda pa ng ngiti namin. Ang saya pa namin sa ilalim ng ulan.

Anong nangyari?

Tiningnan ko ang cellphone ko pero walang kahit isang text man lang. Kahit wrong sent, wala. Gusto kong tawagan si Nate pero nauuna ang kaba ko.

Ano ba kasing nangyari?

Simula umaga, ilang katok din ang narinig ko sa pinto ko pero nanahimik lang ako. Mukhang nagsawa rin sila alalahanin ako.

Medyo madilim na nang bumangon ako sa kama. Nanghihina na ako.

Pagkakita ko ng sarili ko sa salamin, wasak na wasak ang itsura ko. Sobrang namamaga ang mata at namumula ang mukha.

Napakuyom ang kamay ko nang makita ko ang singsing na binigay ni Nate.

Ianne, break na tayo.

Huminahon muna ako. 

Paglabas ko ng kwarto, muntikan ko nang mabunggo ang maliit na lamesa na may soup at note na nakapatong.

Binasa ko ang note na nakasulat sa papel.

Home made soup para sa mga taong may sakit . . . sa puso.