Zoraki Eş

Özel Bölüm -1-

Chicago

Bebeğimin uykuya dalışını izledikten sonra camın önünde duran sevgilime ilerledim ve kollarımı bedenine sardım eve geleli nerdeyse bir buçuk ay oluyordu ve kırkını bebeğimiz yeni dolduruyordu. Ellerimi tutup beni kendi önüne aldı ve koca şehrin manzarasına doğru derin bir nefes aldı. Bende ona katıldım.  4 buçuk aydır buradaydık. Tüm herşeyi geride bırakıp buraya geldiğimizde ilk başlarda korkuyordum ama içten içe buranın daha güvenli olacağını biliyordum.

Beste gibi birçok geçmiş vardı orada ve bu bebeğim için güvenli değildi. Güvenliğinden emin olmadıkça da dönmeyecektim.

5 Ay Önce Türkiye

'Teklif"

Geçen hafta yere kapaklanmam sonucu artık aklım başımdaydı ve daha dikkatli davranmaya başlamıştım. Televizyon kumandasını bir kenara koyup kendime bir bardak su almak için ayaklandım. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamış olsam gerek hava kararmış, koridor gene karanlığa bürünmüştü. Tek elimi karnımın üzerine koydum ve derin bir nefes alarak sansörün beni algılaması için koridora bir adım attım. Adımımı atmamla tüm koridor aydınlandı.

Hızlıca mutfağa doğru yönelip dolaptan bir bardak su aldım. Gerçekten susamış olsam gerek tek dikişte bitirdim. Bardağı tezgahın üstüne koyup tekrar salona geçerken bir anahtar sesi ile irkildim. Sanırım Berk gelmişti. Kapıya doğru yöneldiğimde elinde ceketi, üstünde yeleği vardı.  kravatını çıkarmış gömleğini ilk üç düğmesini açmış, kollarını da dirseklerine kadar kıvırmıştı.  Belliki onun için gerçekten yoğun bir gün olmuştu ve ben bu yoğun günlerin ardından kocamı bu kadar seksi görmeye bayılıyordum.

Şu hormonlar.. Bana ne yapıyorlar böyle ?

Minik koşar adımlarla  yanına gittim ve kollarımı boynuna sıkıca sararak konuştum,

- Hoşgeldin hayatım.

- Merhaba birtanem.

Sesinde ki sıkıntıyı anlayabiliyordum. Birşey vardı.

- Aç mısın ? Sana birşeyler hazırlamamı ister misin?

- Hayır bebeğim yedim. Seninle birşey konuşmam gerek.

Bu hali beni içten içe korkutmaya başlasada ona belli etmedim.

- O zaman konuşalım.

- Gel salona geçelim.

Salona girdiğimiz de koltuğa yerleştim oda tam yanıma oturup bacaklarımı kucağına koyup yavaşça okşadı. Birşey konuşacaktık öyle değil mi ? O zaman dikkatimi dağıtmamalıydı.

Ellerimi ellerinin üstüne koyup ona içten içe destek vermeye çalıştım eğer bu sorun neyse kesinlikle onu sıkıyordu.

Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Açıkçası bu bir süredir olan bir proje biliyorsun şirket her geçen gün büyüyor ve yurt dışında da ün kazanıyor. Ancak orada şirketi tam olarak yönetecek birileri yok. Bu yüzden babam chicago daki Handeral Company ' nın başına geçmemi ve bir süre orayı düzenlememi teklif etti. İlk başta elbette reddettim bir bebeğimiz olacak ve düzenini bozmak istemiyiceğini düşündüm. Ancak gitmediğim için babam kimseye güvenemiyor ve kendi gitme kararı aldı ve bu durum beni rahatsız etti. Oraya gitmek benim için farklı değil mastırımı orada yaptım. Babama engel olmak istiyorum ve bunun 2 nedeni var. 1 . si eğer giderse annemi yanına almayacak çünkü 1 yıl içinde düzelir diye düşünüyor ve zorlanacak biliyorum çünkü yabancı dili benim kadar iyi değil. 2.si bunu sana anlatmayacaktım ama 2 aydır Beste düzenli tehdit mektupları gönderiyor ve bir türlü yerini bulamıyoruz. Açıkçası bu beni endişelendiriyor. Kısacası seni ve bebeğimizi korumaya çalışıyorum. Bu zor biliyorum ama benimle Chicago da yeni bir hayata başlar mısın ?"

Kafam biraz karışmıştı ve ne diyeceğimi bilemiyordum. Beste. Herşeyin başı oydu. Ve şuan istediğim tek şey onu öldürmekti.

" Yani Beste' den kaçıyoruz öyle mi ?" bir an yüzü düşse de hemen cevap verdi. " Hayır birtanem elbette ondan kaçmıyoruz. Sadece bebeğimizi garantiye alıyor ve babamı olması gerektiği yere döndürmek istiyorum."

Aslında bu kesinlikle benim ve bebeğim için harika bir fırsattı.

" Okulum ne olacak ?"

" Zaten artık bir bebeğimiz olacak bunu isterken farkındaydın, dondurman gerekecek gitsekte. Gitmesekte. "

Haklıydı bunu göze almıştım. Artık bir sorun yok gibi görünüyordu.

" Benim tek ailem sen ve bebeğim. Sizin için herşeyi yaparım belki adapte olmak zor olacak ama altından kalkamayacağım birşey değil. Babana haber ver. Annenin yanında kalsın. Biz gidebiliriz. Ancak madem gidiyoruz bunu kimse bilmesin. "

Bana umutla bakan gözlerini görünce  anladım ki doğru kararı vermiştim. Sahip olduğum tek şey o iken kaç seçeneğim vardı ki ?

Merak edilen birkaç soruya cevap olmuştur sanırım dediğim gibi özel bölümümüz geldi belki 1 2 tane daha olabilir. Sizleri seviyorum sağlıkla kalın. ♡