Aşk Kapıyı Kırınca

Senin gibi manitam olsun 40 yıl borcum olsun aga!!

İrem

‘’İrem uyan artık!’’

‘’Ih!’’

‘’Uyan be!Her gün seni uyandırmak zorunda mıyım ben?’’

‘’Uyandırma o zaman.’’

‘’Sonra okula geç kal.Kızım kalksana.’’

‘’Of.Tamam.Kalkıyorum.’’dedim ve kirli kıyafetlerden görünmeyen yatağımdan çıktım.Berke kapımın yanında durmuş bana bakıyor ve sırıtıyordu.

‘’Ne sırıtıyorsun be?’’dedim gözlerimi ovuştururken.

‘’Çünkü uyanırken çok komik oluyorsun.’’

‘’Giyineceğim.Bir zahmet çıksan?’’

‘’Tamam.Çıkıyorum.Ha bu arada,okula beraber gidiyoruz.’’dedive kapıyı kapadı.

‘’Bana emir veremezsin!Ama gelirim.’’dedim.Kıyafetlerimi aramaya başladım.Bulduğumda hemen giydim.Biraz ütüsüzdü ama olsun.Zaten okuldakiler beni böyle görmeye alışık.

Mutfağa girdiğimde masada kahvaltıya dair  hiçbir şey yoktu.Ya hiçbir şey.Ciddi ciddihiç-bir-şey.Berke mutfağa girdi ve:

‘’Neden öküzün trene baktığı gibi masaya bakıyorsun?’’

‘’Neden acaba?’’

‘’Neden acaba?’’

‘’Of.Kahvaltı hazır olmadığı için olabilir mi?Hem niye hazır değil.’’

‘’Daha erken kalkarsan hazır olabilir mesela.’’

‘’Nasıl?Erken kalkmamla ne alakası var anlayamadım.

‘’Erken kalkarsan kahvaltı hazırlamana zaman kalır.’’

‘’Ben mi?Kahvaltı?Hazırlamak?’’

‘’Evet.’’

‘’Ama ben önceden-‘’

‘’Hiç kahvaltı hazırlamadım deme.’’

‘’Hayır,hazırladım.Sadece…Nasıl desem?Uykumdan fedakarlık edemem.’’

‘’Tamam.Ben hazırlarım artıkın.''

‘’Tamam.Teşekkürler.''

‘’Önemli değil.Hadi çıkalım.’’

‘’Tamam.’’dedim ve çantamı alıp ayakkabılarımı giyip evden çıktım.Oda arkamdan çıktı.Kapıyı kapayıp anahtarla kilitledim.Aslında ben HER ZAMAN kapıyı kilitlemeyi unuturdum ama bir gün Irmak beni Yeşim’e şikayetedince Yeşim benimle uzuuuun bir konuşma yapmıştı.Uyumamada izin vermemişti.Ogünden beri unutmuyorum.O konuşmayı bir daha çekemem.

          Binadan çıkıp okula yürümeye başladık.Ne kadar okul uzak olsa da ben yürümeye alıştığım için hiç nefes nefese kalmıyordum.Ama Berke nefes nefeseydi.Benim birazcık(!) arkamda kalınca:

‘’Yavaşla biraz!’’diye bağırdı.

‘’O zaman okula geç kalırız.Bunu ikimizde istemeyiz,değilmi?’’diyerek daha da hızlandım.Tamam,birazcık gıcık bir davranış sergilediğimin farkındayım.Ama ne yapayım?O kadar erken kalktım.Bir de okula geç kalırsam şuramda kalır yani.Berke arkamdan koştura koştura geliyordu.Gelirken de:

‘’Ya bekle.İrem!İki dakika bekle.Lütfen!!’’

‘’Olmaaaaz.’’

‘’Sen var ya bana kalırsa o çikolataları bu yolda harcıyorsun.’’