Het komt nooit meer goed..

Deel 100

'nee Nouhaila ik ben niet ontslagen uit het psychiater en ik ben in het ziekenhuis voor jou, m'n gevoelens voor je die zijn sterker geworden en ik kan me niet meer inhouden' fluister hij met een grijns

Perspectief Nouhaila

Hij neemt grote snelle stappen mijn richting op. 'Wie was die jongen' sist hij woedend in m'n gezicht. 'Wie bedoel je?' PATS daar kwam die klap al aan. 'Wie was die jongen' vraagt hij kalm ik zwijg en kijk de andere kant op. 'Is het je vriend' 'hij is keer dan een vriend hij is een man die altijd voor me klaar staat die van me houdt' Hij lach spottend 'tazz denk je dat die van je houdt hij wil je alleen maar gebruiken zoals elke jongen' zegt hij spottend 'Oh jij dus ook' zeg oik geïrriteerd 'Ja ik ook ik wil jou gebruiken om m'n liefde te uiten' 'Omar alsjeblieft laat me met rust er zijn wel mensen die elk moment dood kunnen vallen alsjeblieft' huil ik. 'Wat hebben die mensen met ons te maken he ga jij met die mensen trouwen even denken NEEEEE' schreeuwt hij en duwt me weer tegen de muur aan waardoor een zachte kreun m'n mond verlaat. 'Omar alsjeblieft' smeek ik bang. Hij lacht spottend 'je gaat dit leuk vinden lieverd' 'hou op niet meer dichterbij komen dit is niet goed je weet niet wat er hie..' 'GA JE NOG JE KANKER BEK HOUDEN' een steek gaat er door me heen. 'Kanker' fluister ik terwijl er een traan m'n oog verlaat 'wat kanker' zegt hij niet begrijpend 'kanker weet je wel wat kanker inhoudt' hij kijkt me droog aan 'DEZE MEID HIER HEEFT KANKER EN JIJ LOOPT HIERMEE TE SCHELDEN ALSOF HET DE NORMAALSTE ZAAK IS' schreeuw ik woedend 'wat..? ' vraagt hij geschrokken 'IK HEB KANKER' huilend zak ik door me knieën 'ik heb kanker' herhaal ik fluisterend met m'n hand op m'n gezicht.

Hij kijkt me met rode ogen aan en neemt een stap dichtbij waarna hij me in een omhelzing neemt. 'Amira' fluistert hij zacht terwijl een traan zijn oog verlaat 'Amira mijn prinsesje is dood ze is weg' zegt hij trillend. 'ZEEE IS DOOOOOOOOOOODDD' schreeuwt hij z'n longen uit. Bang kijk ik hem aan 'door kanker' fluister ik. 'Ga je dood?' Vraagt hij zacht terwijl hij hevig trilt. 'Iedereen gaat op een dag dood' hij staat boos op en goot alles om zich heen kapot. Bang kruip ik naar een hoekje en huil het uit. 'KANKERZOOOOI' schreeuwt die en slaat een gat door de muur. Hij maakt de deur open en zegt achterelkaar 'kanker kanker kanker kanker kanker' terwijl hij wegloopt. Oh my Allah hij is echt doorgedraaid Allah faid. Snel sta ik op en loopt het kamertje uit en zie Omar die een pistool op Anouar richt. 'NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE ANOUAAR' BAM