Het komt nooit meer goed..

158

nooit aan mij moeten beginnen'
Wow... deze dag ik echt niet zien aankomen en weetje deze voelde ik wel.
Ik... Ik wist niet wat ik moest zeggen, Hij heeft er duidelijk spijt van ik kreeg meteen tranen in mijn ogen. ik pakte mijn tas en stond op ik keek hem nog een laatste keer aan ik voelde meteen een traan langs mijn wang rollen.

N: Spijt komt achteraf...

*volgende dag
Pp Ramzi

Ik werd wakker en begon me pas te beseffen wat ik gister allemaal zei tegen Nouhaila. Ik moet haar zo snel mogelijk spreken ik belde een paar keer maar ze nam niet op. Ik maakte me klaar voor school en liep naar de bus na een paar minuten kwam de bus. Na een lange rit kwam ik aan opschool het eerste wat ik deed was naar Nouhaila d'r plekje.
ik zag haar zitten met haar laptop ze was druk aan het typen. ik haalde diep adem en stapte op haar af.
ze keek me niet eens aan... ze deed als of ik er niet was. Ik zag aan haar hoeveel pijn het haar deed.
ze deed haar oortjes uit, klapte haar laptop dicht en leunde naar achter tegen de rugleuning aan.

R: Nouhaila...

ze bleef voor zich uit staren, ze leek wel van steen.
Ik heb haar echt gekwetst...

er rolde een traan over haar wang, Ik wilde die weg vegen maar ze keerde haar gezicht.
ik voelde tranen branden.
Ik kan hier zo niet tegen ik voelde woedde opkomen het liefst gooide ik nu alles kapot.
ik wilde opstaan en weg lopen.
Ik kan nu zelf niet eens meer praten er komt geen woord uit. Mijn ogen branden helemaal ik probeer me groot te houden maar ook alle stoere jongetjes kunnen huilen.

ik wilde opstaan en weg lopen tot dat Nouhaila begon met praten.

N: Je hebt me gebroken, alles doet pijn. Ik stort langzaam uitelkaar ik kan het voelen. Het wordt met de minuut erger, je hebt me kapot gemaakt. En het enige wat ik telkens van je krijg is ' Sorry' en meer niet. Ik moet me zelf telkens weer oppakken met een simpele sorry. Ik blijf lachen terwijl ik van binnen huil. Ik blijf liegen dat het goed gaat terwijl ik van binnen langzaam dood ga...
Het voelt als of mijn hart er uit wordt getrokken. Alles in mijn lichaam doet pijn en voelt gebroken. Het deed pijn... tot op het punt dat ik niks meer kon voelen.
Maar na alles weet ik nogsteeds niet wat mij het meest pijn heeft gedaan, het feit dat je nooit echt van me hield of dat ik te blind was om dat in te zien.
Ik besefte pas ècht hoeveel ik van je hield door dat ik je niet kon haten voor het breken van mijn hart. Jij was alles wat ik nog had maar ik was niet eens van jou.
Ik hield meer van jou dan dat ik van mezelf hield en dat is waar het fout ging, ik ben mezelf kwijt geraakt in jou.
ik hield van je, en dat was mijn reden om bij je te blijven. ookal waren er genoeg reden voor mij om te gaan.

Like&comment