The Missing Piece ( Ashrald Fan Fiction )

Chapter 32

A/N: Thank you po ulit sa votes and comments, lalo napo sa pagsubaybay niyo sa story ko... Sana maintindihan niyo po na matagal ko ng nagawa itong story na ito at kahit gusto kong sundin ang ibang request niyo, hindi ko maisingit kasi masisira ang flow ng story na nabuo ko na nuon pa... Pasensya na kung medyo nalulungkot kayo sa mga chapters lately... Kapit lang po and please leave your comments cause it means a lot to me! Again, thank you and Enjoy reading :)

PAOLO: You sure you're okay? .... tanong muli niya habang nagmamaneho pauwi.

SARAH: Oo naman!... she sighed.... Pao, if I'm not mistaken eh pang-sampung beses mo na ata tinanong sakin yan simula pa kanina.

PAOLO: Only because, you don't look OKAY to me... he said knowingly, casting another glance her way. Kanina ka pa nakatulala at tahimik diyan eh.

SARAH: Ano ba kasing gusto mo marinig? Na hindi ako okay?!... she asked exasperately.

He sighed, as they pulled up in front of her house..... He switched off the engine, and turned to face her. He watched her with curious eyes, his gaze soft though there's a hint of amusement on his face.

SARAH: What now?!... she asked and rolled her eyes when she saw Pao shook his head.

PAOLO: Tell me about Brad... he urged.

She quickly covered her face with her hands.... Nakakainis ka! Nahihiya na nga ako eh!

PAOLO: Tsk. Tsk... Never underestimate my ability to find things out.... he bragged.

SARAH: Pano mo nahulaan?

PAOLO: Actually, matagal ko ng nahahalata yang si Ge. Nung nalaman niyang gusto kita invite lumabas eh kung ano-ano na ang sinabi samin ni Fred. Tas nung sinabi mo pang parang galit sa mundo yung lalaking gusto mo at sinusungitan ka lagi.... eh yun na! Kuha ko na agad!

SARAH: You think nakakahalata na din sila Fred and Marco?... nag-aalinlangan niyang tanong dito.

PAOLO: Kay Fred, sure ako na walang napapansin yun dahil nuknukan ng dense yung gagong un eh! Pero kay Marco, hindi ako sigurado. Pagdating kasi sa ganyan mas kilala nun si Ge at malakas makiramdam yun eh.

SARAH: " Pagdating sa ganyan?! "... Parang ang dami naman ata niyang naging ganito?!

PAOLO: Ang ibig ko sabihin pagdating sa mga babae, mas madalas sila ni Marco ang mas nagkakaintindihan, kasi nga parehong seryoso masyado yung dalawang yun!... 'To naman! Selosa ka pala, sweetie?! Sure ka, ayaw mo sakin ka nalang?... pangangantyaw niya.

SARAH: Pao naman eh!... reklamo niya.

PAOLO: Okay, Okay!... Ano ba talagang problema niyo kasing dalawa?!... hina-highblood na tanung niya. Gusto niyo naman pala ang isa't-isa!... Eh ano yang inaarte niyo?!

SARAH: Ganito kasi yun Pao eh.... sagot niya.... Umayos muna siya ng upo para humarap dito. ilang saglit pa ang lumipas bago siya tuluyang nagka-lakas ng loob na simulan at ikuwento na sa binata ang lahat-lahat tungkol sa kanila ni Ge....

Samantala, sa di kalayuan ay walang kamalay malay ang dalawa na kanina pa pala sila pinagmamasdan at hinihintay ni Gerald... Sa tagal nilang nasa loob ng sasakyan ay kung ano-ano nading naiisip at pumapasok sa utak nito...

GERALD: DAMN! Why do you keep on doing this to me?!... bulong niya sa hangin. Punong puno ng hinanakit ang kalooban niya... He took a deep breath, and then exhaled. He continued doing this for a few more minutes, trying to calm himself down.... Ilang sandali pa ay nakaramdam na siya ng panlalabo sa kanyang mga mata... Hindi na niya napigilan ang sarili at tuluyan ng napaluha... He squeezed his eyes shut and clenched his teeth... He was really hurting so damn much!