VANGIE: Ano bang problema mo bata ka at kanina kapa di mapakali diyan?!... Aba'y hilong-hilo nako sa kakarampa mo sa harapan ko ha?!
GERALD: Si Sarah kasi ma eh... Babalik na naman ng US... tuliro niyang sagot sa ina.
VANGIE: For good?!... Iiwanan ka na naman ulit?!... natatarantang tanung niya... Ano na naman bang kapalpakan ang ginawa mo this time?!
GERALD: Calm down ma!... suway niya... Okay po kami... May kailangan lang daw po siyang asikasuhin dun.
VANGIE: Eh yun naman pala eh! Eh bakit parang ikaw ang hindi ma-kalma diyan?!
GERALD: Eh ang tagal kasi eh!... angal niya... 1 month daw po siya dun!
VANGIE: Ay, oo nga bakit ang tagal naman?... Baka di na nga yun bumalik!
GERALD: MA!!... he groans in frustration, running a hand through his hair.
VANGIE: Sabi ko naman kasi sayo eh pakasalan mo na nang hindi ka natataranta ng ganyan sa tuwing nawawala yung tao sa tabi mo!
GERALD: Eh ayaw pa nga daw niya eh! Ayoko naman pong pilitin kung hindi pa siya handa.
VANGIE: Pano mo ba inaya?
GERALD: Syempre tinanung ko po kung gusto na niya magpakasal... Ano ba yang tanung niyo ma?!... sagot niya, his voice gruff, while his brows were drawn together in a frown.
VANGIE: Anak, lahat naman ng vitamins ko nuon kumpleto kong iniinom nung nagbubuntis ako sayo... Pero bakit parang hindi ata nakatulong sa brain development mo?!
GERALD: Whatda?!... bigla niyang bulas ng tuktukan ng mommy niya ang ulo niya.
VANGIE: At sino sa tingin mong matinong babae ang papayag na mag-pakasal sayo kung ganyan ka ka-casual mag-aya ng kasal?!... singhal niya... My goodness son! You sound so casual about it, na para ka lang nag-aayang mag-meryenda diyan sa kanto!
GERALD: Ma naman, syempre may kasama namang feelings yun!
VANGIE: Kahit pa! Tingin mo yang feelings mo at ka-guwapuhan mo eh sapat na para um-oo si Sarah?!
KEN: Ka-guwapuhan?!... singit niya... Ako na naman ba yan?! Bat ba ang hilig niyo akong pag-usapan?!
VANGIE: Isa kapa!
KEN: Ma, easy!... lambing niya... Sayang yang pagpapa-belo niyo oh?!
VANGIE: Kayo ng kuya mo ang cause ng wrinkles ko!... reklamo niya... Ang hihina niyo sa mga babae... Ilang taon na ba kayong dalawa?!... Ni isa sainyo wala pang makapagbigay ng apo samin ng daddy mo!
KEN: Alam mo ma sa lahat ng magulang kayo lang yung atat na ipamigay kami!... comento niya. Yung iba nga diyan ilang taong hindi kinakausap yung anak dahil nag-asawa kaagad eh...
VANGIE: Malamang sumunod na din kayo sa mga anak na hindi na kinausap ng mga magulang nila!... banta niya.
KEN: Adik kaba ma?!... Ang bata ko pa kaya!... reklamo niya. Ayan si kuya oh?! Siya dapat ang kinukulit niyo hindi ako!
GERALD: Nice one li'l bro!... he said with sarcasm nang muling malipat na naman sa kanya ang atensyon ng ina.
VANGIE: Hay, ewan ko sayo bata ka!... Basta wag kang makalapit-lapit ulit sa amin ng daddy mo na para ka nanamang basang sisiw diyan pag-iniwan ka ni Sarah!
KEN: Iniwan kana ni Sarah?!... gulat niyang comento... Break na kayo kuya?!
GERALD: Hindi no!... mariing bawi niya.
VANGIE: Hindi pa!... singit niya... Sa ngayon!
GERALD: Ma naman eh!... angal niya... What would you like me to do?!... Force her or pressure her para lang magpakasal sakin?! Syempre gusto ko naman yung dahil sa gusto din niya!
BINABASA MO ANG
The Missing Piece ( Ashrald Fan Fiction )
Fanfiction"TRUE LOVE comes quietly, without banners or flashing lights"... by Erich Segal ..."It is like playing the piano. First you must learn to play by the rules, then later on you must forget the rules and play from your heart"..... by unknown
