Aşk Kapıyı Kırınca

Yakalandın.FBI!!

Yeşim

‘’Semih nereye getirdin beni?Gözlerimi de kapadın.Hiçbir şey göremiyorum.’’

‘’Amaçta bu zaten Yeşim.’’diyen Semih’in kahkahalarını duydum.

‘’Semih hiç üşenmemiş gitmiş yanında bez getirmişsin.Nereye gidiyoruz?’’dedim ve ellerimi tutan ellerini bıraktım.Kollarımı göğsümün altında birleştirdim.

‘’Nereye gittiğimizi söylemeden gelmiyorum.’’dedim.

‘’Gelmiyorsun öyle mi?’’

   Kafamı‘’Hayır’’anlamında sallarken:

‘’Hayır,gelmiyorum.’’dedim kararlı bir şekilde.

‘’Sen öyle sanmaya devam et.’’dedi Semih.Sesi çok…Tehlikeli.Tehlikeli çıkmıştı.Allaaah.Ne yapacak bana?diye düşünürken biri beni kucakladı.Pardon ya,ne kucaklaması?Beni omzundan sarkıtıyordu.

‘’Semih ya!Bırak beni!’’diye bağırırken beni tınlamıyordu.Sırtına vurmaya başladım.

‘’Bana vurmayı kes Yeşim!İkimiz için özel bir gece olsun istiyorum ve seni özel bir yere götürüyorum.’’

‘’Böyle mi?Sırtından aşağı sarkıtarak mı?’’

‘’Az kaldı,biraz sabret.’’

‘’Tam adamına söylüyorsun Semih.’’

‘’Çok az kaldı.Keşke ağzına da bez getirseydim.’’

‘’Kapa çeneni Semih.’’diyerek sızlandım.

    Birkaç dakika sonra Semih’in:

‘’Geldik.’’demesiyle kendimi aşağıya inerken buldum.Ayaklarım yere bastığında kocaman bir’’ohh’’ çektim.

‘’Semih aç şu bezi.’’dememle Semih’in arkamdan bezi açmasını hissetmem bir oldu.

     Açtığımda etrafıma bakındım.Ellerimi ağzıma bastırdım.

‘’Aman Allah’ım!Burası…Harika Semih!’’

‘’Biliyorum.Bazen buraya yalnız kalmak ve düşünmek için geliyorum.’’Ona baktım.

‘’Yalnız kalmak mı?’’Omuz silkti.

Orman gibi bir yerdeydik.Karşımızda Boğaz köprüsü vardı.Deniz,ışıkları yanan evler,trafikte takılı kalan arabalar vardı.Her şey karşımızdaydı.Her şey ayaklarımızın altındaydı.

Hemen ileride bir bank vardı.Semih’e baktım.

‘’Ben getirttim.’’

‘’Ne kadar zamandır burada?’’

‘’Uzun zamandır.Çok uzun zamandır.’’dedi.

Bizim bankımıza baktım.Bu bankı her yerde tanırdım.Çünkü arkasında bizim boya spreylerimizle yazdığımız ‘’Yeşim ve Semih’’ yazısı vardı.Çünkü üzerinde bizim yazılarımız,bizim kazıdığımız resimler vardı.Birkaç yıl önce aniden parktan çalınmıştı.Birden yok olmuştu.

‘’Neden bana aldığını söylemedin?’’

‘’Burayı gösterdiğimde daha özel olur diye düşünmüştüm.’’derken ensesinde ki  saçlarıyla oynuyordu.

‘’Semih…Sen harikasın.’’dedim.Onun kadar anlayışlı biri daha görmemiştim.Buradan Tuğçe’ye sesleniyorum.Kapak olsun sana!

     Bankın yanına gidip ellerimi üzerinde gezdirdim.Durduğumda ellerim ‘’Semih <3 Yeşim’’ yazısının üzerindeydi.