Gerçek aile...

9K 356 46
                                    

Merhaba gençliiiikkk :D

Nasılsınız?Ben kötüyüm aslında.Neden kimse yorum atmıyor :( cidden finali yaklaştırmayı düşünüyorum :( Yapmayın böyle.Yazamıyorum bile artık.Neden?Yorum yok :( Okuduğunuzu bana hissettirin :( bölüm hakkında küçücük minnacık bir yorumda olur ,illa uzun olmak zorunda değil.Bir cümle bile olur lan :(

Neyse geçen bölüme yorum atanlara çok çok teşekkürler :D Hepinizi yerim bak :D

Bu bölüm Serap'ımaaa gelsiiin :D Yorumlarıyla beni çok güldürüyor inş beğenirsin bebeğim :* ♥

Bu arada şarkının bölümle alakası yok sadece bölümü yazarken onu dinlediğim için koymak istedim :D

Bu bölüm yorum bekliyorum.Oyları unutmayın aşkımlaar ♥

--Hepinizi mıncıklayan Ayşe.

İrem

‘’Neden senin olduğun yerde değilim.’’ diye bir mesaj çektim Berke’ye.Çok depresif olmuştu sanırım ama onu gereğinden fazla özlemiştim.Son zamanlarda moral  bozukluğumdan dolayı Berke’yi aramıyordum.Oda beni aramıyordu.İki gündür okul olsun, dışarısı olsun hiç buluşup konuşmamıştık.Aynı evdeyken birbirimizi özlemiyorduk.Onu özlemenin ne demek olduğunu bilmiyordum ve şimdi öğrenmiştim.Bu berbattı.Genelde güçlü biriyimdir.Ama onsuzken öyle değildi.Onsuzken yalnız hissediyordum.Onsuzken bir parçam ‘Şimdi ne yapıyordur?Acaba şimdi kiminledir?Acaba beni özlemiş midir?’ diye düşünüp duruyordu.Onsuz olmak istemiyordum.Ben onsuz yapamazdım ki.O benim diğer yarımdı.Diğer parçam.Kalbimin sahibi.Her şeyim.

(…)

Bir saat sonra hala Berke’den cevap bekliyordum.İçimden bir ses:

‘’Şimdiden seni unutmaya başladı.Hatta seni unuttu ve diğer kızlarla fingirdeşiyor.Her iddiasına varım annesi onu kandırmış senden soğutmuştur bile.O kadından her şey beklenir ve sende bunu biliyorsun.’’  Dediğinde yatakta debelenmeye başladım.İç sesim haklıydı belki de.Berke beni unutmuştu.Ya da benden soğumuşta olabilir.Bilmiyorum ama beni unuttuğu kesin bir gerçek!Mesaj atıyorum,cevap vermiyor.Hayır şarjı yok diyeceğim bir saat bekledim!

     Bu sırada zilin çalması ile heyecanla ayağa kalktım.Ah hayır!!İç sesim yanılmıştı.Berke gelmişti işte.Benim yanıma gelmişti.Bana zaman ayıramadığı için özür dilemeye gelmişti.

Sevinçle kapıya koşarken halıya takılmam sonucu yere yapışmıştım ve bu sırada zil hala çalmaya devam ediyordu.Geliyorum Berkeee’m.Geliyorum aşkııım.Hiç yılmadan usanmadan ayağa kalktım ve kapıya koştum.Saçım başım bombok haldeydi ama umurumda değildi.Sonuçta o benim hangi hallerimi görmüş benden soğumamış çocuk yani.Bu halimden soğuyacak değil ya?Soğursa döverun.

   Kapıyı öyle bir hevesle açtım ki sanırsın kapının ardında bir kutu dolusu çikolata var.O derece hevesle açtım kapıyı.Açtığımda gördüğüm manzara karşısında yüzüm gittikçe düştü,düştü ve düştü.Şuan yüzümün sirke sattığına eminim.Gelen annem ve babamdı.Üzüldüğümden değil tabi ki ama habersiz yakanlınca ve geleninde Berke olduğunu sanınca birden şey ettim.

Annem göz pınarları dolu dolu bana sarıldığında kokusunu içime çektim.Her zaman kurabiye kokardı benim annem.Nedenini bilmiyordum ama güzel bir kokuydu.Ve beni ister istemez acıktırıyordu.Annem ve babam gelmiş, benim düşündüğüm şeye bak!

Annem beni bırakıp alnımı öptükten sonra götüme vurdu ve:

‘’Ne oldu kız?Bizi beklemiyor muydun?’’ diye sordu.Bu annem hiç değişmeyecek değil mi?Ne zaman ağlasa ondan sonra ağladığını unutturmak için komik komik şeyler söylerdi.Aynı benim gibi.Ona çekmişim.

Aşk Kapıyı KırıncaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin