Aşk Kapıyı Kırınca

Asla

Selaaaam :D Artık yavaş yavaş bölümleri ithaf etmeye başlıyorum :D Bu bölüm en başından beri yorumlarıyla bnim yanımda olan Duygu'ya gelsin :D İyi ki varsın <3 İyi ki hep yanımdasın <3  Herkese iyi okumalar.Yorum ve oylarınızı bekliyorum :D Lütfen oyları çoğaltabilir miyiz?Emeğe saygı lütfen :D Hepinii teek teek öpüyoruuum :D Muaah -Sizi seven AK'K yazarı <3

Yeşim

İrem’ler gittikten sonra kendimi lavaboya atıp kapıyı kilitledim.Ve anında ağlamaya başladım.Neden ağladığımı bile bilmiyordum.Sadece ağlıyordum.Ve ben ağladığımda böğüren kızlardandım.Bu yüzden muhtemelen Semih beni duymuştu.Zaten anında kapıya damladı.Bir yandan kapıyı yumruklarken bir yandan da :

‘’Yeşim iyi misin?’’diye sordu.Ben cevap vermek yerine daha çok ağlayınca oda daha çok bağırmaya başladı:

‘’Yeşim aç şu kapıyı.Aç şu kapıyı dedim sana!Lanet olsun,ağlamayı kes!’’

  Onu çok endişelendirdiğimi fark edince kapıyı açtım.Semih bağırmaktan yüzü kızarmış bir şekilde bana bakıyordu.Banyoya girip aynaya baktığımda gözlerimin kıpkırmızı olduğunu gördüm.Semih banyoya girdiğinde yüzümü aceleyle kapadım.Beni böyle görmemeliydi.Yoksa benden soğurdu.Az önce ağlıyordum ,şimdi düşündüğüm şeye bak!

‘’Semih gelme!’’diye bağırdığımda beni dinlemeyip yanıma geldi.Yüzümü ellerimle kapadım ve:

‘’Ya gelme dedim ama!’’

‘’Neler oluyor Yeşim?Niye ağlıyorsun?’’

‘’Çünkü…Çünkü…Çok çirkinim!’’ derken çok saçma bir şey söylediğimin ğimin farkındaydım.Tamam kendimi süper model falan olarak görmüyordum ama benimde kendime göre bir güzelliğim vardı.En azından çirkin değildim.

‘’Saçmalama Yeşim.Sen hayatımda  gördüğüm en güzel kızsın.’’

‘’Abartma Semih.’’

‘’Tamam o kadar da değil ama çirkin değilsin.Aç şu yüzünü.’’

‘’I-ıh olmaz.’’derken kafamı’’hayır’’anlamında sallıyordum.Ellerini ellerimde hissetmemle yüzüme sıcak sular çıkması bir oldu.Of kesin kızardım ben ya.Normalde ben hiç ama hiç kızarmam ama Semih Bey beni kızartmayı başarabiliyordu sağ olsun (!) Semih elleriyle ellerimi yüzümden yavaş yavaş çekti.Gözlerine baktığımda bin kat daha kızardığımı hissettim.Bana öyle güzel öyle özel bakıyordu ki…

‘’Semih ben…’’derken sesim kısıldı ve fısıltıya dönüştü.Bana yaklaşmaya başladığında sustum.N yapacağımı bilemeden ona bakıyordum.Dudakları dudaklarıma değdiğinde ellerimi o yumuşacık saçlarına daldırdım.O da ellerini belime dolayıp beni kendine çekti.Ağzımdan minik bir inilti çıktığında daha bir istekli öpmeye başladı.

   Ayrıldığımızda ne düşüneceğimi, ne yapacağımı bilmiyordum.En kötüsü de hala Semih’in kollarındaydım.Semih beni birden bıraktığında sendeledim.Semih’e baktığımda yüzünün kızardığını gördüm.Bu dönemde kızaran erkek kalmış mı ya?Ay Allah’ım!Bir insan nasıl  bu kadar tatlı olabilir ki?

Bu sırada Semih:

‘’Ben…Özür dilerim…Birden oldu.Seni öyle görünce…Dayanamadım…Ben…Kahretsin…’’deyip lavabodan çıktı.Arkasından 5 dakika boyunca baktıktan sora ‘’Ne oldu be?’’diye düşünüp odama gittim.Pijamalarımı giyip yatağıma çıktım.Bağdaş kurup o anı hatırlamaya çalıştım.Dudakları…Onlarda farklı bir tat vardı.Daha önce kimsede tadını alamadığım bir tat.Sanki o tat sadece bana özeldi.Sadece bana.

Psikopatlaşmaya başladığımı o öpüşme anını defalarca hissetmeye çalıştığım an anladım.O an aklıma geldikçe yüzümü bir gülümseme kaplıyordu.Anlayacağınız şuan aptal aşık modundaydım.Hiçbir şeyi takmıyordum.Semih’i pişman olmasını bile…

Ayağa kalktım.Yastığımı alıp çıplak ayaklarla sessizce Semih’in odasına yürüdüm.Kapıyı tıktıklayıp içeri doğru başımı uzattım.

‘’Semih.’’dedim.Yatakta uzanmış tavana bakıyordu.Hiçbir şey demeyince endişeyle kaşlarımı çattım.Ne oluyor lan?

‘’Semih!’’

‘’Efendim!!’’diye bağırınca sıçradım.Kapı açılmıştı sonuna kadar.Tırstığım için titrek bir sesle:

‘’Ö-Önemli değil.’’dedim.Bana bakmadan:

‘’Önemli!En yakın arkadaşımı öptüm.Çocukluk arkadaşımı!’’dediğinde durumumun içler acısı olduğunu bir kez daha fark ettim.Dediği gibi biz çocukluk arkadaşıydık.Kardeştik lan biz.Nasıl ona yan gözle bakabildim aklım almıyor.

‘’Önemli değil Semih.’’dedikten sonra sesli bir şekilde yutkundum ve güçsüz bir şekilde:

‘’Bir daha olmaz.’’dedim.Bana baktı ve:

‘’Emin ol bir daha asla olmayacak.’’dedi.Gözlerim dolduğunda yüzümü sağa çevirdim.Şuan içimden sadece ona sarılıp ağlamak geliyordu.

‘’Yanına yatabilir miyim bu gece?’’diye sordum ona dönüp.Bana sırtını(bana göre o güzel kıçını) döndü ve boğuk bir sesle:

‘’Yeşim kendi odanda yatarsan daha iyi olur.’’dedi.Sessizce odadan çıkıp kendi odama geçiş yaptım.Kendimi yatağa atıp sessizce ağlamaya başladım.Uykum kaçtığı içinde sabaha kadar da hiç uyuyamadım.