Fall and Chase (ML, #4)

Kabanata 19

Kabanata 19

Don't do this

"What the-"Conrad cursed colorfully. "Bumaba ka nga! Anong ginagawa mo!" iritado niyang sabi. He looked at me over his shoulder but I didn't move. Lumunok ako ngunit hindi ko siya inalisan ng tingin. "WHAT?" he barked. "Baba!" he added, still irritated.

Umiling lang ako.

Lalo yatang nairita si Conrad sa iling ko.

"Baba na! Ano pang hinihintay mo? BABA!" He yelled.

I gulp.

Patuloy pa rin ang pagtitig sa akin ni Conrad. His brows furrowed. His eyes glared at me. His nose flared. His jaw clenched. His whole face is irritated. I know. I don't know if I am still breathing at his death glare.

"Janella, my girl, come on!" I heard Marco is shouting my name. Bumigay ang pagkakayukom ng kamay ko sa paghawak sa magkabilang gilid. Napakagat ako ng labi at nataranta sa boses na iyon.

I should do something.

"Bumaba ka-" I interrupted Conrad. Ngunit hindi na siya nakatingin sa akin.

"Patakbuhin mo naman 'yan, Conrad. Malapit na si Marco oh!" Lumingon ako sa likod at ilang minuto na lang siguro makakarating na si Marco. Ito 'yong feeling na kapag pinatakbo ni Conrad ang Ducati niya ay mahuhulog ako dahil wala kong kinakapitan. At saka hindi naman ako nakadikit sa kanya kasi alam kong madagdagan lang non ang pagkagalit niya sa akin.

Conrad snorted. "Anong sinabi mo?" His right brow raised. "Why I should do-" I interrupted him again.

"I know you hated me to death. Pero sana naman pakinggan mo ako ngayon. Kahit mabawasan man lang 'yang galit mo sa akin-pero parating na si Marco," Lumingon muli ako sa likod. Hala, ayan na si Marco, pababain na niya 'ko! "Kaya sige na, patakbuhin mo na 'yan. Isama mo na 'ko! Aalis naman kaagad ako kapag tapos na 'ko. Sige na! Kausapin mo na 'ko! Patakbu-" At tumakbo ng mabilis ang motor. Hindi ko sinasadyang mapahawak sa bewang niya kaya bigla ko itong inalis ngunit mabilis na kinuha ni Conrad ang kamay ko gamit iyong isang kamay niyang hindi nakahawak sa motor.

"Ano sa tingin mo ginagawa mo? Kumapit ka nga!" He yelled. Kahit na mabilis ang pagpapatakbo ng kotse at mahirap intindihin 'yon ay maliwanag pa rin sa aking pandinig ang sinabi niya. Hindi ko maiwasan sumikreto ng ngiti habang nakahawak sa flat at matigas niyang tiyan. Napalunok ako. Conrad's smell is kinda addictive right now. Sa mabilis na takbo ng motor ay minsan hindi maiwasan ang pagtama ng mukha ko sa likod niya sa black leather jacket dahilan upang manatili ang amoy niya sa akin. Inaalis ko naman kaagad dahil baka madagdagan na naman ang inis niya sa akin.

Dahil na rin sa mabilis na takbo ay minsan naalis ko ang isang kamay kong nahawak kay Conrad dahil natatangay 'yong dress at makikitaan na 'ko. Doon ko lamang napagtanto na suot ko pa rin 'yong dress. I cringe immediately. Patay! Sana wala pa akong damage na nagagawa sa suot kung hindi, baka hindi na ko makapasok bukas at talagang si Marco o si Ms. Ericka na magterminate sa kontrata ko. I pray silently. Pumikit ako at alam kong mahigpit ang pagkapit ko kay Conrad.

And I pray silently again that this talk will never end into mercilessly hate again.

**

Lumipas ang ilang minuto ang nakatitig lang ako sa gate ng Hospicio. Mataas ang bakal na gate nito at nasa taas nito ang pangalan. Hospicio Jose. Dito kami huminto ni Conrad. Ngunit ni isang salita wala pa kong nasasabi mula pagkababa namin dahil hindi ko alam kung paano uumpisahan ang pagpapaliwanag. Dahil una ang pag-amin ko sa lugar na 'to na napagkamalan siyang ano ay sobrang nakakahiya. Dito 'yon! Dito ko sila napagkamalan ni Newt! Kaya mahirap magsalita! NAKAKAHIYA!

Dahan-dahan kong nilingon si Conrad na nakatingin sa akin habang nakasandal sa pader. Tumaas ang mga kilay nito na parang nagtatanong ng 'ano'. Ngunit komportable ang kanyang pagkakasandal pero sa loob-loob niyan alam kong inis na siya ng lagay na 'yan.

Ngayon, sobrang nakakatense dahil ang layo lang namin sa isa't isa ay iyong haba ng motor niya. Umiwas ako ng tingin at ramdam ko pa rin ang tingin niya sa akin. If I will not speak, I know, he'll left me and hate me again and again. Kailangan ko ng mag-"What now? Are you wasting my time?" My heart jumped.

Umiling akong hindi tumingin sa kanya. "So?" Napatalon muli ako sa salita niya. "Woman, if you-" I interrupted him.

"I'm sorry," ani ko, patuloy na tinitignan ang bawat letra na mayroon sa gate ng Hospicio. Lumunok ako nang hindi siya nag-react ng kung ano man. Napilitan akong tignan siyang muli. But it was a wrong move. Hindi na siya nakasandal sa pader at unti-unti ng sumasama ang tingin niya sa akin.

"I don't care," he uttered. "I don't care if you're sorry." He crossed his arms over his chest. "That's all what you'd wanted to say? I don't care," he added. Bumaba ang balikat ko sa sinabi niya. Naglakad siya papunta sa kanyang Ducati. Naaligaga ako kaya napapunta rin ako sa kanya at hinawakan ang braso sabay baba. "What? May sasabihin ka pa?" inis niyang sabi. "You wasted my time for the sorry that I won't even give a single damn." He snapped. I gulped, not cutting my stare. Umiling ito at ngumisi. "Pack your things and leave the house, that's all I ever want to you."

Even if you asked yourself to calm down, you can't do it if this was the answer that someone gave to you. I can't. Minsan iyong taong sobrang kalma, sila pa 'yong masamang mapuno sa sobrang inis. And right now...I don't know how to look at him. I respect him more that he'll ever know but...this answer...this is too much to bear.

"Okay," I breathed. "Okay! Wala rin akong pakelam kung ayaw mo ng sorry ko! I said my sorry! I'm sorry Mr. Conrad Velez! I'm sorry! I accused you wrong for being a gay! I thought that was your secret! I blackmailed you, I don't know if that was the right term I should put! But I'm sorry! If this is about Maggie. I'm sorry! Pero wala akong alam sa sikreto na mayroon ka!" My breathing is so fast and I don't know if I could handle it.

Conrad looked so dumbfounded at my confession. I saw his Adam's apple bobbing up and down. I looked at him, straight, not missing a chance to blink to see his reaction. I breathed. And breathe again. "I'm sorry. I'm such a fool, thinking you and Newt had something when I saw you here once," I shook my head. Sobra akong nakokonsensya sa inisip ko noon. "But please, h'wag mo naman akong alisin sa trabaho na 'to. This is my chance to see my mother. I need the money to see my mother. Don't do this, Conrad."

The tears easily fell into my cheeks.