Het komt nooit meer goed..

Deel 74❤️

Perspectief Anouar

A: Pff Nouhaila het was jou idee en dan doe je zo
N: inderdaad het was mijn idee maar het was niet de bedoeling dat je ook echt verliefd op haar zou worden.
A: WIE THE FACK ZEGT DAT IK VERLIEFD OP HAAR BEN?!
N: OH STA JIJ MET IEDEREEN ZO INTENS TE ZOENEN DAN.
A: PFF JIJ MAAKT ME ECHT GEK.
A: het is beter als we een tijdje afstand van elkaar nemen
N: h..hoezo w...waarom

Ik merkte dat ze haar tranen in bedwang hield.

Ik hield mijn schouders op en keek droog voor me uit. Terwijl Nouhaila langzaam instortte.

A: gewoon we kunnen de laatste tijd geen een normaal gesprek voeren zonder ruzie
N: is dat een rede om afstand van mij te nemen.

De tranen liepen over haar wangen.

N: zie je nou wel
A: wat
N: IEDEREEN LAAT MIJ IN DE STEEK EERST MIJN OUDERS DAN SOUFIAN DAN SOUHAILA EN NU JIJ beteken ik dan zo weinig voor je Anouar.

Ze huilde en schreeuwde het uit, ze ging helemaal kapot van binnen je zag het aan haar.

Het liefs wou ik haar in mijn armen maar dat ging niet.

A: nouh-
N: stil zeg maar niks meer ik ga al en het spijt me voor alles wat ik ooit heb gedaan ik wou het nooit zo ver laten komen dat...dat je me zelfs zat raakt. Maar aangezien iedereen mij verlaat zag ik het ergens wel aankomen alleen had ik stiekem gehoopt dat het deze keer anders zou zijn met jou. Jij voelde anders zo...zo vertrouwd en ik dacht dat wij voor altijd samen zouden blijven maar helaas is het tegendeel bewezen en scheiden hier onze wegen en misschien wel voor goed misschien is dit wel de laatste keer dat we elkaar zien. De laatste keer dat ik in je ogen kijk de ogen die mij verliefd hebben gemaakt. De ogen die samen met mij zoveel hebben meegemaakt. We hebben samen gelachen en samen geluid we waren sinds kleins af aan altijd 2 handen op een buik. Jij verhuisde en verbrak ons contact tot op de dag dat ik je zag in het ziekenhuis tot op de dat dat onze wegen weer scheiden. Maar toch wil ik je bedanken voor alles wat je voor me hebt gedaan en alle mooie momenten die wij hebben mogen delen samen. jij hebt me laten lachen op dagen waavan ik dacht dat ik er niet eens meer zou zijn.

Maar zoals mijn moeder mij altijd vertelde:
Wie je zo makkelijk verlaat had nooit de intentie om te blijven.

Het brak mijn hart toen ik dit aan hoorde ik wist dit niet, ik wist niet dat het ooit zo ver zou kunnen komen.

Ze stond op en liep weg ik pakte haar hand vast en trok haar stevig tegen mij aan.

Hoe lang we zo stonden weet ik niet misschien wel 5....10...20 minuten.

Tot dat ze zich opeens van mij af wende.

N: Anouar waarom kan je me nooit eens laten gaan en moet je me altijd tegen houden.

Ze huilde en schreeuwde en ze sloeg hardt tegen mijn borstkas aan.

A: Nouhaila doe rustig
N: hoe alsjeblieft vertel me hoe Anouar je hebt me gebroken letterlijke en figuurlijk. Ik hou van je ookal is het niet wederzijds. Je maakt me gek ik kan het niet meer aan.

Ze stortte helemaal in en verborg haar gezicht in haar handen.

Hoe kon ik zo stom zijn ik heb haar helemaal gebroken.

Ik verkoos een straathoer voor een parel.

Je weet wat ze zeggen wie goed doet goed ontmoet....

Vandaar dat ik Nouhaila los moet laten ik verdien haar niet.

Maar van binnen word ik gek als ik haar met iemand anders zie al maakt ze alleen een praatje voel ik een steek van jalousie.

Ik mag haar niet laten gaan never nooit. Zij is een parel en die moet je beschermen.

Maar wat ik doe kan niet wat doe ik haar aan.

YARABI WAT DOE IK NOUHAILA AAN!!!