YANLIŞ

Bölüm 79

Derin bir nefes alarak televizyondaki bakışlarımı saate çevirdim. Savaş'ın mesaisi bugün dokuzda bitecekti fakat saat şu an onu geçiyordu ve Savaştan çıt yoktu.

Nöbetinin bittiğine, işten çıktığına ya da yolda olduğuna dair herhangi bir şey yazmamış, bir şey söylememişti.

Telefonumu almak ve ona mesaj atmak adına masaya uzanacaktım ki kapı çalındı. "Sonunda."

Derin bir nefes alarak hızlıca yerimden kalktım ve onu bekletmemek adına hızlıca kapıya doğru yürüdüm ve hızlıca kapıyı açtım. "Hoş ge-"

Karşımda gördüğüm pizzacıyla bir saat kadar önce söylediğim pizzalar aklıma gelirken kelimeler boğazıma kaçtı. "Merhaba. Siparişiniz vardı. Aslı Vural, değil mi?"

Hızlıca başımla onayladım. Uzattığı pizza paketlerini aldım. "Çok teşekkür ederim."

Adam başıyla ufak bir hareket yaptığı sırada üst kattan kapı sesi geldi. "Afiyet olsun."

Pizzacıya başımla ufak bir hareket yaptıktan sonra pizzacı giderken gözlerim merdivenleri buldu. "Savaş?"

Kapının kilitlendiğine dair ses gelirken Savaş'ın sesi kulaklarıma doldu. "Geliyorum bebeğim."

Sesindeki yorgunluğa rağmen oldukça belli olan hevesi yüzümde minik bir gülümsemeye sebep olurken elimdeki pizza kutularını dolabın üzerine bırakıp açık kapıya yaslanarak beklemeye başladım.

Bir kaç saniye sonra Savaş koşar adımlarla üst kattan inerek olduğum kata geldi. Saçları yeni kurulanmış, pijamasını giymişti.

Burada da duş alabilirdi.

Güvende hissetmedi herhalde.

Nasıl hissetmedi? Ne yapacağız yani biz banyodaki adama? Ne yapabiliriz?

Ayakkabılarını çıkarmasıyla hafifçe kenara çekilip içeri geçmesi için ona yer açtım. Hızlı adımlarla içeri girdi. "Hoş gel-"

Sözcüklerim dudaklarıma kapanan dudaklarla boğazıma dizilirken yanağıma koyduğu eliyle yüzümü nazikçe ve sıkıca tuttu.

Dudakları dudaklarımın üzerinde hırçın bir şekilde hareket ederken artan hormon seviyemle öpüşüne karşılık verdim.

Ellerim yanaklarını bulurken beni kendine çekip kapıyı kapattı ve beni kapıyla arasına aldı.

Bir eli belimi bulurken bedenimi kendine çekti. Aramızdaki bütün mesafeyi kapatmak istercesine beni kendine çekmesi, öpüşündeki tutku aklımı başımdan almak üzereydi.

Belki de çoktan almıştı.

Saniyelerin ardından belimi tutuşunu gevşetmesi ve öpüşünü yavaşlatmasıyla öpmeyi sonlandıracağını anlamamla yanaklarındaki ellerimi saçlarına daldırarak onu kendime iyice çektim.

Yoldan çıkıyorsun.

Evet.

Dur.

Hayır.

Öpüşündeki tutku biraz öncekine nazaran artarken belimdeki eli aşağı kayacaktı ki toparlayıp tekrar belime koydu ve dudaklarını dudaklarımdan zorlukla ayırıp alnını alnıma yasladı.

Kısa bir soluklanmanın ardından dudakları tekrar dudaklarıma değmek için hafifçe yaklaşmıştı, dudakları dudaklarıma değecekti ki yutkunup dudaklarımızın arasındaki mesafeyi açtı.