Het komt nooit meer goed..

Deel 40❤️

Perspectief Nouhaila

Ik zat nog steeds alleen in de kantine het was blijkbaar al tijd dus liep ik naar mijn lokaal. Ik deed de deur open en alle ogen waren gericht op mij.
"Nouhaila wil je Mischien heel even op de gang wachten"
Pff zonder wat te zeggen liep ik weg. Ik stond om de hoek en hoorde alles wat ze zijden.

"Oke luister jongens Nouhaila heeft een hele zware tijd niet alleen omdat ze ziek is maar ook omdat haar ouders zijn overleden aan een auto ongeluk dus ik vraag jullie om even rekening met haar te houden"

Pff moest ze het nou persee vertellen. Tfoee man nu gaat iedereen weer doen als of ik zielig ben. De docent zij dat ik weer naar binnen mocht. Iedereen keek mij met medelijden aan hier had ik echt geen zin in. Ik zag dat Souhaila een plek bezet had gehouden maar ik ging alleen zitten. Ik appte haar snel dat het niet aan haar lag maar ik wou alleen zitten. Ik deed muziek in mijn oren en droomde helemaal weg. Tot dat ik werd verstoord door Yasmina een lief meisje maar niet echt mijn type.

"Hey Nouhla alles goed?"
"Het is Nouhaila en ja prima"
"Oh ik zie dat je niet gestoord wil worden ik ga al"

Ze heeft nooit wat tegen mij gezegd en nu opeens wel. Maar oke het was pauze ik liep snel naar ze kantine. Ik pakte mijn boeken en ging vooruit werken. Ik zag Souhaila, Soufian, Anouar en Khalid naar me zoeken maar ik had even behoefte in niemand. Ze zagen waar ik zat en kwamen naast me zitten.

A: ewa Kleintje alles goed?
N: ja waarom vraagt iedereen dat steeds
K: misschien omdat we om je geven en omdat we bezorgd zijn.
N: bedankt maar dat hoeft niet het gaat prima.
Souf: we kennen je wel langer dan vandaag hoor we zien dat het niet gaat.
N: HET GAAT HARTSTIKKE GOED MET ME DAT ZIE JE TOCH?! EN IK HEB TOTAAL GEEN ZIN IN MEDELIJDEN OF IET WANT IK BEN NIET ZIELIG.........ik red me wel alleen echt waar geloof me ik heb er toch altijd alleen voor gestaan...

Met pijn in mijn hart en tranen in mijn ogen vertelde ik het.

Souh: Nouhaila alsjeblieft vertel ons wat je dwars zit wij zijn je familie je kan altijd bij ons terecht.
Bij het woord "familie" begon ik te huilen ik werd helemaal kwaad ik weet niet waarom.
N: Familie...ik heb geen familie, de enige familie die ik HAD waren mijn ouders maar die zijn er niet meer ze zijn op een betere plek en ik binnen kort ook... dan hebben jullie geen last meer van mijn gezeur, boosheid en al die andere dingen.

Ik raapte al mijn boeken bij elkaar en verliet huilend de school. Ik zag dat niemand achter me aan liep wat ik stiekem wel had gehoopt. Maar ik heb het er zelf naar gemaakt ze proberen te helpen maar ik snauw iedereen alleen maar af. Ik liep naar het bankje achter mijn school en ging zitten op een bankje ik vouwde mijn handen in mijn gezicht en begon zachtjes te huilen.
Er kwam een onbekende jongen naast me zitten en zij uit het niets:

Sta op en loop niet weg voor je problemen. Raap je zelf bij elkaar Vecht en veeg je tranen weg, zodat we er morgen genoeg hebben om mee te lachden als alles voorbij is...

Voordat ik kon antwoorden was hij weg. Wat zal dat betekenen? Voordat ik kon na denken zag ik dat Soufian mijn kant op kwam lopen.

S: Nouhaila nu ga je me vertellen wat er aan de hand is of je nou wil of niet.
N: luister Soufian, ik ben niet het meisje dat je graag ziet, ik ben niet het meisje dat model word genoemd. ik ben niet het meisje waar iedereen positief overpraat, ik ben niet het meisje dat doet wat er van je verwacht word. ik ben niet het meisje dat bij iedereen geliefd is. ik ben niet het meisje dat overhaar gevoelens kan praten ik krop alles op tot een grote puinhoop en zonder dat ik het weet barst ik uit. Het spijt me maar het word me te veel. Ik begrijp me zelf ook niet ik mis mijn oude leven. Ik mis me zelf want dit ben ik niet...
Ik snap het als je zegt dat je mijn gedrag zat bent, het spijt me voor al die dingen die ik fout heb gedaan sorry.....💔