Aşk Kapıyı Kırınca

Bu arada kız çok şekerMİŞ!!

İrem

Anahtarımla kapıyı açıp eve girdiğimde Berke’nin mutfakta yemek yediğini gördüm.Birden kalbim hızlanmaya başladı.Kahretsin!Yine bu oluyordu.Yine kalbim çarpıyor,heyecanlanmaya başlıyordum.Muhtemelen yüzümde kızarmıştı.

‘’Yemek yemek ister misin?’’

‘’Hayır.Yorgunum.’’diyerek odama girip kapıyı kilitledim.Kapıya sırtımı dayadım ve nefes almaya başladım.Sadece soru sormuştu ama o bile heyecanlanmama yetiyordu.Sanırım değişiyordum. Sanki bu  ben değildim.Yani her zaman Berke’yi düşünüyorum,ama bu ben değilim.Belki de önceki kişi ben değildim.Belki de Berke ile kendimi bulmuştum.Belki de…Belki de…

(…)     ERTESİ GÜN

‘’Tamam İrem.Kes artık Berke’yi anlatmayı.’’diyen Meral’e baktım.

‘’Ne var be?’’

‘’Sinirliyim.’’dedi ve devam etti:

‘’Dün anneme yoğurt aldım.Almaz olaydım.Başıma bin türlü bela geldi.Ama annem susar mı?Yine başladı;’’Senin kadar beceriksizini görmedim’’ adlı nutuğuna.’’

‘’Takma şu kadını ya.’’dedim.Yeşim:

‘’Neyse.Onu bunu bırak ta şu Berke’ye bayağı abayı yakmışsın ha?diye sordu.Yüzüne dikkatlice bakmadan da gözlerinin şiş ve göz altlarının da mor olduğunu fark edebilirdiniz.

‘’Sana ne oldu?Bir türlü soramadım.’’

‘’Uyuyamadım,Semih yardım gecesinde ki kızla ikilere üçlere kadar konuşunca.’’derken gözlerinden ateş fışkırıyordu.Sinirliydi.Hem de çok.

‘’Ben Berke’ye abayı yakma-Selam Berke.’’dedim ve kahkülümü kulağımın arkasına sıkıştırıp el salladım önümde aniden beliren Berke’ye.Üstelik yanında manken güzelliğinde bir kız vardı.Muhtemelen sevgilisiydi.Berke beni görünce o muhteşem gülücüklerinden birini attı.Yanında ki manken bana pis pis bakıyordu.Sonra bizden en uzak olan masaya oturdular.Meral gözlerini pörtleterek:

‘’Oha!Kızla gelmiş.’’

‘’Onlara bakma Meral.’’

‘’Tamam.’’diyerek etrafa ,tavana falan bakmaya başladı.

‘’Meral sende bir şey var.Saflığın üzerinde.’’

‘’Şey…Aslında Yeşim?’’

‘’Efendim Meral’im?

‘’Bana Onur’un telefon numarasını verir misin?’’diye sorduğu anda bu sefer Yeşim ile biz gözlerimizi pörtlettik.Oha!Kıza bak!Daha dün Onur’la yardım gecesine gitmek istemiyordu.Şimdi ise…Numarasını istiyor.Ve bunu isteyen bizim Meral.Ezik Meral.Sessiz Meral.Cesaretsiz Me-Tamam Meral’i ezmeyi bırakmalıyım. :D

‘’Oha.Kızım!Gerçekten istiyor musun?’’diye sordu Yeşim.

‘’Evet.Ne var ki?İsteyemez miyim?’’diye sorarken saçlarıyla oynuyordu.Ben hemen devreye girdim ve:

‘’Tabi ki isteyebilirsin. Sadece şaşırdık. Dün hiç istemiyordun ya Onur’u. O yüzden. Hem ondan hoşlanabilirsin. İnsanlık hali. Valla ilk gördüğümde bende büyülendim yani.’Oha taş.’falan dedim. Hatta ’Meral’e de bak, şanslı velet’ dedim. Hatta-‘’

‘’Tamam İrem. Anladık. Onur’u görünce büyülendin. Sonuç?’’

‘’Yani   ondan   hoşlanman doğal.’’